2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Ambarella (Latijnse Spondias dulcis) - een vruchtdragende plant uit de Sumach-familie, die vaak een gele of Polynesische pruim wordt genoemd, evenals een Cytera-appel of zoete mombin.
Beschrijving
Ambarella is een boom waarvan de hoogte achttien meter kan bereiken. Bovendien heeft het zeer grote bladeren - hun lengte varieert van twintig tot zestig centimeter. En deze plant bloeit met romige of witte pluimen die een lengte van dertig centimeter bereiken.
Ambarella groeit in trossen en de ovale vruchten hebben een aangename gouden kleur. Aan de buitenkant worden ze omlijst door een vrij harde schil (glad of licht wrattig) met een dikte van ongeveer 2,5 mm, en aan de binnenkant van elke vrucht bevindt zich een doornig en zeer hard bot met verschillende platte zaden die dicht bedekt zijn met dunne gebogen doornen. Sappige en zoete ambarellapulp heeft aangename tonen van ananas en mango. Het is vezelig, knapperig en heeft een aangename gele kleur. Het is opmerkelijk dat hoe dichter het vruchtvlees bij de schil is, hoe zuurder het is.
Waar groeit
De belangrijkste groeigebieden van ambarella zijn nu Sri Lanka, de Filippijnen, Indonesië en India. En in het wild is het te vinden in Melanesië en Polynesië - het was van daaruit dat het vervolgens naar andere staten kwam: ongeveer aan het einde van de achttiende eeuw werd het naar Jamaica gebracht (om precies te zijn, deze gebeurtenis dateert uit 1782), en van daaruit begon het door te dringen en de rest van de Caribische eilanden, evenals Suriname, Brazilië, Midden-Amerika en Venezuela. Ambarella wordt ook actief gekweekt in Gabon, Zanzibar, Australië, Maleisië en Indochina. Bovendien zorgden de uitstekende decoratieve eigenschappen ervoor dat sommige tuinders in het zuiden van Rusland ambarella gingen kweken.
Sollicitatie
Het vruchtvlees van ambarella wordt heel vaak vers geconsumeerd, maar het heeft zichzelf behoorlijk goed bewezen tijdens het koken: het wordt gebruikt om sappen te verkrijgen, maar ook om gelei, confituur en marmelade te maken. Het is vrij toegestaan om onrijp fruit te gebruiken: ze worden gebeitst, toegevoegd aan verschillende soepen, gestoofd voor een bijgerecht (in dit geval worden ze een uitstekend alternatief voor groenten), of uitstekende sauzen worden op basis daarvan bereid. Dus om een saus voor vlees te bereiden, volstaat het om de pulp, door een zeef gewreven, op smaak te brengen met een kleine hoeveelheid suiker. En Indonesiërs gebruiken het zure en knapperige vruchtvlees van groen fruit om een gerecht te bereiden dat rujak wordt genoemd. Zo'n interessante naam verbergt een traditionele salade bereid op basis van rauwe groenten en gekruid met een speciale smaakmaker met een zoutzoete nasmaak. Jonge bladeren worden niet minder actief gebruikt - ze worden vaak geserveerd met rijst en gezouten vis.
Bovendien zijn ambarellabladeren (en ook vruchten) uitstekend veevoer en worden ze samen met de bast gebruikt voor de behandeling van brandwonden, ontstekingen en wonden.
Ambarella is ongelooflijk rijk aan vitamine C (de dagelijkse behoefte van een persoon aan deze vitamine wordt gemakkelijk gedekt door slechts 150 g vruchtvlees) en ijzer. Het hoge gehalte aan vitamine C helpt de immuniteit op peil te houden, versnelt het genezingsproces van wonden en helpt ook het risico op het ontwikkelen van allerlei cardiovasculaire aandoeningen en oncologie te verminderen. Ambarella bevat ook veel vezels, wat kan helpen het slechte cholesterol te verlagen.
Contra-indicaties
Tot op heden zijn er geen ernstige contra-indicaties voor het gebruik van ambarella vastgesteld. Dit sluit echter de mogelijkheid van allergische reacties helemaal niet uit.
