2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Avara (lat. Astrocaryum vulgare) - een fruitgewas van de familie Palm.
Beschrijving
Avara is een boomachtige plant waarvan de hoogte vaak tien tot vijftien meter bereikt. De stammen van de Avar zijn dicht bedekt met doornen - hun lengte kan zelfs twintig centimeter zijn! De bladeren van de Avara zijn echter ook dicht begroeid met scherpe doornen. Bovendien zijn alle doorns en doorns (zowel op de stammen als op de bladeren) bedoeld om bladeren op te vangen die van andere bomen vallen - terwijl ze vergaan, voorzien de gevangen bladeren de Avar van extra voeding. En in de buurt van de basis van de bladstelen blijft vocht heel lang aanhouden en trekt een werkelijk ongelooflijk aantal schorpioenen aan.
De interessante kenmerken van de Avaren eindigen daar echter ook niet - de bloemen van deze plant groeien direct uit de stammen nabij de basis van de takken! En na een tijdje, in de plaats van deze bloemen, begint de vorming van fruit - tegen de tijd van volledige rijping hangen deze vruchten in indrukwekkende trossen aan de bomen, die elk honderd of zelfs tweehonderd vruchten hebben. Avara is ook een van de weinige gewassen die niet alleen kan groeien, maar ook vrucht kan dragen op een zeer respectabele hoogte - tot vierduizend meter boven zeeniveau.
Ovale of ronde avaravruchten zijn oranje of roodbruin gekleurd en hun lengte varieert van drie tot zes centimeter. Het vruchtvlees van de vrucht is zeer aromatisch en ongelooflijk sappig, en de smaak doet enigszins denken aan abrikozen. In elke vrucht vind je een enorm bot, dat vaak tot tachtig procent van het totale volume van de vrucht in beslag neemt. Wat betreft de omringende pulp, de dikte is ongeveer 5 mm.
Waar groeit
De geboorteplaats van de Avaren is het noordwestelijke deel van het uitgestrekte Zuid-Amerikaanse continent. Vervolgens, toen de Indianen zich vestigden, verspreidde deze cultuur zich in Suriname, maar ook in Guyana en Brazilië. En op dit moment wordt het actief gekweekt in bijna alle Zuid-Amerikaanse staten.
Sollicitatie
Talloze Zuid-Amerikaanse stammen waarderen de Avara al lang om zijn uitstekende helende en voedende eigenschappen. Het is een populair oliezaadgewas, omdat het vruchtvlees van het fruit tot 35% olie bevat, en hier wordt de bekende palmolie van gemaakt. Op industriële schaal wordt olie echter niet gewonnen uit de pulp van de avara, maar uit de zaden.
De zaadolie van deze plant wordt "chuchu" genoemd en wordt in de volksgeneeskunde zeer gewaardeerd als een zeer effectief ontstekingsremmend middel tegen kiespijn, steenpuisten en reuma. Deze eigenschappen maken het echter mogelijk om avara-olie te gebruiken in diëtetiek, farmaceutische producten en cosmetica.
Avara-bessen hebben een zeer indrukwekkend gehalte aan caroteen en vitamine A, dus ze zullen goed dienen voor verschillende ziekten van het haar of de huid, maar ook voor slechtziendheid.
Het vruchtvlees van deze ongewone vrucht is een vrij algemeen onderdeel van het dieet van veel Zuid-Amerikaanse volkeren. Bijvoorbeeld, de stammen van de Amazone koken met veel plezier de Avara voor een paar - ze hebben het als een favoriet bijgerecht voor een grote verscheidenheid aan gerechten, en onder de inwoners van Guyana is de Avara een integraal kenmerk van de paastafel, waarop pasta van sappige sinaasappelvruchten zonder mankeren pronkt (in deze pasta wordt gestoofd met een mengsel dat bestaat uit enkele tientallen andere ingrediënten).
Naast zijn prachtige vruchten, kan avara ook bogen op zeer duurzaam hard zwart hout, dat niet alleen zijn toepassing vindt in de bouw, maar ook in de ruimtetechnologie en de luchtvaartindustrie. En de Indianen weven prachtige manden van de vezels van jonge bladeren en maken er ook visnetten en touwen van.
Contra-indicaties
Bij het gebruik van avara moet men zich alleen concentreren op de individuele intolerantie van het product. Maar palmolie, geproduceerd uit avarazaden, bevat een zeer hoog percentage gehydrogeneerde vetten, die in hoge mate bijdragen aan een verhoging van het cholesterolgehalte en daarmee een verhoging van het risico op atherosclerose. Het is dus beter om het niet te gebruiken!
