Veronica

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Veronica (lat. Veronica) Is een groot geslacht van bloeiende planten die behoren tot de familie Peulvruchten. Voorheen werd het geslacht gerekend tot de familie Norichnikov. De soorten worden op hun beurt vertegenwoordigd door kruidachtige planten, dwergstruiken en struiken. Er zijn er meer dan 500. Andere namen zijn slang, slangengras, Andreeva's gras. Hij komt overal in de natuur voor, maar groeit in grote hoeveelheden in de Middellandse Zee, Zuid-Amerika en Nieuw-Zeeland. Typische habitats zijn lichte, matig vochtige bossen, weiden, steppen, bossteppe. Sommige soorten worden geclassificeerd als onkruid.

Kenmerken van cultuur

Veronica wordt vertegenwoordigd door eenjarige of meerjarige grassen, dwergstruiken en struiken, uitgerust met een lange, vaak vertakte wortelstok, begiftigd met talrijke dunne wortels. Sommige soorten hebben vrij dikke en kruipende wortels die meerdere scheuten vormen. De stengel van de meeste soorten van het geslacht Veronica is recht, minder vaak uitgestrekt, vertakt of enkelvoudig, hij kan over het hele oppervlak naakt of behaard zijn. Veronica-ciliaat is bijvoorbeeld begiftigd met een stengel bedekt met dichte langwerpige haren, terwijl Veronica-struik een stengel heeft die aan de basis houtachtig is.

Gebladerte in vertegenwoordigers van het geslacht Veronica kan afwisselend, gekruld of tegenovergesteld zijn. Het tweede type komt het meest voor. De vorm varieert ook en is afhankelijk van de soort, het kan eivormig, lancetvormig, elliptisch, smal-lancetvormig, langwerpig en driehoekig zijn. Er zijn ook vertegenwoordigers met hartvormig blad aan de basis en veervormig ontleed blad, terwijl de mate van dissectie bij elke soort heel anders is. Sommige vertegenwoordigers van het geslacht worden gekenmerkt door gekarteld gebladerte - gezaagd, stomp getand, fijn getand en gekarteld. Het blad kan, net als de stengel, kaal of behaard zijn, vaak wordt het behaard vertegenwoordigd door klier- en trilhaartjes.

De bloemen van het geslacht Veronica kunnen niet groot worden genoemd, ze worden op hun beurt verzameld in apicale bloeiwijzen. In dit geval kunnen de bloeiwijzen schermbloemig, pluimvormig, aarvormig, enz. Zijn. De laatste vorm is bijvoorbeeld inherent aan de bloeiwijzen van Veronica spicata en Veronica grijsharig. Steeltjes kunnen kort of langwerpig, behaard of kaal zijn. Er zijn soorten met zowel dichte bloeiwijzen als losse. Schutbladen kunnen trilhaartjes, heel, recht, lancetvormig of lineair zijn, maar het bloemdek bij alle soorten is dubbel. De kleur van de bloemen varieert, het kan lila, blauw, wit, geel, rood, enz. zijn. Een vergelijkbare situatie is met de timing van bloei en vruchtvorming.

Vruchten in vertegenwoordigers van het geslacht Veronica worden meestal weergegeven door tweecellige capsules met een eivormige, reniforme, elliptische of ronde vorm. Er zijn ook soorten die tijdens de vruchtvorming een eenkamerig kapsel vormen. Bollen kunnen kaal, licht of sterk behaard zijn. De zaden zijn meestal geelachtig, plat of bol, gerimpeld of glad, eivormig of bolvormig. Er zijn ook soorten die perfect platte of bootvormige zaden vormen.

Groeiende functies

Vertegenwoordigers van het geslacht Veronica behoren voor het grootste deel tot de categorie van pretentieloze planten. Ze accepteren elk type grond, behalve zout, te zwaar kleiachtig en drassig. Ze worden gekenmerkt door droogteresistentie, planten verdragen een korte droogte zonder problemen, hoewel sommige soorten nog regelmatig water nodig hebben. Als we het hebben over de locatie, dan hangt het hier allemaal af van de soort. Sommigen voelen zich geweldig in halfschaduwrijke gebieden, en sommigen tolereren hun bestaan niet zonder een open locatie, dat wil zeggen in het licht.

Gebruik

Veel soorten van het geslacht Veronica zijn begiftigd met helende eigenschappen, ze worden actief gebruikt in de volksgeneeskunde voor de bereiding van tincturen en afkooksels die zijn ontworpen om verschillende ziekten te bestrijden. Sommige soorten worden gebruikt voor decoratief tuinieren, bijvoorbeeld voor de vorming van rotstuinen, alpenglijbanen, mixborders, borders en andere soorten bloembedden. Sommige soorten van het geslacht Veronica zijn geschikt voor het decoreren van gebieden in de buurt van kunstmatige of natuurlijke reservoirs, omdat ze vochtminnende vertegenwoordigers zijn. Kruipende soorten van het geslacht worden gebruikt voor het modelleren van boomgaarden, om preciezer te zijn, ze worden geplant in de buurt van struiken en bomen om hun wortelstelsel te beschermen tegen oververhitting, snelle verdamping van boomstammen en onkruid.