2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Waterpeper is een van de planten van de familie die boekweit wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Poligonum hydropiper L. Wat betreft de naam van de waterpeperfamilie, in het Latijn zal het zo zijn: Poligonaceae Juss.
Beschrijving van waterpeper
Waterpeper is een eenjarig kruid, waarvan de hoogte ongeveer dertig tot zestig centimeter zal zijn. De stengel van deze plant is kaal en roodachtig, meestal rechtopstaand, en vanaf de basis zal hij vertakt zijn. De bladeren van deze plant zijn afwisselend en begiftigd met golvende stevige randen. Waterpeperbloemen zijn klein van formaat en hun glandulaire bloemdek kan witachtig of rozeachtig zijn. De bloemen van deze plant worden verzameld in smalle maar schaarse trossen helemaal bovenaan de stengel. De vruchten van waterpeper zijn driehoekige matte noten, geschilderd in donkerbruine tinten. De bloei van deze plant vindt plaats in de periode van ongeveer juni tot de maand augustus, terwijl de rijping van de vruchten in de maand augustus en september zal plaatsvinden. Alle delen van de waterpeper zijn begiftigd met een nogal scherpe peperige smaak. Het is opmerkelijk dat de plant giftig is, daarom moet speciale aandacht worden besteed aan het omgaan met waterpeper.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van waterpeper
Voor medicinale doeleinden wordt het aanbevolen om het kruid van deze plant te gebruiken, dat zelfs tijdens de bloei van waterpeper moet worden geoogst. Dergelijk gras moet in de schaduw of in een droger worden gedroogd. Het gras heeft een vrij hoog gehalte aan etherische olie, tannine, pectine, vitamine C en K, tannines, was, slijm, suiker, fytosterol, flabofen, vitamine D en E, caroteen, evenals calciumoxalaat en de volgende zuren: appelzuur, mierenzuur, azijnzuur, paracumar, valeriaan en chlorogeen. Daarnaast bevat het kruid ook flavonoïden: quracetine, hyperoiside en avicularine, evenals veel sporenelementen, waaronder magnesium, titanium, zilver en mangaan. Het is opmerkelijk dat antriglycosiden worden gevonden in de wortels van deze plant.
Wat de wetenschappelijke geneeskunde betreft, heeft waterpeper hier zijn gebruik gevonden als een zacht laxeermiddel voor spastische en atonische constipatie, en ook als een hemostatisch middel voor baarmoeder- en aambeienbloedingen, en daarnaast ook voor chronische ontstekingsprocessen in de baarmoeder en vleesbomen…
Preparaten op basis van waterpeper hebben het vermogen om de bloedstolling, de baarmoeder en de darmtonus te verhogen. Bovendien vernauwen dergelijke medicijnen de bloedvaten, maar verhogen ze de bloeddruk niet en verbeteren ze ook de activiteit van het hart. Dergelijke medicijnen veroorzaken krimp van aambeien en hebben ook pijnstillende en diuretische effecten.
Wat de traditionele geneeskunde betreft, zijn waterpeperpreparaten hier wijdverbreid als laxeermiddel voor spastische en atonische constipatie, evenals als diuretica en pijnstillers. Ook worden preparaten op basis van deze plant ook gebruikt om aambeien te behandelen. Het wordt aanbevolen om infusies van deze plant te gebruiken om baarmoederbloedingen te stoppen, waarvan de aard zowel inflammatoir als atonisch kan zijn. De infusie is effectief, zelfs bij zeer zware en langdurige menstruatie, evenals bij de behandeling van ontstekingsziekten van het vrouwelijke genitale gebied.
Daarnaast worden de preparaten van deze plant ook gebruikt bij diarree, nierstenen, spataderen, dysenterie en diverse huidziekten. Wat betreft de verse bladeren, deze kunnen op wonden worden aangebracht, maar het wordt aanbevolen om het gras op het hoofd aan te brengen bij ernstige hoofdpijn.
