2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Weidegeranium is een van de planten van de familie die geraniums wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Geranium pratense L. Wat betreft de naam van de familie geraniumweide zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Geraniaceae Juss.
Beschrijving van weidegeranium
Weidegeranium is een overblijvend kruid. De wortelstok van deze plant is kort, hij is begiftigd met een of meer scheuten, die zijn begiftigd met sterke en vaak vertakkende bovenste stengels. De basale bladeren van deze plant zijn lang gesteeld, ze zijn begiftigd met nierronde platen, waarvan de lengte ongeveer zes tot twaalf centimeter is.
Stambladeren van weidegeranium zijn begiftigd met kortere bladstelen, die kleiner zullen zijn en ook vijfvoudig zullen zijn, terwijl de bovenste tripartiet en bijna zittend zijn. De bloemen van deze plant zullen vrij talrijk zijn, ze bevinden zich in een parapluvormige bloeiwijze en bevinden zich in twee stukken op elke steel. De bloemen van weidegeranium zullen vrij groot, regelmatig en ook wijd open zijn, voor en na de bloei zullen dergelijke bloemen hangen. Tijdens de bloei is het open deel naar boven gericht. Het bloemdek van deze plant zal dubbel zijn, het is vijfledig en vrijbladig. De bloembladen van deze plant zijn geverfd in lila-blauwe tinten, hun lengte is ongeveer twee centimeter. Er zullen tien meeldraden zijn, en de stamper zal in één getal zijn, de bloembladen zullen worden begiftigd met vijf stigma's. De vruchten zijn bolvormig, en wanneer ze rijp zijn, breken ze in vijf delen met één zaadje. Stengels, bladstelen, bladeren, steeltjes, kelkblaadjes, bladbladen van deze plant zijn geslachtsrijp met naar voren gedrukte en uit elkaar geplaatste haren, waaronder klierachtige overheersen.
Onder natuurlijke omstandigheden is deze plant te vinden op het grondgebied van Wit-Rusland, Centraal-Azië, evenals aan de Moermansk-kust van het Europese Noordpoolgebied, in het Europese deel van Rusland en in Oekraïne. Daarnaast is deze plant ook in West-Siberië in alle regio's te zien, met uitzondering van Daursky. Voor groei geeft weidegeranium de voorkeur aan weiden, bergrivierdalen, loof- en naaldbossen, evenals natte bosopen plekken.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van weidegeranium
Voor medicinale doeleinden moeten de wortels en het gras van deze plant worden gebruikt. Het begrip gras omvat bloemen, bladeren en stengels van weidegeranium. De wortels van deze plant bevatten triterpeen saponinen, tannines, flavonoïden en de volgende koolhydraten: sucrose, glucose en zetmeel. Bovendien zullen de wortels fenolcarbonzuren en hun derivaten bevatten: ellagic, methylgallic, gallic, dihydrogallic en 6-galloniglucose.
In het bovengrondse deel van de weidegeranium bevinden zich caroteen, tannines, flavonoïden, vitamine C, alkaloïden, evenals de volgende koolhydraten: glucose, fructose, raffinose en sucrose. In de volksgeneeskunde wordt deze plant gebruikt als een samentrekkend, ontstekingsremmend en mild ontsmettingsmiddel. Daarnaast kan de plant worden gebruikt om kwaadaardige tumoren en botbreuken te behandelen.
Een afkooksel en infusie van de wortels van deze plant is effectief voor de behandeling van epilepsie, koorts, slapeloosheid, gynaecologische aandoeningen, gastritis, enteritis, aambeienbloeding, evenals maag en verkoudheid.
Een afkooksel, infusie en poeder van weidegeraniumkruid wordt gebruikt voor lotions, poeders en baden voor zweren, abcessen, niet-genezende wonden, voor artritische en reumatische pijnen in de gewrichten en daarnaast voor het spoelen bij tonsillitis, gingivitis en stomatitis. Voor tandcariës wordt het aanbevolen om de geplette wortels van deze plant te gebruiken, en een afkooksel van weidegeraniumwortels helpt bij dysenterie en dyspepsie.
