2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Gongora - een geslacht van kruidachtige meerjarige epifytische planten die behoren tot de orchideeënfamilie (Latin Orchidaceae). Orchideeën van dit geslacht behoorden tot de eerste orchideeën die door Europese botanici werden beschreven. Ze hebben een zeer originele bloemvorm, ondersteboven hangend (met de lip aan de bovenkant) aan hun bijna rondgebogen lange steeltjes. De vorm van de bloemen stemt de waarnemer af op het feit dat de naam van het geslacht wordt geassocieerd met een of ander mythisch monster uit oude Griekse legendes, maar deze opvatting is bedrieglijk.
Wat staat er op jouw naam?
Aangezien de meeste plantensoorten van dit geslacht in Colombia werden gevonden, besloten botanici om de herinnering aan Antonio Caballero en Gongora in de Latijnse naam van het geslacht te bestendigen (Antonio Caballero y Gongora, 1723-05-24 - 1796-03-24), die de Spaanse katholieke prelaat was in de kolonie Nieuw-Granada, en vervolgens de gouverneur van dit onderkoninkrijk, gelegen in het moderne grondgebied van Colombia en Ecuador. Interessant is dat hij de naam "Gongora" van moederskant kreeg.
Het geslacht heeft een synoniemnaam - "Acropera", toegewezen aan het geslacht door de botanicus John Lindley (1799 - 1865) in 1833.
In de literatuur over sierteelt wordt de afkorting van de geslachtsnaam gebruikt, bestaande uit drie letters - "Gga".
Beschrijving
De diversiteit en veelheid aan vertegenwoordigers van het plantenrijk van orchideeën veroorzaakt problemen voor botanici bij het beschrijven van planten en het verdelen ervan volgens de classificatie "planken". Deze moeilijkheden strekken zich uit tot planten van het geslacht Gongora, waarvan vele soorten geen correcte beschrijving hebben. Hoewel Gongora een van de eerste orchideeën was die door botanici uit de Oude Wereld werden beschreven.
In de afgelopen tien jaar hebben botanici nieuwe soorten van het geslacht Gongora ontdekt, terwijl veel soorten die eerder aan het geslacht waren toegewezen, zijn overgebracht naar andere geslachten.
De soorten die nog steeds de gelederen van het geslacht Gongora vullen, zijn planten met een sympodiale scheutgroei.
De luchtwortels van epifytische planten zijn erg dun, wit en groeien in een dichte, compacte gemeenschap. Sommige wortels hangen liever niet naar beneden, maar groeien verticaal omhoog en vormen zo een bol luchtwortels.
Als veel soorten terrestrische orchideeën van andere geslachten een partnerschap aangaan met schimmelmycorrhiza, dan worden soorten van het geslacht Gongora gezien in samenwerking met mierennesten.
Convexe pseudobollen van planten van het geslacht hebben een conische vorm en groeien in lengte tot 8 centimeter. Elke pseudobol geeft geboorte aan twee alternatieve, breed lancetvormige, nogal leerachtige bladeren met opvallende talrijke nerven. De bladeren kunnen tot 30 centimeter lang worden.
Vanaf de basis van de pseudobollen verschijnen steeltjes, die eerst verticaal groeien, maar heel snel beginnen te buigen en veranderen in hangende. Bij sommige soorten, bijvoorbeeld in "Gongora similis", kan één pseudobol consequent de wereld tot zes bloeiwijzen laten zien.
Kenmerkend voor de planten van het geslacht Gongora zijn lange, bijna rondgekromde bloemstelen, waaraan langs de gehele steel talrijke bloemen ondersteboven hangen. In tegenstelling tot de meeste orchideeën, waarbij de lip zich in het onderste deel van de bloem bevindt, bevindt de lip van een bloem van dit geslacht zich in het bovenste deel, en daarom lijkt het de betekenis van zijn naam te verliezen, meer lijkend op een kroon dan een lip.
Sommige soorten vertonen wasachtige bloemen. Bloemen van vele soorten hebben hun eigen specifieke geur, waardoor kenners het type plant kunnen bepalen. Voor sommigen is het bijvoorbeeld de geur van kaneel of kardemom, voor anderen is het nootmuskaat en weer anderen ruiken naar de was van een onverbrande kaars. De kleur van de bloemen is zeer divers.
Rassen
Het geslacht Gongora heeft ongeveer 70 soorten epifytische planten die in het wild groeien in de tropische bossen van Midden- en Zuid-Amerika.
Sommige soorten worden gebruikt als kamerplanten, orchideeën in blokken of in manden voor epifytische planten. Na de bloeiperiode zijn de meeste soorten een paar weken in rust.
