Morison's Zuring

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Morison's zuring behoort tot de plantenfamilie die schermbloemig wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Peucedanum morisonii L. Wat betreft de naam van de familie van de Morison-bergbeklimmer, in het Latijn zal het zijn: Apiaceae Lindl.

Beschrijving van de Morison-bergbeklimmer

Morison's sorrel is een overblijvend kruid dat zal worden begiftigd met een vrij massieve wortelstok. De dikte van zo'n wortelstok zal ongeveer zeven tot tien centimeter zijn, en de hoogte zal ongeveer zestig tot honderdtwintig centimeter zijn. Opgemerkt moet worden dat bij jonge planten de wortel penwortel zal zijn, terwijl deze bij vaste planten schaars is, terwijl in het bovenste deel een dergelijke wortel is begiftigd met stengelworteluitgroeiingen. Dergelijke uitwassen zullen groeiknoppen dragen en in het onderste deel is zo'n staaf licht vertakt. De wortelkorst van deze plant zal klonterig zijn, hij is bruinzwart van kleur en wanneer hij is gedroogd, zal de wortelkorst schilferig zijn. De kern van de korst zal groengeel van kleur zijn, terwijl zowel bij de breuk als bij de snede de kern harsachtig sap zal afgeven. De stengel van de Morison Mountain Peak is gegroefd en licht bebladerd, in het bovenste deel vertakt hij en helemaal aan de basis is de stengel begiftigd met de overblijfselen van dode bladeren. De bladeren van de Morison-bergbeklimmer zijn meervoudig driehoekig, hun plaat zal driehoekig zijn, de eindlobben zijn lancetvormig lineair, de lengte is negen centimeter en de breedte zal ongeveer vier millimeter zijn, terwijl de bladeren slechts één hebben ader. De basale bladeren van deze plant worden verzameld in een vrij dichte hangende rozet, waarvan de hoogte ongeveer vijfentwintig tot veertig centimeter zal zijn. Helemaal bovenaan de stengel beginnen de bladeren van deze plant te krimpen en de bovenste bladeren worden gereduceerd tot omhulsels. De bloeiwijzen van de Morison-bergbeklimmer worden verzameld in talrijke paraplu's, die zijn begiftigd met snel vallende lineaire bladeren van de wikkel. Het dekblad bestaat uit ongeveer vijf tot dertien bloembladen, de bloemen zijn behoorlijk plakkerig met korte subulate tanden, en de kelk van deze plant is begiftigd met vijf bloembladen, geschilderd in geelgroene tinten.

In natuurlijke omstandigheden is de bergbeklimmer van Morison te vinden op het grondgebied van alle regio's van West-Siberië, evenals in Centraal-Azië. Voor groei geeft deze plant de voorkeur aan steppeweiden, struikgewas van steppestruiken, forb steppen, chernozem, zwenkgras-veergras en vedergras-forb steppen.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van de bergbeklimmer van Morison

Voor medicinale doeleinden wordt het aanbevolen om de wortels van de Morison-bergbeklimmer te gebruiken. De aanwezigheid van dergelijke waardevolle geneeskrachtige eigenschappen wordt verklaard door het gehalte aan sucrose in de wortels en de volgende coumarines: keizerin, peucedin, peucedanin, bergaptol, peucenol en isoimperatorin. In het bovengrondse deel van deze plant bevindt zich cumarine-imperorine, evenals de volgende flavonoïden: 3-rutinoside isorhamnetine, rutine, kaempferol, quercetine en isorhamnetine. De bladeren van de bergbeklimmer Morison bevatten peucetine en de bloeiwijzen bevatten isorhamnetine en quercetine, terwijl de bloemen 3-rutinoside-quercetine, isorhamnetine-glycosiden, quercetine, kaempferol en isorhamnetine bevatten. Het is opmerkelijk dat coumarines en etherische olie, evenals de volgende flavonoïden: quercetine, isorhamnetine, kaempferol, isorhamnetineglycosiden en quercetine 3-rutinoside, worden aangetroffen in de vruchten van de bergerwt Morison.

Wat de traditionele geneeskunde betreft, wordt hier een afkooksel bereid op basis van de wortels van deze plant gebruikt voor ziekten van het maagdarmkanaal, evenals voor osteoalgie. Het is opmerkelijk dat het extract van de wortels van deze plant protistocidale, antibacteriële en fungicide eigenschappen heeft.