2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Dentaria (lat. Dentaria) - schaduwtolerante en schaduwminnende vaste plant uit de kruisbloemige familie. De tweede naam van de plant is zubyanka.
Beschrijving
Dentaria is een vaste plant met wortelstok, voorzien van niet te hoge rechtopstaande stengels en veervormig of vingergescheiden blad.
De bloei van Dentaria begint helemaal aan het begin van de lente - deze schoonheid trekt steevast hommels met bijen en talloze vlinders aan. De bloemen van deze plant kunnen lavendel of roze zijn.
Trouwens, sommige botanici zijn gewend om dentaria te combineren tot een gemeenschappelijk geslacht met een kern. In totaal zijn er ongeveer dertig soorten in de natuur.
Waar groeit
Dentaria is vooral wijdverbreid op het noordelijk halfrond, maar wordt ook gevonden in de rest van Rusland (in het noordwesten, maar ook in de regio van de Zwarte Zee en de Wolga-regio).
Rassen
De meest bekende soorten dentaria zijn:
De dentaria is vijfbladig. Het thuisland van deze plant wordt beschouwd als de ravijnen en schaduwrijke bossen van Klein-Azië, de Kaukasus en Zuidoost-Europa. De hoogte van deze wortelstok vaste plant, die zeer dichte bosjes wortelstok vaste planten vormt, varieert van vijftien tot twintig centimeter. De bladeren van de vijfbladige dentaria zijn twee- of driepaars, geveerd. Deze schoonheid bloeit meestal in mei, terwijl de diameter van de paarse bloemen vaak een centimeter bereikt. En met het begin van juni sterven de vegetatieve delen af.
De dentaria is glandulair. En deze plant kwam naar ons uit de schaduwrijke bossen van Zuidoost-Europa. Deze vaste plant met lange wortelstokken bereikt een hoogte van tien tot vijftien centimeter en vormt net als de vijfbladige dentaria luxueuze dichte bosjes. De wortelstokken van de glandulaire dentaria zijn kruipend en nogal vlezig: op zandige leemgronden zijn ze meestal authentieker, daarom zien de bosjes er schaars uit, en op leem vertakken de wortelstokken zich veel sterker, waardoor planten compactere groepen kunnen vormen. De bladeren van de glandulaire dentaria zijn met de vingers gescheiden en vrij grote bloemen, met een diameter van één centimeter, kunnen karmozijnrood of wit zijn.
Tubereuze dentaria. Aan de stengels van deze plant zitten veel opeenvolgende bladeren, in de oksels waarvan kleine zwarte uien verborgen zijn. De bovenste bladeren van deze plant zijn altijd heel en de onderste zijn veervormig ontleed. En de vruchten van knolvormige dentaria hebben de vorm van afgeplatte lineaire peulen. Trouwens, deze plant pronkt niet vaak met goed ontwikkelde rijpe vruchten.
Gebruik
Dentaria wordt gebruikt in landschapsontwerp - het ziet er vooral goed uit in composities met andere kleuren. En tubereuze dentaria kan ook bogen op helende eigenschappen - een afkooksel dat ervan wordt bereid, zal helpen bij het omgaan met dysenterie, tetanus en koliek bij kinderen.
Groeien en verzorgen
Door de schaduwtolerantie van dentaria kan het zelfs in zeer schaduwrijke gebieden worden gekweekt, maar het is belangrijk om er rekening mee te houden dat het vochtige en koele grond nodig heeft. En de meest ideale optie zou vochtige en humusrijke grond zijn, gekenmerkt door een licht alkalische of licht zure reactie.
De dentaria verdraagt koud weer zeer goed - zelfs na korte vorst kunnen de knoppen ontdooien en doorgaan met bloeien!
Wat betreft de reproductie van deze plant, deze komt voornamelijk vegetatief voor - in juni, dichter bij het einde van het groeiseizoen, wordt deze vermeerderd door de wortelstokken te verdelen. Over het algemeen is de dentaria buitengewoon pretentieloos en wordt hij bijna nooit ziek.
