2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Kattenstaartwilg is een van de planten van de familie Lost Loosestrife, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Lithrum salicaria L. Wat betreft de naam van de familie van de Lost Loose leaf zelf, in het Latijn zal het zijn: Lithraceae Jaumo.
Beschrijving van wilgen loafer:
Kattenstaart is een overblijvend kruid, begiftigd met een dikke houtachtige wortelstok. De stengelhoogte van deze plant zal schommelen tussen de vijftien en honderd centimeter, zo'n stengel zal zeshoekig en rechtopstaand zijn. De bladeren van de wilgenstruik zullen zittend en lancetvormig zijn, terwijl de onderste bladeren gekruld of tegenovergesteld zijn en de bovenste bladeren afwisselend zijn. De bloemen van deze plant zijn zeer spectaculair en ze zijn geschilderd in rood-paarse tinten, dergelijke bloemen worden verzameld aan de bovenkant van de stengel en aan de uiteinden van de takken in vrij lange en dichte, intermitterende, trosvormige kransen. De vrucht van deze plant is een ovale doos.
De bloei van de wilgenstruik valt in de periode van juli tot de maand augustus. Onder natuurlijke omstandigheden komt deze plant voor in de Kaukasus, West-Siberië, Centraal-Azië, Oekraïne, het Verre Oosten, Wit-Rusland, het Europese deel van Rusland en de Yenisei-regio in Oost-Siberië. Voor de groei van wilgenstruik geeft de voorkeur aan zeggemoerassen, rijstvelden, ondiepe rivieren, overstromingsweiden, een kuststrook tussen waterplanten of wilgenstruiken, en soms wordt het ook gevonden op het zand bij de zeekust. Het is opmerkelijk dat wilgenkattenstaart niet alleen een sierplant is, maar ook een perganos en honingplant.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van de wilgenkattenstaart
De wilgenkattenstaart is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het wordt aanbevolen om de wortelstokken en het gras van deze plant voor medicinale doeleinden te gebruiken. Gras omvat bladeren, stengels en bloemen. Het kruid wordt aanbevolen om gedurende de hele bloeiperiode te worden geoogst, terwijl de wortelstokken in de herfst moeten worden voorbereid.
De aanwezigheid van dergelijke waardevolle geneeskrachtige eigenschappen wordt aanbevolen om te worden verklaard door het gehalte aan saponinen en tannines in de wortelstokken van het wilgenblad, terwijl het bovengrondse deel van deze plant tannines, hars, glucose, caroteen, slijm, vitamine C zal bevatten en salirineglycosiden.
Een afkooksel, tinctuur en infusie, bereid op basis van kruiden en bloemen van de wilg, wordt aanbevolen voor gebruik als diureticum, samentrekkend, pijnstillend, antibacterieel en ontstekingsremmend middel. Bovendien worden dergelijke fondsen gebruikt voor verschillende seksueel overdraagbare aandoeningen, hoofdpijn, verkoudheid, koliek, gastralgie, gastroptosis, menorragie, en ook als een tege
Wat homeopathie betreft, hier worden preparaten op basis van deze plant gebruikt als fixeermiddelen. In de volksgeneeskunde wordt een infusie en afkooksel op basis van het kruid van wilgengras gebruikt voor reuma, leukorroe, massale hematurie, zenuwaandoeningen, hondsdolheid, aambeien, tyfus, dysenterie, chronische ontsteking van de slijmvliezen van het maagdarmkanaal en de bovenste luchtwegen, en wordt ook gebruikt voor epilepsie en uitwendig toegepast voor eczeem, spataderzweren, scheuren, en voor het baden van geagiteerde en verzwakte kinderen. Opgemerkt moet worden dat dergelijke fondsen zeer effectief zijn als ze correct worden gebruikt.
