2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Bladloze braam is een van de planten van de familie Haze, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Anabasis aphylla L. Wat betreft de naam van de familie van deze plant, in het Latijn zal het zo zijn: Chenopodiaceae Vent.
Beschrijving van bladloze bramen
De bladloze braam is ook wel bekend als anabasis, deze plant is een meerjarige struik waarvan de hoogte zal schommelen tussen de dertig en zeventig centimeter. De wortel van deze plant is houtachtig. De stengels van de bladloze braam zullen houtachtig zijn en vanaf de basis zijn ze bossig vertakt. Jaarlijkse scheuten zullen gearticuleerd, sappig, bladloos en cilindrisch zijn. De bloemen van deze plant zijn vrij klein, ze zijn geschilderd in roze of witte tinten. Dergelijke bloemen verzamelen zich aan de uiteinden van stengels en takken in aarvormige bloeiwijzen.
De bloei van bladloze bramen vindt plaats in de periode van augustus tot september. De vrucht van deze plant is besachtig. Het is opmerkelijk dat alle delen van de bladloze braam giftig zijn en daarom moet er constant op worden gelet bij het hanteren van de bladloze braam.
Onder natuurlijke omstandigheden is deze plant te vinden op het grondgebied van het Europese deel van Rusland: in het zuiden van de regio's Neder-Don en Beneden-Wolga, evenals in de buurt van de Zee van Azov. Ook groeit deze plant in Centraal-Azië en de Kaukasus. Als groeiplaats geven bladloze bramen de voorkeur aan zoute likstenen, zoute löss-achtige serozemgronden, kwelders, fijn-aardhellingen en zand met dicht zout water, op een hoogte van duizend vierhonderd meter boven zeeniveau. De plant kan zowel in groepen als in struikgewas groeien.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van bladloze bramen
De bladloze braam is begiftigd met zeer waardevolle geneeskrachtige eigenschappen, terwijl het bovengrondse deel van deze plant voor medicinale doeleinden moet worden gebruikt, dat aan de basis van de stengel moet worden afgesneden. Het wordt aanbevolen om het bovengrondse deel in de open lucht te drogen totdat de takken van deze plant stijf en broos worden.
Daarnaast kun je de wortels van bladloze bramen gebruiken: deze wortels bevatten pectines, alkaloïden, organische zuren en koolhydraten. Wat betreft alkaloïden, het gehalte aan anabasine daarin is hier van het grootste belang, dat qua fysiologische werking en chemische eigenschappen erg op nicotine zal lijken. Net als nicotine wekt anabasine eerst de autonome ganglia en verwante formaties op en verlamt ze vervolgens.
In de geneeskunde worden ook derivaten van anabasine en andere alkaloïden gebruikt: lupicaine, methylanabazine en nicotinezuur, dat 3-pyridinecarbonzuur wordt genoemd. Methylanabazine wordt gebruikt als ademhalingsstimulans, nicotinezuur wordt gebruikt als een specifiek middel tegen pellagra en lupicaine is een snelwerkend lokaal anestheticum. Het is opmerkelijk dat een dergelijk medicijn de duur van de effecten van cocaïne zal overschrijden.
Wat betreft de diergeneeskunde, hier wordt het waterige extract van deze plant gebruikt om verschillende huidziekten bij vee te behandelen. Er moet aan worden herinnerd dat anabasine de huid kan binnendringen en zelfs vergiftiging kan veroorzaken, en twee tot drie druppels van deze stof zijn een dodelijke dosis voor de mens.
Het is opmerkelijk dat anabazine veel wordt gebruikt in de nationale economie, waar deze stof wordt gebruikt om tal van plagen van landbouwgewassen te bestrijden. Hier wordt deze stof gebruikt als een 40% anabasinesulfaat: het is een vloeibaar mengsel van zwavelzuurzouten met een donkerbruine kleur, waarvan de toevoer zal lijken op nicotine.
