2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Meekrap is een van de planten van de familie die rotatie genoemd wordt, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Rubia cordifolia L. Wat betreft de naam van de meekrapfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Menyanthaceae Dumort.
Beschrijving van meekrap
Meekrap is een kruidachtige vaste plant, waarvan de hoogte twee meter zal bereiken. De wortelstok van deze plant is vertakt, kruipend, erg dun en herhaaldelijk gedraaid. De basis van de wortels van de meekrap zal een complex, maar tegelijkertijd vrij compact weefsel vormen, tot zeven centimeter lang en breed. In het bovenste deel zijn de stengels van deze plant zwak, spreidend, tetraëdrisch en geniculate-gebogen, ze zullen ook begiftigd zijn met lange internodiën. Meekrapbladeren zijn in kransen, gelegen op de onderste en middelste knooppunten van zes tot acht stukken. De bloeiwijzen van deze plant bevinden zich aan de uiteinden van de stengel en takken in de vorm van zeldzame en tot vijfentwintig centimeter lange pluimen, die min of meer lommerrijk zullen zijn. De vorming van dergelijke bloeiwijzen vindt plaats door middel van halve bloemschermen, de bloemkroon is vrij klein van formaat, de diameter varieert tussen drie en een halve en vier en een halve millimeter. Zo'n bloemkroon is geschilderd in lichtgele tinten en is klokvormig. De lengte van de vruchten van deze plant zal ongeveer vierenhalve millimeter zijn.
De bloeiende meekrap valt in de periode van juni tot augustus, terwijl de vruchten rijpen van augustus tot oktober. Onder natuurlijke omstandigheden wordt deze plant gevonden op het grondgebied van Primorye en Priamurye in het Verre Oosten, evenals in de regio's Angara-Sayan en Daursk in Oost-Siberië. Voor groei geeft deze plant de voorkeur aan weiden, randen, bossen, kustbomen en struikgewas, rotsachtige en rotsachtige hellingen.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van meekrap meekrap
Meekrap meekrap is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het wordt aanbevolen om de vruchten, wortelstokken, bladeren en stengels van deze plant voor medicinale doeleinden te gebruiken.
De aanwezigheid van dergelijke waardevolle geneeskrachtige eigenschappen moet worden verklaard door het gehalte aan cardenoliden, triterpenoïden in de samenstelling van de plant: rubifolic en rubiconmarinezuren. Wat de wortelstokken van deze plant betreft, zijn er coumarines en de volgende antrachinonen: purpurine, lucidine, alizarine, rubiadine, ruberythrinezuur, pseudopurpurine, rubiadin-primveroside, nordamcantol, fiscine en mollugin. Het bovengrondse deel van merana cordifolia bevat coumarines, flavonoïden en de volgende iridoïden: asperuloside en desacetylasperuloside.
De infusie en het afkooksel, bereid op basis van de wortelstokken van deze plant, worden veel gebruikt in de Koreaanse, Indiase, Tibetaanse en Chinese geneeskunde. Dergelijke geneeskrachtige stoffen worden gebruikt voor amenorroe, verschillende gynaecologische aandoeningen, dysmenorroe, leukorroe en endometritis.
Wat de Tibetaanse geneeskunde betreft, worden hier veel gebruikt poeder en afkooksel van de wortelstokken van meekrap. Een dergelijk genezend middel wordt gebruikt voor exsudatieve pleuritis, laryngitis, longontsteking, tuberculose, nier- en leverziekten, miltvuur, pokken, hoofdpijn, longabcessen en gecompliceerde ziekten van het spijsverteringsstelsel. Ook zijn wortelstokken aanwezig in de samenstelling van geneesmiddelen die worden aanbevolen voor gebruik als prototypen van geneesmiddelen die het zoutmetabolisme reguleren. Opgemerkt moet worden dat een dergelijke remedie op basis van meekrap zeer effectief is.
