Jeneverbes

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Jeneverbes (Latijnse jeneverbes) - een geslacht van coniferen en struiken van de Cypress-familie. De plant staat bekend als veres. In sommige bronnen kun je de naam vinden - archa. Onder natuurlijke omstandigheden groeit de jeneverbes op het noordelijk halfrond van de subtropen tot het noordpoolgebied. De soort Oost-Afrikaanse jeneverbes (Latijnse Juniperus procera) komt alleen in Afrika voor. Typische habitats zijn bergen, bossen, rotsachtige hellingen, rotsen, enz.

Kenmerken van cultuur

Jeneverbes is een groenblijvende struik of boom met kale knoppen, vaak omgeven door ingekorte en geperste bladeren, met uitzondering: steenjeneverbes (Latijnse Juniperus drupacea) - de knoppen van deze soort zijn bedekt met talrijke dichte schubben. De bladeren zijn lineair-lancetvormig, naaldvormig, verzameld in kransen of in paren tegenover elkaar, van bovenaf zijn uitgerust met een stomatale strip, evenals een verdeelde of onverdeelde mediane ader, stevig tegen de runs gedrukt. Vrouwelijke aartjes kunnen van drie soorten zijn, mannelijke enkel of verzameld in verschillende stukken in de oksels van bladeren op de scheuten van vorig jaar. De kegel is bolvormig, met vlezige, goed gesloten schubben, gaat niet open, bevat 1-10 zaden.

Groeiomstandigheden

Juniper is een pretentieloos gewas, gekenmerkt door hoge droogteresistente eigenschappen. Planten stellen weinig eisen aan de bodemgesteldheid, maar ontwikkelen zich het best op lichte, losse, voedzame en matig vochtige grond. Juniper tolereert geen zoute, sterk drassige en drassige bodems. Kouderesistentie is voor alle soorten anders. Er zijn soorten die zich normaal alleen in subtropische klimaten ontwikkelen.

Voortplanting en planten

Juniper wordt vermeerderd door zaden, stekken en gelaagdheid. De meest effectieve manier van reproductie wordt beschouwd als stekken. Het percentage beworteling van stekken is afhankelijk van de duur van de procedure, het type en type snijmateriaal.

Gewone jeneverbes en sommige van zijn variëteiten onderscheiden zich door een hoog wortelvermogen (meestal tot 70-90%). Jeneverbessenstekken kunnen op elk moment van het jaar worden uitgevoerd, maar de beste tuiniers herkennen lentestekken (april-mei). Stekken worden geworteld in kassen of onder een folie.

Je kunt stekken ook in februari oogsten, maar dan na het terugtrekken van strenge vorst. De optimale bewortelingstemperatuur is 23-25C, hogere temperaturen zijn ongewenst. Het substraat moet regelmatig worden bevochtigd, minimaal één keer per dag. Diffuus licht is essentieel voor een goede beworteling.

Stekken van kruipende jeneverbessen moeten schuin in de grond worden geplant, de rest - verticaal. Stekken schieten na 50-70 dagen wortel, waarna ze op een vaste plaats worden geplant. Behandeling van stekken met groeistimulerende middelen verhoogt de resultaten van beworteling aanzienlijk, vooral voor halfverfrissende stekken die zijn gesneden uit jaarlijkse groei.

Jonge boompjes worden geplant in april-mei. Het wordt aanbevolen om zaailingen te kopen in gespecialiseerde kwekerijen. De optimale leeftijd van de zaailing is 3-4 jaar. De ontscheping gebeurt met een kluit aarde. Het plantgat wordt in de herfst of in twee tot drie weken voorbereid. Na het planten wordt de grond in de nabije stamzone overvloedig bewaterd en gemulleerd met verwelkt gebladerte of turf in een laag van 10-12 cm In de toekomst bestaat de zorg voor een jonge plant uit frequent sproeien van de kroon.

Zorg

Over het algemeen zijn jeneverbessen niet kieskeurig. Ze hebben zeldzame watergift en voeding nodig, evenals systematisch wieden van de nabije stamzone. Topdressing wordt in het vroege voorjaar uitgevoerd. Voor deze doeleinden kunt u nitroammophoska en verrot organisch materiaal gebruiken. De cultuur heeft een positieve houding ten opzichte van het sproeien van de kroon, een dergelijke procedure wordt elke 10-15 dagen uitgevoerd.

Jeneverbessen hoeven niet gesnoeid te worden, hoewel hygiënisch snoeien niet verboden is. Jeneverbessen met een spreidende kroon worden aanbevolen om voor de winter met touw te worden vastgebonden, anders kan zware sneeuw de takken breken. Alleen jonge planten (eerste 1-2 jaar) hebben beschutting nodig voor de winter. De cultuur is resistent tegen ziekten en plagen, dus preventieve behandelingen hebben geen zin.