2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Caragana manen is een van de planten van een familie die peulvruchten wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Caragana jubata (Pall.) Poir. Wat betreft de naam van de caragana-familie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Fabaceae Lindl.
Beschrijving van caragana maned
Caragana maned is een struik waarvan de hoogte zal schommelen tussen één en vijf meter. De takken van deze plant zijn vrij lang, ze zijn gebogen sabel en weinig vertakt. Dergelijke takken zijn bedekt met grijze of zwartachtige schors, ze zijn lommerrijk en zijn afgezet met bladstelen van de afgelopen jaren. Aan de rand zijn de bladeren van deze plant ruig en worden ze in donkergroene tinten geverfd. De steunblaadjes van de caragana met manen zijn groot en ze zijn begiftigd met dichte witte beharing. De bloemen van deze plant zijn enkelvoudig, ze zijn geschilderd in roze tinten en soms kunnen ze ook wit zijn. De lengte van dergelijke bloemen zal ongeveer zevenentwintig tot tweeëndertig millimeter zijn. De vruchten van de caragana met manen zijn een harige boon, die zal eindigen in een harde styloïde scherpzinnigheid.
De bloei van deze plant vindt plaats in de periode van juni tot juli, terwijl de vruchtvorming in augustus-september begint. Onder natuurlijke omstandigheden wordt de manencaragana gevonden in Oost-Siberië, Centraal-Azië, in het Europese deel van Rusland in het Siberische Noordpoolgebied, evenals in de regio Okhotsk in het Verre Oosten. Voor groei geeft de plant de voorkeur aan kleihellingen, droge steenachtige hellingen, steenachtige en zandige oevers van meren, uiterwaarden van rivieren, alpensteppen, heuvels, naaldbossen, alpenbossen en plaatsen tussen struiken.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van caragana maned
Caragana manen is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het voor medicinale doeleinden wordt aanbevolen om het hout, de takken en wortels van deze plant te gebruiken. De aanwezigheid van dergelijke waardevolle helende eigenschappen wordt verklaard door het gehalte aan saponinen, etherische olie, tannines, alkaloïden en flavonoïden in de plant. Er zijn saponinen in de wortels van deze plant en flavonoïden zijn aanwezig in het bovengrondse deel van de manencaragana. De takken en bladeren van deze plant bevatten tannines.
Een afkooksel van de wortels en takken van caragana-manen moet worden genomen in geval van acute luchtwegaandoeningen en griep. Een afkooksel en infusie van de takken van deze plant moet worden gebruikt voor laryngitis, stomatitis, ontstekingsziekten van de slijmvliezen van de geslachtsorganen, gastro-intestinale aandoeningen en tal van huidziekten. Een dergelijk afkooksel kan ook als kalmerend middel worden gebruikt en wordt ook gebruikt bij hypertensie, slapeloosheid en ischias.
Een afkooksel van caragana-manenhout moet worden gebruikt voor sepsis als ontstekingsremmend middel. In het geval van griep en acute aandoeningen van de luchtwegen, wordt het aanbevolen om de volgende zeer effectieve remedie op basis van deze plant te gebruiken: om een dergelijke remedie te bereiden, moet je tien gram geplette wortels of takken van caragana manen in één glas water nemen. Het resulterende mengsel moet vijf tot zes minuten op een vrij laag vuur worden gekookt en vervolgens een uur worden toegediend, waarna dit mengsel zeer grondig moet worden gefilterd. Neem het resulterende product op basis van deze plant drie keer per dag, twee eetlepels. Het is belangrijk op te merken dat om de grootste efficiëntie te bereiken bij het nemen van een dergelijk medicijn, u zeer zorgvuldig alle normen voor de bereiding van een dergelijk medicijn moet naleven, evenals alle normen voor de ontvangst ervan.
