2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Cardiocrinum (lat. Cardiocrinum) - een bloeiende vaste plant, die een vertegenwoordiger is van de Liliaceae-familie. Het wordt beschouwd als de hoogste van alle planten die behoren tot de Liliaceae-familie. En de naam, die van Griekse oorsprong is, wordt letterlijk vertaald als "hartvormige lelie".
Beschrijving
Cardiocrinum is een grote bolvormige plant - de hoogte van zijn steeltjes, royaal bezaaid met bloemen die op lelies lijken (en er kunnen tot tachtig bloemen op één steel zitten!), varieert vaak van anderhalve tot drie meter. Grote glimmende bladeren van deze plant worden gekenmerkt door een hartvormige vorm en staan op vrij stevige bladstelen. Eén stengel kan tot dertig bladeren bevatten, terwijl ze zich vooral in de bovenste delen van de stengels bevinden. En de diameter van de bollen van deze gigantische knappe man kan variëren van vijf tot twintig centimeter.
De lengte van de buisvormige horizontaal afgebogen groenachtig witte geurende bloemen van het cardiocrinum bereikt vaak vijftien centimeter. En de toppen van de bloembladen zijn bedekt met kleine paarse stippen. De bloemen van de cardiocrinum worden gekenmerkt door een vrij sterk aroma, dat alleen maar zal intensiveren met het begin van de avond.
In totaal omvat het geslacht cardiocrinum drie onafhankelijke soorten.
Waar groeit
Meestal is cardiocrinum te vinden in Oost-Azië - daar voelt deze enorme plant zich zeer comfortabel in zeldzame bossen en bosranden. Vooral vaak is het te zien in de Koerilen, Sakhalin, maar ook in China, Japan of in de Himalaya.
Gebruik
Cardiocrinum is uitstekend geschikt voor gebruik in decoratieve sierteelt en landschapsontwerp. En de beste metgezellen voor deze majestueuze knappe man zijn laagblijvende klimplanten die loyaal zijn aan schaduw: een hoef, een zelenchuk, een vasthoudendheid, een kattenstaart, enz. Of ze staan in dicht en laag gras in weiden of aan de randen!
Groeien en verzorgen
Licht beschaduwde gebieden met diepe, rijke, losse, goed doorlatende en vochtige grond zijn het meest geschikt voor het planten van cardiocrinum. Deze plant zal vooral goed voelen onder het bladerdak van een grote verscheidenheid aan breedbladige soorten. Maar te zonnige plaatsen zijn niet de beste optie - onder de directe stralen van het hemellichaam kunnen de bladeren van een mooie plant gemakkelijk ernstige brandwonden oplopen. En het is ook wenselijk om deze knappe man te beschermen tegen de harde wind.
Omdat de winterhardheid van cardiocrinum vrij zwak is en hij gewend is om samen met bladrozetten te overwinteren, heeft hij voor de winter een dekking met vuren takken of een goede luchtdroge beschutting nodig. Tegelijkertijd overwintert deze plant prima onder sneeuwdek, maar als de winter koud en sneeuwloos is, kan hij gemakkelijk bevriezen.
Cardiocrinum vermeerdert zich voornamelijk door zaden of bollen - vers geoogst zaaimateriaal wordt meestal vóór de winter gezaaid, terwijl de eerste bloei van zaailingen pas in het zevende tot tiende levensjaar van de plant plaatsvindt. Vervagende moederplanten sterven geleidelijk af, maar daarna blijven er uienbaby's over - ze bloeien allemaal in het tweede of derde jaar. Dergelijke bollen worden geplant tot een diepte van drie tot vijf centimeter, waarna ze moeten worden bedekt met een zeer indrukwekkende laag gevallen bladeren.
