Kerria

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Kerria (lat. Kerria) Is een prachtige bladverliezende struik die lid is van de rozenfamilie. Europeanen noemen het vaak de Japanse paasroos.

Beschrijving

Kerria is een bladverliezende, snelgroeiende en zeer decoratieve struik, begiftigd met overhangende dunne twijgen, nette bladeren en verbazingwekkend mooie zonnig gele bloemen. De hoogte van de kleurrijke struiken varieert meestal van één tot drie meter, en hun groen-paarse twijgen vormen prachtige kegelvormige kronen.

Kerria-bladeren en bloemen kunnen bogen op een buitengewoon decoratief effect. De afwisselende en langwerpige puntige lancetvormige bladeren bereiken een lengte van vier tot tien centimeter en zijn voorzien van dubbele inkepingen. Hun bovenste delen zijn altijd glad en de onderste zijn behaard. De lengte van de naakte bladstelen is van vijf tot vijftien millimeter. In de zomer zijn de bladeren altijd lichtgroen en dichter bij de herfst krijgen ze geleidelijk een spectaculaire felgele kleur.

De diameter van de prachtige kerria-bloemen bereikt vijf centimeter. In de regel zijn ze solitair, in de meeste gevallen dubbel en begiftigd met breed-elliptische felgele bloembladen. Ze hebben ook een ongelooflijk langdurige geur van paardenbloem. De gemiddelde duur van de bloei van een kerria is vijfentwintig dagen, maar soms kan deze periode oplopen tot vijftig dagen, en soms bevalt kerria met herhaalde herfstbloei.

Kerria-vruchten hebben het uiterlijk van gerimpelde geprefabriceerde steenvruchten van bruinzwarte tinten, die zowel halfronde als omgekeerd eivormige vormen kunnen hebben. En hun lengte kan oplopen tot 4,8 mm. Het is opmerkelijk dat er geen vruchten worden gevormd in de middelste baan.

Deze plant dankt zijn naam aan de tuinman William Kerr, die dol was op oosterse planten en ze verzamelde. In het begin van de negentiende eeuw ging hij op expeditie naar China voor nieuwe en onbekende vegetatie, en daar bracht Kerr acht lange jaren door. Het is vermeldenswaard dat de onderzoeker gedurende deze tijd een groot aantal nieuwe verbazingwekkende planten heeft ontdekt, maar alleen de prachtige kerria kreeg zijn naam.

De enige vertegenwoordiger van dit geslacht is de Japanse kerria, die verschillende variëteiten en vormen heeft.

Waar groeit

Kerria kwam naar ons vanuit de bergachtige hellingen en bossen van Japan en het zuidwesten van China. In het wild kan het meestal worden waargenomen in struikgewas dat op berghellingen groeit.

Groeien en verzorgen

Kerria voelt zich het beste in goed verlichte gebieden, betrouwbaar beschut tegen te koude wind. In halfschaduw is ze echter ook erg comfortabel, maar als de schaduw te sterk is, zal de kerria heel bescheiden bloeien. En met constante blootstelling aan de open zon, beginnen de bloemen geleidelijk te "vervagen", dat wil zeggen dat de toppen van hun bloembladen bleek worden en witachtig worden.

Bodems die bedoeld zijn voor het kweken van kerria's moeten vochtig en vruchtbaar zijn, idealiter leemachtig.

Kerria moet in het vroege voorjaar worden geplant, voordat er knoppen op beginnen te verschijnen. Herfstaanplant is niet uitgesloten - in dit geval is het noodzakelijk om deze taak anderhalve maand voor het begin van koud weer aan te pakken.

Kerria is erg hygrofiel, maar tolereert geen overmatig vocht, dat wil zeggen, water moet overvloedig zijn, maar zonder vochtstagnatie. Vooral in de hitte en tijdens de bloeiperiode is het belangrijk om deze plant regelmatig water te geven. Ook reageert deze schoonheid goed op verschillende dressings, en systematisch snoeien is een onmisbare voorwaarde om het decoratieve effect te behouden.

Omdat kerria niet kan bogen op een goede winterhardheid, moet deze in de winter worden afgedekt. Ondanks het feit dat de bevroren scheuten het vermogen hebben om snel te herstellen, bloeien planten die door vorst worden aangevallen vervolgens veel slechter.