2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Cypress Dupre (Latijnse Cupressus dupreziana) - of Sahara-cipres is zo'n zeldzame boom op de planeet dat mensen gemakkelijk het aantal groeiende exemplaren telden en nu plannen maken om de plant te vermeerderen zodat deze niet van de aardbodem verdwijnt. De boom zelf reproduceert met tegenzin, omdat hij een vrij zeldzame kweekmethode heeft. En het levenloze zand van de Sahara-woestijn is langzaam maar zeker gebieden aan het terugwinnen van een levende boom.
Wat staat er op jouw naam?
Het eerste woord in de naam van de plant betekent dat het behoort tot het geslacht Cypress (Latijnse Cupressus), dat deel uitmaakt van de Cypress-familie (Latijnse Cupressaceae).
De tweede specifieke naam "Sahara" spreekt van de plaats waar de boom groeit, die voor zichzelf het hete zand van de Afrikaanse Sahara-woestijn heeft gekozen.
De Latijnse soortnaam "dupreziana" ("Dupre") vereeuwigde de naam van de Franse kapitein Maurice Duprez (Maurice Duprez). Dat gebeurde op verzoek van de Franse zoöloog Louis Lavauden, die na het einde van de Eerste Wereldoorlog boswachter werd in Tunesië. Hij was het die Maurice Dupre als eerste op de hoogte bracht van zijn vondst van een speciaal type cipres op de hoogvlakte van Tamrit in de Sahara.
Zo kreeg de plant zijn Latijnse naam, hoewel het eerste nieuws over de aanwezigheid van naaldcipressen in de woestijn in de tweede helft van de 19e eeuw in Europa verscheen van de Engelsman Henry Baker Tristram, die door de Grote Sahara reisde en een boek schreef over het.
Beschrijving
Zeer oude bomen, die door wetenschappers worden geschat op meer dan 2000 jaar oud, hebben hun unieke populatie behouden in het centrale deel van de Sahara. Ze blijven uit de buurt van andere bomen en bevinden zich op een afstand van honderden kilometers. Botanici hebben slechts 233 exemplaren geteld die in het wild groeien.
De hoogste van hen bereiken 22 meter. Zeldzame jonge groei lijkt meer op een struik, maar verandert geleidelijk in een boom met één centrale stam. De roodbruine bast die de stam beschermt, is bedekt met scheuren in de lengterichting. De takken maken een hoek van ongeveer 90 graden met de stam en strekken vervolgens hun uiteinden naar de hemel.
Saharacipres verschilt van de meer voorkomende groenblijvende cipres in de blauwere kleur van zijn geschubde bladeren, dicht op de scheuten. Elk blad heeft een witte druppel hars. Kleine scheuten worden vaak in één vlak afgeplat.
De kegels van de Sahara-cipres zijn bijna 2 keer kleiner dan die van de groenblijvende cipres. Hun lengte varieert van 1,5 tot 2,5 cm Bolvormige roze vrouwelijke kegels veranderen naarmate ze ouder worden van kleur in grijsbruin. Gevleugelde zaden zijn afgeplat, ovaal, roodbruin.
Het isolement en de schaarste aan planten hebben een unieke manier van voortplanting gecreëerd, door wetenschappers "apomixis" genoemd. Hoewel de bomen zowel mannelijke als vrouwelijke kegels bevatten, ontwikkelen de zaden zich uitsluitend uit de genetische samenstelling van mannelijk stuifmeel. Vrouwelijke kegeltjes nemen niet deel aan de genetische structuur en vervullen daarom geen maternale functie, maar spelen de rol van verpleegster en geven de nakomelingen alleen voeding.
De toekomst van de Sahara-cipres
Gelukkig zijn er onder mensen mensen die zich zorgen maken over de voortzetting van het leven van de unieke planten van de aarde. Op het grondgebied van Australië, zes kilometer van de hoofdstad Canberra, wordt een arboretum gecreëerd, waarin het de bedoeling is 100 bosgebieden met zeldzame en bedreigde boomsoorten te creëren.
Onder hen zal een cipressenbos zijn, waarvoor 1.300 zaailingen van de unieke Sahara Cypress of Dupre Cypress speciaal zijn gekweekt.
Als sierbomen is Dupre Cypress tegenwoordig te vinden op warme en droge plaatsen in Zuid-Europa. Het leven in de Sahara heeft de boom immers geleerd om droogte te doorstaan.
