2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Astragalus kikkererwt (lat. Astragalus cicer) - een grote kruidachtige vaste plant van het geslacht Astragalus (lat. Astragalus), behorend tot de vlinderbloemigenfamilie (lat. Fabaceae). De eeuwigheid van de plant wordt ondersteund door een krachtig wortelstelsel, dat van jaar tot jaar horizontaal groeit. Om de wortelstok te helpen, baart de plant zaden met een taaie en dichte schaal die hen beschermt tegen de wisselvalligheden van het weer en overmatig vocht. Door een dergelijke betrouwbare bescherming kunnen de zaden lang in de vleugels wachten om nieuwe planten naar de oppervlakte van de aarde te brengen. Lichtgele bloemen vormen grote bloeiwijzen. Astragalus-kikkererwten worden gekweekt als sier- en medicinale plant.
Wat staat er op jouw naam?
Het specifieke epitheton "cicer" (kikkererwten) werd aan deze soort toegekend vanwege de uiterlijke gelijkenis van het algemene uiterlijk van de plant en sterke zaden, bedekt met een leerachtige sterke schaal, met het uiterlijk en de zaden van een plant genaamd "kikkererwten", of "Kikkererwten" (Latijn Cicer arietinum), een familielid van de peulvruchtenfamilie. Kikkererwtenzaden zijn een populair voedingsmiddel in het Midden-Oosten.
Beschrijving
De natuur heeft Astragalus-kikkererwten zeer hardnekkige winterharde kruipende wortels toegekend. Ze groeien continu onder de grond, verspreiden zich horizontaal en vullen grote gebieden. Dit maakt de plant van jaar tot jaar energieker en krachtiger.
Krachtige wortels tonen een grote plant op het aardoppervlak, die een hoogte bereikt van 80-100 centimeter. De opgaande of uitlopende stengels van Astragalus-kikkererwten hebben een dunne, kortharige bedekking.
Goed zichtbare steunblaadjes, aan de basis versmolten, groen van kleur en driehoekig of langwerpig lancetvormig, eveneens behaard met haren en voorzien van trilhaartjes langs de rand van de bladplaat. De bladeren van de plant zijn traditioneel complex, bestaande uit afwisselende bladparen. Er zijn 10 tot 15 van dergelijke langwerpige lancetvormige paren op een gemeenschappelijke bladsteel. De bladeren zijn aan beide zijden bedekt met verspreide haren, soms kan de bovenkant van de bladeren bijna naakt zijn.
Passend bij een grote plant en lichtgele bloemen tot 16 centimeter lang. Ze verzamelen zich op harige steeltjes in grote en dichte bloeiwijzen, met een nummering van 15 tot 60 bloemen. Corolla's van mottenbloemen worden beschermd door een 5-lobbige klokvormige harige kelk met subulate tanden in het bovenste deel. Bloei duurt de eerste twee zomermaanden.
De vruchtdragende lichtgele bonenpeul, die bij volledige rijpheid zwart wordt, bevat zaden bedekt met een dikke leerachtige schil. Het beschermt het zaadembryo tegen microbiële invasie en vermindert het vermogen van het zaad om vocht te absorberen. Dit maakt de zaden zeer resistent, waardoor ze lang kunnen worden bewaard terwijl ze slapend blijven. Om de zaden te laten ontkiemen, is mechanische actie op de schaal vereist om de integriteit ervan te breken. Zaden dragen, naast overblijvende wortels, bij aan de reproductie van Astragalus-kikkererwten.
Gebruik
Hoewel Astragalus-kikkererwt van mindere kwaliteit is dan Luzern, wordt hij vaak gebruikt voor het zaaien op weiden voor herkauwers en voor het oogsten van hooi voor de winter.
Een krachtig wortelstelsel wordt gebruikt voor landaanwinning en bodemerosiebestrijding.
De pretentie van de plant voor de leefomstandigheden, hoge droogte- en vorstbestendigheid, gecombineerd met decoratief blad en grote bloeiwijzen, maakt Astragalus-kikkererwten tot een populaire plant voor het decoreren van zomerhuisjes. Er moet alleen aan worden herinnerd dat de plant niet van zure grond houdt en zich gemakkelijk over de site verspreidt, zijn buren verdringt, en daarom is het nodig om de beweging van zijn ondergrondse delen te beperken.
Verschillende bronnen melden medicinaal gebruik van de plant, hoewel een dergelijk gebruik vaker wordt ontkend.
Aanbevolen:
Astragalus
Astragalus (lat.Astragalus) - een talrijk geslacht van verschillende planten van de vlinderbloemigenfamilie (lat. Fabaceae). Onder meer dan twee en een half duizend vertegenwoordigers van het geslacht zijn er kruidachtige planten, dwergstruiken en struiken.
Kikkererwten
Kikkererwten (lat. Cicer) - een geslacht van eenjarige en meerjarige kruidachtige planten en struiken van de vlinderbloemigenfamilie. De meest voorkomende soort is de kikkererwten van schapenvlees (lat.Cicer arietinum). Natuurlijk verspreidingsgebied - Centraal- en Centraal-Azië, Middellandse Zee en Zuid-Amerika.
Astragalus Koud
Astragalus koud (lat.Astragalus frigidus) - een kruidachtige vaste plant van het geslacht Astragalus (lat.Astragalus), gerangschikt onder de glorieuze familie van peulvruchten (lat.Fabaceae). Het is moeilijk voor deze onvolgroeide plant met bijna kale stengels om te overleven zonder hulp van buitenaf in de moderne wereld, en daarom kwam Astragalus-kou in de Rode Gegevensboeken van sommige regio's terecht.
Astragalus Pluizig
Astragalus pluizig (lat.Astragalus dasyanthus) - een kruidachtige behaarde vaste plant van het geslacht Astragalus (lat. Astragalus), die een vertegenwoordiger is van de glorieuze peulvruchtenfamilie (lat. Fabaceae). Naast de dichte witte beharing heeft de plant nog vele andere voordelen die door de mens zijn opgemerkt en door hem actief worden gebruikt ten behoeve van mensen.
Astragalus Sikkel
Astragalus sikkel (lat.Astragalus falcatus) - een kruidachtige vaste plant van het geslacht Astragalus (lat.Astragalus), behorend tot de vlinderbloemigenfamilie (lat.Fabaceae). Net als zijn verwanten in de familie heeft het een hoog eiwitgehalte en wordt daarom gebruikt voor het zaaien in weiden.
