2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Harmala gewoon (lat. Peganum harmala) - een kruidachtige plant van het geslacht Garmala (lat. Peganum) van de familie Selitriankovye (lat. Nitrariaceae). Ondanks de soortnaam "gewoon", is dit een plant met een mysterieuze geschiedenis en magische vermogens die al duizenden jaren door mensen wordt gebruikt in religieuze rituelen om met de goden te communiceren. De helende vermogens van de plant hebben de mensheid vele malen gered van de invasie van schadelijke virussen. En het uiterlijk van de plant is zeer aantrekkelijk en het hoge uithoudingsvermogen is verbluffend.
Wat staat er op jouw naam?
Als de Latijnse naam van het geslacht "Peganum" is gebaseerd op een oud Grieks woord, dankt de plant de soortnaam "harmala" aan de Arabische taal. Dit gemenebest van talen in naam van de plant leert mensen toleranter te zijn tegenover gemeenschappen die onbegrijpelijke talen spreken. Immers, soms kun je elkaar begrijpen zonder zelfs maar een andere taal te kennen, en nog beter, in ieder geval een beetje kennis van andere talen, om niet te verdwalen in de wereld van planten en in de wereld van mensen.
De officiële naam van de plant heeft veel populaire synoniemen, zoals "Wilde wijnruit" (Wilde wijnruit), "Syrische wijnruit" (Syrische wijnruit), "Afrikaanse wijnruit" (Afrikaanse wijnruit), hoewel morfologisch met de plant Ruta Garmala gewone niet niets gemeen hebben. Simpelweg, Ruta veredelde soms de geur van Harmala als gewone, en voegde het toe aan de zaden van Harmala in rituele procedures.
Wat de Russische synoniemen betreft, die zijn niet zo lyrisch. Onder hen ontmoeten we: "Grass Grass", "Dog Shit", "Strelina" en vele anderen.
Beschrijving
Deze winterharde vaste plant kan in bijzonder gunstige omstandigheden tot tachtig centimeter hoog worden, maar in de regel heeft hij geen haast om naar boven te stijgen, stopt zijn groei op een hoogte van ongeveer dertig centimeter en richt zijn stengels langs het oppervlak van de aarde. Het zou nauwkeuriger zijn om de plant kruipend te noemen.
De plant "groeit naar beneden" is veel succesvoller en dringt met zijn wortels tot een diepte van zes meter in de grond, wanneer hij in zeer droge grond moet leven om voedingsstoffen en vocht uit lage horizonten te halen.
Op het noordelijk halfrond bloeit Garmala vulgaris van juni tot september. Witte enkele bloemen zijn vrij groot en reiken in diameter van twee en een half tot bijna vier centimeter. In het midden van de bloem steken speels een tiental gele meeldraden uit. De bloemkroon wordt ondersteund door kelkblaadjes, die alleen aan de basis zijn aangegroeid, en vervolgens in afzonderlijke lange dunne lobben die de bloemkroon van alle kanten omhelzen. Er zijn vijf bloembladen en kelkblaadjes.
Driekamerige zaaddozen met een diameter van ongeveer anderhalve centimeter bevatten meer dan vijftig zaden en één plant kan tot honderdtwintig zaden baren. Het is met behulp van deze dozen dat ze hun toevlucht nemen tot rituelen wanneer mensen de hulp van de goden nodig hebben, of ze proberen boze geesten te verdrijven die een voorspoedig leven bedreigen. De dozen worden op een hete metalen schaal of platte steen gegooid, waar ze barsten onder invloed van hoge temperaturen, zoals maïskorrels bij het maken van popcorn, en een bedwelmende geur verspreiden die tussen verschillende werelden "door muren kan breken".
Gebied van de plant
Gemeenschappelijke garmala is van Aziatische oorsprong en groeit in het Midden-Oosten en Zuid-Azië, voornamelijk in India en Pakistan. De plant, die zich over de hele wereld heeft verspreid, is vanwege zijn hoge uithoudingsvermogen een bedreiging geworden voor andere lokale planten die in zoute landen groeien, waardoor ze van hun bewoonde plaatsen worden verdreven.
Magische en helende vermogens
Gedurende de millennia van de geschiedenis van de menselijke samenleving hebben mensen veel respect gehad voor de winterharde plant, met behulp van zijn magische krachten, niet alleen giftig voor mensen, maar ook voor allerlei kwade geesten, pathogene virussen, om hun vernietigende krachten te weerstaan. Zelfs de pest, die mensen zonder onderscheid van rang en leeftijd neersloeg, trok zich terug voor de macht van de plant.
De chemische samenstelling van Garmala vulgaris, die groeit in zeer slechte natuurlijke omstandigheden, is indrukwekkend in zijn diversiteit en geneeskrachtige kracht. Blijkbaar voeden de ingewanden van de aarde de wortels en de hele plant.
Giftige alkaloïden helpen, in bepaalde verhoudingen, de hartslag te kalmeren; versla depressie, tuberkelbacil; spasmen van gladde spieren verminderen; iemands creativiteit uitbreiden.
Aanbevolen:
Anijs Gewoon
Anijs wordt soms ook ganiz, en ganus, en sira, en anisuli, en anison genoemd. Anijs is een eenjarige kruidenplant die behoort tot de selderijfamilie, of zoals het vroeger werd genoemd - paraplu. Anijs heeft een centraal wortelstelsel, dat zich op een diepte van ongeveer 20-30 centimeter bevindt, terwijl de hoogte van de stengel ongeveer 50-70 centimeter zal zijn.
Dubrovnik Gewoon
Dubrovnik gewoon is een van de planten van de familie die labiaten wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Teucrium chamaedrys. Wat betreft de naam van de gewone familie Dubrovnik, in het Latijn zal het zo zijn:
Mordovnik Gewoon
Mordovnik gewoon (lat.Echinops ritro) - een kruidachtige vaste plant van het geslacht Mordovnik (lat. Echinops), door botanici verwezen naar de familie Astrovye (lat. Asteraceae). Zijn grappige ruffy bloeiwijzen worden gebruikt in de decoratieve bloementeelt.
Viburnum Gewoon
Viburnum gewoon is een van de planten van de familie die kamperfoelie wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Viburnum opulus L. Wat betreft de naam van de familie viburnum zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Oxalis Gewoon
Gewone oxalis (Latijnse Oxalis acetosella) - een kruidachtige wortelstok vaste plant van het geslacht Kislitsa (Latijnse Oxalis), behorend tot de familie met dezelfde naam Kislichnye (Latijnse Oxalidaceae). Op elk continent waar schaduwrijke en vochtige bossen zijn, is er zeker een gewone Kislitsa, die de aarde bedekt met een doorlopend tapijt van bladeren.
