2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Edele rabarber (lat. Rheum nobile) - een van de meest ongewone vertegenwoordigers van het geslacht rabarber. Groeit in een beperkt gebied, namelijk in de Himalaya. Ook gevonden in Tibet, in de bergen van Afghanistan, India en Nepal. In 1885 werd de plant voor het eerst bekend. Typische habitats zijn rotsachtige placers en berghellingen.
Kenmerken van cultuur
Edele rabarber wordt vertegenwoordigd door kruidachtige vaste planten, die tijdens het groeiproces een hoogte bereiken van 1,5-2 m. Ze worden gekenmerkt door vlezige en verspreidende wortelstokken, evenals krachtige rechte stengels van rode of roodgroene kleur. Het blad is vrij groot. Het basale gebladerte heeft een diameter van meer dan 20 cm, het is op zijn beurt afgerond, stomp, hele randen, leerachtig, rijk groen, vaak met rode aderen, heeft een ronde of wigvormige basis, zit op krachtige rode bladstelen.
Het stengelblad is kleiner, hangend, hol, betegeld, stro, geelachtig of crèmekleurig, terwijl de rand rozeachtig is. Opgemerkt moet worden dat het stengelgebladerte enigszins grote bloeiwijzen bedekt. Bloemen worden in enorme aantallen gevormd, ze zijn groen, klein, verzameld in dichte pluimen. Bloei vindt plaats in het begin - midden van de zomer, afhankelijk van de klimatologische omstandigheden. De vruchten worden weergegeven door driehoekige noten, gekenmerkt door brede rode vleugels.
Uiterlijk zien de vruchten er erg aantrekkelijk uit, daarom wordt de plant vaak gebruikt voor decoratieve doeleinden. Trouwens, in Rusland wordt deze soort uiterst zelden gekweekt, omdat hij niet kan bogen op hoge vorstbestendige eigenschappen. Het is bestand tegen een korte temperatuurdaling in het winterseizoen tot -18C. Over het algemeen ziet edele rabarber er geweldig uit in kleine groepen in kustgebieden en schaduwrijke hoeken van de tuin met diffuus licht. Het kan ook worden gebruikt om een verticaal accent te creëren, bijvoorbeeld door langs tuinpaden te planten.
medisch gebruik
Net als andere leden van het geslacht wordt rabarber gebruikt in de alternatieve geneeskunde. Meestal wordt de vlezige wortel van de cultuur gebruikt voor medicinale doeleinden. Het wordt geoogst aan het einde van de zomer, meestal in augustus - oktober. Het materiaal wordt grondig van de grond schoongemaakt, in kleine stukjes gesneden en gedroogd in een goed geventileerde ruimte, waarbij het regelmatig wordt omgedraaid. Na een tijdje worden de gesneden wortels naar de droger gestuurd en gedroogd bij een temperatuur van 60C.
Gedroogde grondstoffen worden 4-5 jaar in linnen of katoenen zakken op een goed geventileerde plaats bewaard. Opgemerkt moet worden dat de geur van de rabarberwortel vrij specifiek is en dat de smaak niet zoet zal zijn, integendeel, het is erg bitter. Maar dit fenomeen heeft helemaal geen invloed op de helende eigenschappen. In kleine doses wordt het aanbevolen voor chronische ziekten van het maagdarmkanaal, spastische constipatie en een opgeblazen gevoel. Ook wordt de wortel van edele rabarber aanbevolen als laxeermiddel, het irriteert op zijn beurt de zenuwuiteinden van de darmwanden en verhoogt daardoor de peristaltiek.
Het is belangrijk om te onthouden dat nobele rabarberwortel een aantal contra-indicaties heeft. Het wordt niet aanbevolen voor cholecystitis, peritonitis en bloedingen in de maag of slokdarm. Verwaarloos de dosering van de wortel niet. Als je het overdrijft, kan de wortel de boosdoener worden van buikpijn, ernstig braken en afbraak van de ontlasting, dat wil zeggen diarree. In geen geval mag de wortel worden geconsumeerd door zwangere en zogende vrouwen, maar ook door kinderen. Voordat u de wortel van nobele rabarber in de behandeling opneemt, moet u een arts raadplegen en contra-indicaties identificeren.
Aanbevolen:
Edele Hakhout
Edele hakhout is een van de planten van de familie boterbloemen, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Hepatica nobilis Schreb. (Anemone hepatica L.). Wat betreft de naam van de adellijke hakhoutfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Edele Delphiniums. Groeien Uit Zaden
Zaadvoortplanting van delphiniums is een interessant proces dat niet alleen fokkers aantrekt, maar ook beginnende verzamelaars de kans geeft om hun bloementuin aan te vullen met nieuwe ongebruikelijke vormen. Het resultaat is altijd onvoorspelbaar. In grote centra worden bij het verkrijgen van zaden variëteiten van elkaar geïsoleerd. Het is moeilijk om dergelijke omstandigheden in een persoonlijke tuin te creëren. Hoe kom je aan je eigen zaad?
Edele Delphiniums. Vegetatieve Vermeerdering
Je wordt voor eens en altijd verliefd op slanke delphiniums. Er is een wens om de collectie te vergroten vanwege de verscheidenheid aan hybriden. Met vegetatieve reproductie kunt u alle erfelijke eigenschappen van de oudervormen behouden. Welke methoden zijn geschikt voor een adellijke cultuur?
Edele Delphiniums. Kennis
De hoge pijlen van de steeltjes van het meerjarige delphinium trekken op het eerste gezicht de aandacht. Het aristocratische "uiterlijk" van een nobele plant zal zelfs een bescheiden bloementuin doen spelen met felle kleuren. Welke kenmerken onderscheiden het delphinium van andere culturen?
Edele Delphiniums. Groeien
Met de juiste zorg kunnen individuele exemplaren van het delphinium meer dan 10 jaar op één plek leven. Experts raden aan om de struiken na 5 jaar te verjongen. Welke activiteiten kunnen de levensduur van een nobele plant verlengen?
