2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Acaciamot, ook wel bonenmot genoemd, is vooral schadelijk in het zuiden van de bossteppe en in de steppe. Dit is een van de gevaarlijkste plagen. Haar smaken omvatten linzen, erwten, lupine, sojabonen, bonen en acacia (zowel wit als geel). Soms slaagt ze erin om bij de pulp en zaden van watermeloenen te komen. Rupsen, die bonen aanvallen en malse zaden opeten, zijn vooral schadelijk. Vaak komen ze, samen met de aangetaste bonen, in opslagfaciliteiten terecht, waar ze zich verder ontwikkelen. De door ongedierte aangetaste zaden verliezen hun kiemkracht en marktwaarde. Acaciamot produceert meestal twee of drie generaties per jaar, wat op zijn beurt een zeer negatief effect heeft op het volume van het gewas en op de kwaliteit ervan
Maak kennis met de plaag
Acaciamot is een schadelijke vlinder met een spanwijdte van 22 tot 30 mm. De voorste geelachtig grijsachtige vleugels zijn uitgerust met dwarse witte strepen en de doorschijnende achtervleugels zijn lichtgrijs van kleur en zijn omlijst met donkere strepen langs de randen.
Eieren van de acaciamot zijn ovaal van vorm, bereiken een grootte van ongeveer 0,7 mm en zijn voorzien van netvormige membranen. Aanvankelijk zijn ze melkwit gekleurd en na een tijdje verschijnen er kleine roodachtige vlekjes op. Lichtgroene rupsen groeien in lengte van vijftien tot tweeëntwintig millimeter. En de grootte van de glanzende bruinachtige poppen varieert van zeven tot tien millimeter.
Rupsen die hun ontwikkeling hebben voltooid, overwinteren in de grond en nestelen zich comfortabel in zijdeachtige en vrij dichte cocons. De verpopping van plagen vindt meestal plaats medio mei en de opkomst van vlinders kan al eind mei of begin juni worden waargenomen. Gevleugelde plagen vliegen voornamelijk 's avonds en' s nachts en voeden zich bovendien met bloemen van een grote verscheidenheid aan culturen.
Enige tijd later leggen de vrouwtjes één voor één eieren op onrijpe bonen of op meeldraden, gedroogde bloemkronen of op de overblijfselen van kopjes. Hun totale vruchtbaarheid varieert van tweehonderd tot driehonderd eieren. Embryonale ontwikkeling duurt meestal 4 tot 21 dagen - een nauwkeuriger cijfer hangt rechtstreeks af van de temperatuur. De herboren rupsen beginnen zich onmiddellijk te voeden met graan en eten de granen van buitenaf met een speciale eetlust (zoals voor de rupsen van jongere leeftijd, hun voeding vindt voornamelijk plaats onder de huid van de granen). Acaciamotrupsen kunnen gemakkelijk van de ene boon naar de andere gaan. Over het algemeen vereist hun ontwikkeling twintig tot veertig dagen, gedurende welke de vraatzuchtige parasieten vijf leeftijden passeren. En na het einde van de voeding dalen ze af naar het grondoppervlak en, nadat ze zich een weg hebben gevonden in de grond, verpoppen ze zich daar in grijsachtig-witachtige cocons. De ontwikkeling van zowel de pronymphen als de poppen duurt ongeveer even lang - van twaalf tot zeventien dagen.
Hoe te vechten?
Het wordt aanbevolen om erwtengewassen zoveel mogelijk te verwijderen van gele en witte acacia, en diep in de herfst ploegen kan het verschijnen van vlinders grotendeels voorkomen. En natuurlijk is het noodzakelijk om met onkruid om te gaan.
Voordat de opleving van vraatzuchtige rupsen begint, worden gebieden besproeid met insecticiden. Deze behandelingen worden overigens vaak gecombineerd met behandelingen tegen erwtenkevers. Vooral effectief tegen acaciamot zijn "Phosphamide" en "Chlorophos". Behandelingen met biologische bestrijdingsmiddelen dienen ook goed.
Vermindert het aantal acaciamotten en een aantal natuurlijke factoren: het kunnen zowel overwinterende omstandigheden zijn als allerlei schimmelziekten (vooral witte muscardine). De eieren van dit ongedierte zijn besmet met trichogrammen en de rupsen zijn besmet met braconiden en meer dan zeventig soorten roofzuchtige entomofagen.
