2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Het gele luzernezaad komt bijna overal in Rusland voor. Soms is het te zien in de Karpaten en bossen. Deze actieve plaag houdt meer van luzerne dan van wat dan ook. Slechts één generatie van deze vraatzuchtige parasieten slaagt erin zich per jaar te ontwikkelen, maar dit belet niet dat ze behoorlijk ernstige schade aan planten aanrichten. De belangrijkste schadelijkheid van gele luzerne-zaadeters is een afname van de zaadopbrengst - in het geval van massale reproductie van deze plagen kunnen verliezen 70 - 80% bedragen
Maak kennis met de plaag
De gele luzernezaadeter is een kever die in grootte varieert van 2, 1 tot 2, 7 centimeter. De dekschilden en pronotum van deze vraatzuchtige parasieten zijn dicht bedekt met ovale of ronde en korte stompe schubben. Op de dekschilden zijn de schubben meestal breed en geelachtig, en aan de bovenkant zijn ze gerangschikt in een mozaïekpatroon, abrupt afgerond of licht afgehakt. De poten en antennes van gele luzernezaadeters zijn bruinzwart en de onderkant van hun lichaam is bedekt met witgele schubben.
De korte, kleurloze eitjes van deze alfalfa-vijanden zijn ongeveer 0,6 mm groot en sigaarvormig. En de kleine witte pootloze larven zijn licht gebogen en groeien in lengte tot drie tot vier millimeter.
Kevers overwinteren in de bovenste bodemlaag, waar ze op een diepte van drie tot zeven, soms tot vijftien centimeter diepte liggen. Ze overwinteren vaak op alfalfagewassen. Trouwens, schadelijke insecten zijn gemakkelijk bestand tegen temperaturen tot min dertig graden. Overwinterde parasieten trekken eruit zodra de grond opwarmt tot vijftien tot zeventien graden. Dit gebeurt meestal na de hergroei van luzerne in de tweede helft van april of begin mei. Het is opmerkelijk dat insecten zich lange tijd kunnen concentreren in de buurt van hun overwinteringsplaatsen, terwijl ze knoppen en jonge bladeren met stengels eten. 'S Nachts, tot ongeveer negen tot tien uur 's ochtends, verschuilen vraatzuchtige parasieten zich onder klonten en scheuren in de grond, maar ook onder de overblijfselen van planten. En ze komen alleen bij de toppen van groeiende gewassen als de lucht opwarmt tot twintig graden.
Een bijzonder intense migratie van gele luzernezaadeters kan worden waargenomen in het stadium van het ontluiken van alfalfa en het begin van de bloei. Vaak reizen plagen vijf tot zes kilometer. En in het stadium van het begin van de vorming van bonen in luzerne, leggen ze eieren. Vrouwtjes plaatsen ze meestal uitsluitend op sperziebonen en knagen hiervoor aan ronde gaten in hun kleppen. In deze gaten leggen de vrouwtjes dan één ei per keer, minder vaak - twee of drie. Hun totale vruchtbaarheid bereikt vaak anderhalf honderd eieren.
Zodra het legproces is voltooid, sterven de insecten af. Sommige individuen gaan echter naar de grond voor secundaire overwintering. De embryonale ontwikkeling van vraatzuchtige schurken duurt in de regel zes tot tien dagen. De gaten die de vrouwtjes vóór het leggen van eieren in de bonenkleppen maken, groeien snel over en de uitgekomen larven voeden zich met de alfalfazaden die zich binnenin bevinden. In de bossteppe begint het eierlegproces meestal in de tweede helft van juni en bereikt het zijn hoogtepunt dichter bij eind juni en de eerste helft van juli - op dit moment eindigt de massale bloei van alfalfa. De ontwikkeling van elke larve duurt gemiddeld twintig dagen. Gedurende deze periode slaagt elk individu erin om van twee tot vier zaden te vernietigen.
Bij massavermeerdering van gele luzernezaadeters kan één boon tegelijkertijd twee of zelfs drie larven bevatten. In de tweede helft van juni stopt de ontwikkeling van vraatzuchtige larven, en de verzadigde schurken maken gaten in de kleppen van de bonen, waarna ze er doorheen kruipen en vallen met als doel de daaropvolgende verpopping in de grond. Ze veranderen in poppen in speciaal hiervoor gecreëerde aarden nesten. Poppen ontwikkelen zich gewoonlijk van vijf tot vijftien dagen, en de nieuwe generatie kevers blijven tot het begin van de lente in de aarden wiegen.
Hoe te vechten?
Voordat de luzerne begint te groeien, is het aan te raden de gewassen te eggen. En bij te dikke gewassen is het raadzaam om schijven uit te voeren.
Bij het planten van verschillende peulvruchten is het raadzaam om een onderlinge afstand van minimaal één kilometer aan te houden.
Als plotseling op de teelballen, evenals in het stadium van hergroei van stengels en ontluikende luzerne, er vijftien tot vijfentwintig insecten zijn voor elke honderd slagen van het net, worden insecticiden aangebracht. Zeer geschikt voor dit doel "Fufanon", "Bazudin", "Zolon" en "Karbofos".
Aanbevolen:
Glaucium Geel
Glaucium geel is een van de planten van de familie die papaver wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Glaucium flavum Crantz. Wat betreft de Latijnse naam van de gele glaciumfamilie zelf, in het Latijn zal het zijn:
Gentiaan Geel
Gentiaan geel is een van de planten van een familie die gentiaan wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Gentiana lutea L. Wat betreft de naam van de gentiaangeelfamilie zelf, in het Latijn zal het zijn: Gentianaceae Juss.
Granadilla Geel
Granadilla geel (Latijnse Passiflora laurifolia) - een fruitplant uit de Passionaceae-familie. Het wordt vaak de laurier-passiebloem genoemd. Beschrijving Gele granadilla is een bladverliezende overblijvende liaan, begiftigd met wevende boomachtige stengels met vrij stijve gele antennes die hem helpen zich vast te klampen aan de gevestigde steunen.
Geel Zure Johannesbrood
Geel zure johannesbrood is een van de planten van de familie genaamd oxalis, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Xantoxalis corniculata (L.) Klein. Wat betreft de naam van de familie van geelzure johannesbrood, in het Latijn zal het als volgt zijn:
Geelzucht Geel
geelzucht geel is een van de planten uit de kruisbloemige familie, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Erysimum flavum. Wat betreft de naam van de geelgele familie zelf, dan zal het in het Latijn zo zijn: Brassicaceae Burnett.
