Maretak

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Maretak is een van de planten van de familie die riembloemig wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Viscum album L. Wat betreft de naam van de maretakfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Loranthaceae Juss.

Beschrijving van witte maretak

Witte maretak staat bekend onder tal van populaire namen: eikenbessen, armeens, vikhorevo's nest, wilgenmaretak, shulga, vogellijm en luchtig gras. Witte maretak is een groenblijvende tweehuizige struik die bolvormig en vertakt zal zijn. Zo'n struik nestelt zich op de takken van verschillende loofbomen en de hoogte schommelt tussen twintig en vijftig centimeter. Door de wortels te vertakken, dringt deze plant onder de schors en in het hout van dergelijke bomen door en vormt een groot aantal uitlopers. De takken van de witte maretak zijn groen gekleurd, of ze kunnen helemaal onderaan bruingroen zijn. De bladeren van deze plant zijn zittend, dikhuidig, tegenoverstaand en met hele randen, ze zijn begiftigd met zeer opvallende longitudinale aderen. De meeldraden van de witte maretak zijn vrij groot, terwijl de lengte van de stamper slechts ongeveer twee millimeter is. De vrucht van deze plant is een valse, eenzadige en bolvormige bes, waarvan de diameter gelijk zal zijn aan één centimeter. In een onrijpe vorm is zo'n bes groen gekleurd en na rijping wordt hij wit. Het zaad van witte maretak zal vrij groot zijn, hartvormig of ovaal-hartvormig, in diameter zal het ongeveer acht millimeter zijn. Zo'n zaadje is bedekt met een kleverige en slijmerige pulp en is geverfd in grijsachtig witte tinten.

De bloei van deze plant vindt plaats in de periode van maart tot april, terwijl de bessen rijpen van ongeveer mei tot juni. Onder natuurlijke omstandigheden wordt deze plant gevonden in de Krim, Wit-Rusland, Oekraïne, de zuidwestelijke en middelste zone van het Europese deel van Rusland.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van witte maretak

Witte maretak is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl bladeren, bessen en jonge twijgen voor medicinale doeleinden worden gebruikt. Het wordt aanbevolen om dergelijke grondstoffen in de periode van september tot oktober aan te schaffen. De aanwezigheid van dergelijke waardevolle helende eigenschappen moet worden verklaard door het gehalte in de samenstelling van deze plant van viscerine, een witte amorfe stof van viscotoxine, beta-viscol, choline, aminen, vetzuren, acetylcholine, prothionincholine, olie- en ursolzuur, zoals evenals alkaloïde-achtige en harsachtige stoffen. In de bladeren van maretakwit zullen op hun beurt ascorbinezuur en caroteen aanwezig zijn, terwijl rubber in het plakkerige vruchtvlees zit. Er moet aan worden herinnerd dat deze plant giftig is.

Een waterige infusie bereid op basis van takken met bessen en bladeren van deze plant heeft het vermogen om het zenuwstelsel te kalmeren, de darmactiviteit te verbeteren, het bloeden te stoppen en zal ook helpen de melkproductie bij vrouwen die borstvoeding geven te verhogen, hoofdpijn te verlichten en epileptische aanvallen te onderdrukken en stuiptrekkingen. Bovendien wordt een dergelijke infusie op basis van maretak aanbevolen voor gebruik bij atherosclerose, baarmoederbloeding, kinkhoest, verhoogde schildklierfunctie, epileptische aanvallen en kwaadaardige tumoren.

Afkooksels van de bladeren van maretak worden ook uitwendig gebruikt in de vorm van lotions voor zweren, etteringen, langdurige niet-genezende wonden, furunculose, jicht, reuma en vele huidziekten. Het verse sap van deze plant is geïndiceerd voor gebruik bij rectale prolaps en dysenterie. Maretakbladeren en fruit worden uitwendig gebruikt voor zwelling en ontsteking van de lymfeklieren.