Mantsjoerijse Steenbreek

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Manchurian steenbreek (Latijnse Saxifraga manchuriensis) - decoratieve cultuur; een vertegenwoordiger van het geslacht Steenbreek van de familie Saxifrag. Het geboorteland van de plant is het Primorsky-gebied. Natuurlijke habitats zijn de oevers van bosstromen.

Kenmerken van cultuur

Manchurian steenbreek wordt vertegenwoordigd door dwergplanten, die tijdens de groei talrijke wortels vormen, die zich dichter bij het grondoppervlak bevinden, evenals een krachtige rozet, bestaande uit dichte, stevige, donkergroene, glanzende ronde bladeren. Gebladerte behoudt zijn decoratieve effect tijdens het groeiseizoen. De bloemen zijn klein, witroze, verzameld in losse bloeiwijzen met kapitelen, stijgend op steeltjes tot 45 cm lang. Manchurian steenbreek bloeit in het derde decennium van juli - het eerste decennium van augustus gedurende 1-1,5 maanden.

De soort onderscheidt zich door overvloedige vruchtvorming. Zaden rijpen in het derde decennium van september - het eerste decennium van oktober. Vorm massale zelfzaaiing. De Mantsjoerijse steenbreek heeft hoge winterharde eigenschappen en is bestand tegen schimmelziekten en plagen. De soort is een aanhanger van losse, vruchtbare, vochtige bodems. Planten zijn schaduwtolerant, voelen zich geweldig in halfschaduwrijke gebieden met diffuus licht. Geschikt voor het decoreren van rotstuinen, alpenglijbanen, de oevers van waterlichamen. Het wordt zelden gebruikt in de cultuur.

De subtiliteiten van cultivatie

De zorg voor de Manchu-steenbreek is vrij eenvoudig. De cultuur stelt weinig eisen aan de groeiomstandigheden, hoewel het zich sneller en beter ontwikkelt in schaduwrijke gebieden met vochtige, losse, gedraineerde, leemachtige grond. Planten hoeven slechts eens in de 4-5 jaar te worden gedeeld. Deze procedure is noodzakelijk vanwege het dunner worden van de bladrozetten van steenbreek. Verdeel de planten in 2-4 delen. De procedure wordt uitgevoerd aan het einde van de zomer. De landing wordt uitgevoerd op een afstand van 10-15 cm van elkaar. In het begin hebben delenki 's middags overvloedig water en schaduw nodig.

Ook kan Manchurian steenbreek worden vermeerderd door zaden. Zaai de zaden bij voorkeur in zaaibakken gevuld met een vochtig en voedzaam substraat. Het wordt niet aanbevolen om de zaden te bedekken, omdat ze erg klein zijn. Voor het zaaien moeten ze worden gemengd met gewassen zand met een gemiddelde korrel. Het zaaien wordt uitgevoerd in een substraat bestaande uit humus en bladaarde, zand en turf, genomen in een verhouding van 2: 1: 1: 2. Landing in de volle grond wordt niet eerder dan juni uitgevoerd. Voor de winter zijn jonge en onvolgroeide planten bedekt met een dikke laag gevallen droog gebladerte. Op deze manier vermeerderde steenbreek bloeit in het tweede of derde jaar.

Ziekten en plagen

Zoals eerder vermeld, wordt steenbreek zelden aangetast door plagen en ziekten. Onder het ongedierte kunnen wolluizen, trips en spintmijten worden opgemerkt. De laatste verschijnt meestal tijdens langdurige droogte en vroegtijdige watergift. De eerste tekenen zijn een witachtig spinnenweb aan de basis van de bladsteel, daarna gele vlekken op de bladeren. Later drogen de bladeren op en vallen ze af. Onder de schimmels die steenbreek infecteren, moeten schimmels van het geslacht Cercosporella en Septoria worden opgemerkt. Wanneer de eerste tekenen worden gevonden, worden de planten behandeld met preparaten die koper bevatten.

Ook bij hoge luchtvochtigheid wordt steenbreek aangetast door echte meeldauw. De strijd tegen hen is mogelijk met behulp van preparaten met koper. Bij het kweken van planten in een vochtige en koude ruimte is rotting van het wortelstelsel mogelijk. Als de rozet nog leeft, maar de wortels beginnen te rotten, is het raadzaam om de planten naar een nieuwe plaats te transplanteren, terwijl de zwartgeblakerde wortels en bladstelen worden verwijderd.