2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
De Woestijnsprinkhaan is een gevaarlijke polyfage plaag, die het vaakst wordt aangetroffen in subtropische en tropische regio's van Afrika, maar ook in India en Klein-Azië. Soms is het te vinden op het Amerikaanse continent. En hoewel deze plaag praktisch niet voorkomt op het grondgebied van het GOS, kan het soms vanuit Afghanistan en Iran ons land binnenvliegen (met vooral massale reproductie). De larven van de vraatzuchtige woestijnsprinkhaan zijn, net als de volwassenen, in staat meer dan vierhonderd soorten boomsoorten en verschillende kruidachtige planten te beschadigen
Maak kennis met de plaag
Woestijnsprinkhaan vrouwtjes groeien in lengte van 51 tot 58 mm en mannetjes van 46 tot 56 mm. Alle plagen zijn begiftigd met lange, kleurloze vleugels met elytra versierd met donkere vlekken, zijkielen op hun voorrug zijn afwezig en de voorborst is begiftigd met bizarre conische knobbeltjes. Gevleugelde individuen van vervelende parasieten zijn geelachtig groen gekleurd, solitaire sprinkhanen zijn meestal groen en geslachtsrijpe vertegenwoordigers zijn citroengeel.
De eierdopjes van de Woestijnsprinkhaan zijn ongeveer 12 - 14 mm lang. Alle capsules zijn vrij los, begiftigd met dunne wanden en zien eruit als een schuimige en enigszins stroperige kegelvormige massa. Eieren van ongedierte hebben een langwerpige ovale vorm en hun larven zijn altijd imago-achtig. De grootte van de larven varieert afhankelijk van hun leeftijd: de lengte van het eerste stadium is van 8 tot 11 mm, het tweede stadium is van 12 tot 15,5 mm, de larven van het derde stadium bereiken gewoonlijk een grootte van 24-26 mm, het vierde stadium instar is ongeveer 33 mm en parasieten die de vijfde leeftijd hebben bereikt, groeien tot 50 mm.
De Desert Locust overwintert al in volwassen vorm. Voor een succesvolle en volwaardige ontwikkeling is een hoge luchtvochtigheid vereist. En eieren worden ook door vrouwtjes in vochtige grond gelegd. Elke peul kan 30 tot 140 eieren bevatten, en gemiddeld 50 tot 80. De ontwikkeling van de eieren vindt plaats gedurende 13 - 17 dagen, zonder pauze. In Rusland, evenals in een aantal GOS-landen, sterven eieren van de vraatzuchtige woestijnsprinkhaan vaak in de herfst-winterperiode. Het hele jaar door heeft de Desert Locust de tijd om zich in vier generaties te ontwikkelen, waarvan twee in de winter en twee in de zomer. In jaren met hevige regenval is het aantal van deze plaag bijzonder hoog.
Woestijnsprinkhanen kunnen gemakkelijk meer dan 1200 km per dag vliegen, en een zwerm ongedierte kan gemakkelijk een gebied van zeventig tot tachtig kilometer beslaan. Deze polyfage parasieten vliegen alleen overdag en met het invallen van de nacht gaan ze rusten. Het is opmerkelijk dat de Desert Locust wordt gekenmerkt door massale cyclische reproductie. En de hoeveelheid voedsel die ze per dag eet is vaak gelijk aan haar eigen gewicht.
Hoe te vechten?
Het opgraven van gebieden zal helpen om een vast deel van de larven van de woestijnsprinkhaan kwijt te raken, maar het is niet mogelijk om de vijand volledig te verslaan met deze methode.
De vegetatie tegen de Woestijnsprinkhaan wordt behandeld met lokstoffen met verschillende insecticiden. Chemische methoden moeten echter worden gebruikt om sprinkhanen met uiterste voorzichtigheid te bestrijden, omdat ze de geteelde gewassen ernstig kunnen schaden. De gifaasmethode wordt ook veel gebruikt in de strijd tegen de Woestijnsprinkhaan. Meestal zijn dergelijke lokazen gemaakt van tarwezemelen geïmpregneerd met allerlei chemicaliën. Het voordeel van deze methode is dat het veel minder gevaarlijk is in vergelijking met spuiten.
Helaas ontwikkelt de woestijnsprinkhaan snel immuniteit tegen verschillende soorten gif, en er zijn momenteel geen progressievere en effectievere manieren om het te bestrijden. En het is helemaal niet mogelijk om de invasie van deze parasieten te voorkomen, het maximale dat kan worden gedaan is om de negatieve impact van zijn aanwezigheid in de gebieden enigszins te verminderen.
Aanbevolen:
Vervelende Witte Vlieg
Kleine, maar afgelegen witte vliegen houden ervan om tuinders en bloementelers te ergeren. Noch de muren van het appartement, noch het glas van kassen en kassen beschermen hen tegen hen. Bovendien zijn de voor cultuurgewassen gecreëerde kasomstandigheden zeer geschikt voor wittevlieg die van warmte en vocht houdt. Wittevlieg zijn nog steeds die fijnproevers - ze smullen van begonia, pelargonium, fuchsia. Als er geen op je vensterbank staat, kunnen ze gemakkelijk genoegen nemen met andere kleuren. Kleine witvleugelige "motten" houden van het klimaat van komkommer
Vervelende Zonnebloemmot
De zonnebloemmot leeft letterlijk overal op het grondgebied van Rusland. En de zone van de grootste schadelijkheid van deze vervelende schurk beslaat het zuiden van de bossteppe en de steppe. Zoals de naam van de ongenode gast doet vermoeden, schaadt het vooral de zonnebloem, het eet rijpende achenes op en vervuilt zonnebloemmanden met de uitwerpselen van schadelijke rupsen, en vlecht ze ook met spinnenwebben. Schade aan zonnebloemkoppen door deze plaag draagt vaak bij aan hun verdere schade aan droge g
