2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
De maïs die op het grondgebied van Rusland blijft hangen, leeft voornamelijk in het zuiden. De larven van deze plaag beschadigen de ondergrondse vegetatieorganen (knollen, wortels, stengels, enz.), evenals de gezaaide zaden van allerlei landbouwgewassen. En het voedsel van kevers is voornamelijk onkruid, berken, duizendknoop en andere planten. Maïs, biet, zonnebloem en een aantal andere gewassen worden vooral beïnvloed door de activiteit van slepende maïs
Maak kennis met de plaag
Een korenhanger is een zwarte ovale kever met een lengte van 7, 3 tot 9, 6 mm. Zijn lichaam heeft een lichtblauwe tint. De breedte van het pronotum van het ongedierte is gelijk aan de breedte van de dekschilden en de boogvormige achterste randen van het pronotum steken naar voren uit. De dekschilden van de parasieten hebben kleine puntvormige groeven.
De ovale eieren van maïslolly's zijn begiftigd met scherp afgeronde punten en bereiken een grootte van 0, 6 - 1 mm. En de larven tot 20 mm lang hebben een kleur van geelbruin tot grijsgele tinten. De eerste drie segmenten van hun lichaam, evenals de koppen, zijn bruinachtig gekleurd en op het laatste segment van de lichamen van schadelijke larven zie je verschillende lange haren en maar liefst vier stekels. Op de toppen van de buiken van poppen, die 7-10 mm worden, kan men kleine vorken zien die zijn uitgerust met dicht bij elkaar gelegen lange punten.
Overwintering van insecten met een ongelijke leeftijd vindt niet alleen plaats in de oppervlaktegrondlaag, maar ook onder allerlei soorten schuilplaatsen. De larven overwinteren op een diepte van twintig tot veertig centimeter. In het voorjaar beginnen ze ondergrondse delen van planten en hun zaden weg te eten, en schadelijke insecten beschadigen jonge scheuten en zaailingen, knagen aan de stengels en eten kwetsbare zaadlobben. De periode van bijzondere schadelijkheid van kevers is de tijdsperiode vanaf het moment van pikken van kleine scheuten tot het begin van de vorming van het tweede paar echte bladeren.
De levensduur van kevers is ongeveer twee tot drie jaar en de ontwikkeling van larven beslaat een periode van twaalf tot veertien maanden. Op het grondoppervlak worden kevers in de steppezone ongeveer in april geselecteerd, ergens in de tweede helft ervan. Ze blijven hun schuilplaatsen verlaten tot begin mei.
In mei beginnen vrouwtjes eieren te leggen in de oppervlaktegrondlaag. De gemiddelde diepte van hun plaatsing is van twee tot drie tot tien centimeter. De grond van de vrouwelijke maïslolly's geeft de voorkeur aan los en het legproces duurt het hele groeiseizoen - in totaal kan elk vrouwtje tot een half duizend eieren leggen.
De witachtige larven van uit eieren herboren maïslolly's zijn inactief en voeden zich helemaal niet. Over het algemeen slagen ze erin om tijdens de periode van hun leven, dat is ongeveer een jaar, elf keer te verharen. In het popstadium blijven plagen ongeveer twee tot twee en een halve week. En de kevers die uit de poppen komen, zijn onmiddellijk in staat om zich voort te planten.
Hoe te vechten?
Grondige afstanden en valploegen, evenals stoppelploegen onmiddellijk na de oogst, worden beschouwd als goede maatregelen in de strijd tegen aanhoudende maïs. Onkruid, samen met plantenresten, moeten onmiddellijk uit de bedden worden vernietigd. Het is uitermate belangrijk om gewassen correct te roteren in een vruchtwisseling. Voorzaaien van zaadbehandeling met verschillende insecticiden zal ook goed werken. Tabu wordt beschouwd als een uitstekend systemisch desinfectiemiddel.
Om maïslolly's te vernietigen, wordt de aasmethode vrij veel gebruikt, waarbij hopen verdorren gras, vooraf doordrenkt met insecticiden, over het terrein worden verspreid. Schadelijke insecten zien dergelijke hopen voor schuilplaatsen, klimmen erin en sterven snel. Het gewicht van elk aas moet gemiddeld 0,5 kg zijn en voor hun impregnatie zijn preparaten zoals Sharpei, Borey of Break geschikt in een hoeveelheid van twee tot tien gram per hoop.
Aanbevolen:
Erwtenschep - Polyfage Schoonheid
De erwtenschep is een ongewoon mooie en zeer kleurrijke tuinplaag. Ondanks haar naam houdt ze ervan om niet alleen van erwten te smullen - aardappelen, maïs, uien, vlas, suikerbieten, andere peulvruchten, maar ook een groot aantal andere groente-, tuin- en veldgewassen zijn ook erg aantrekkelijk voor haar. De erwtenschep zal niet weigeren van sommige onkruiden. Zo'n verscheidenheid aan smaakvoorkeuren van deze plaag zet veel zomerbewoners ertoe aan om p
Polyfage Pijpworm - De Vijand Van Fruitbomen
De polyfage pijpsleutel wordt ook wel de perenpijpsleutel genoemd. Het beschadigt echter niet alleen de peer - de lijst van zijn slachtoffers omvat ook druiven, frambozen, kersen, kweeperen, lijsterbes, appelbomen, pruimen en een aantal andere hardhoutsoorten. Deze plaag ontwikkelt zich ook goed door linde, els, esp en populier. Polyfage buissleutels zijn bijna overal te vinden. Als je ze niet bestrijdt, moet je afscheid nemen van een redelijk deel van de langverwachte oogst
Polyfage Tabakstrips
Tabakstrips zijn niet alleen een plaag van tabak, maar ook van pompoengewassen (zowel groenten als meloenen). Het beschadigt groenten vooral in kassen. Daarnaast kunnen tabakstrips soms leliegewassen aantasten. Over het algemeen beschadigt deze polyfage parasiet meer dan anderhalfhonderd soorten planten, zowel in beschermde als in volle grond. Meestal worden katoen, tabak en uien aangetast door de uitbraken van tabaktrips. En je kunt deze schurk bijna overal ontmoeten
Polyfage Weidemot
De weidemot leeft overal, en veroorzaakt vooral schade in het noorden van de steppezone en in de bossteppe. Rupsen van deze gevaarlijke parasieten zijn ongelooflijk polyfaag - ze beschadigen de vegetatie van 35 families. Maïs, zonnebloemen, bieten, maar ook meloenen, peulvruchten en een aantal andere gewassen zijn vooral geliefd bij weidemotten. Op het grondgebied van Rusland ontwikkelen zich twee generaties per seizoen, af en toe - drie, en in de zuidelijke regio's, onder gunstige omstandigheden, ontwikkelen zich bijna altijd drie generaties
Polyfage Groene Sprinkhaan
De groene sprinkhaan, die bijna overal te vinden is, eet alfalfa, sojabonen, mogar, gierst, maïs, gerst met tarwe en vele andere gewassen. Bovendien voedt het zich met sommige insecten en middelgrote vlinders, en soms kan het zelfs kannibalistisch zijn. Meestal echter, bij afwezigheid van insecten, schakelt de groene sprinkhaan volledig over op plantenvoedsel, waarbij hij een indrukwekkende hoeveelheid knoppen, bladeren en bloemen van bomen en struiken, talrijke granen en bladeren eet
