Elecampane Ruw

Inhoudsopgave:

Video: Elecampane Ruw

Video: Elecampane Ruw
Video: Elecampane Inula helenium 2024, April
Elecampane Ruw
Elecampane Ruw
Anonim
Image
Image

Elecampane ruw is een van de planten van de familie genaamd Asteraceae of Compositae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Inula hirta L. Wat betreft de naam van de familie van elecampane ruw, in het Latijn zal het zo zijn: Asteraceae Dumort.

Beschrijving van elecampane ruw

De ruwe elecampane is ook bekend onder de volgende populaire namen: divuha, ammoniak, heap, bosadonis, drywert, sidach, dryweed, theegras, zoet drankje en kamer. Elecampane ruw is een overblijvend kruid, waarvan de hoogte ongeveer twintig tot dertig centimeter zal zijn. Zo'n plant is begiftigd met een rechte en soms roodachtige stengel, evenals spiraalvormige en harde, ruwe langwerpige lancetvormige bladeren. Dergelijke bladeren zullen op hun beurt worden begiftigd met een uitstekend netwerk van aderen. De onderste bladeren van de elecampane zijn ruw taps toelopend naar de basis en de stengelbladeren zijn zittend. De bloemen van deze plant vormen vrij grote enkele koppen of manden, geschilderd in gele tinten. De bladeren van het dekblad zullen ruw en smal lancetvormig zijn. De randbloemen in de manden van deze plant zijn riet en de middelste zijn buisvormig. Er zijn slechts vijf meeldraden van deze plant en de stamper is begiftigd met een tweedelig stigma en een onderste eierstok. De vrucht van deze plant is kale achenes.

De bloei van elecampane ruw valt in een periode van juni tot juli. Onder natuurlijke omstandigheden is deze plant te vinden op het grondgebied van het Europese deel van Rusland, evenals in Wit-Rusland en Oekraïne. Voor groei geeft deze plant de voorkeur aan bossen, struiken, tuinen, steppen, maar ook aan plaatsen langs de oevers van rivieren en kalkrijke grond.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van elecampane ruw

De ruwe elecampane is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het wordt aanbevolen om het kruid van deze plant voor medicinale doeleinden te gebruiken. Gras omvat de bladeren, bloemen en stengels van deze plant. Dergelijke grondstoffen moeten worden geoogst tijdens de bloei van de ruwe elecampane. De aanwezigheid van dergelijke waardevolle geneeskrachtige eigenschappen wordt verklaard door het gehalte aan essentiële olie in de plant. Het is opmerkelijk dat de chemische samenstelling van deze plant nog niet volledig is bestudeerd. Eigenlijk is het om deze reden dat we in de toekomst nieuwe manieren kunnen verwachten om deze plant te gebruiken.

De plant is begiftigd met samentrekkende, antiseptische, zweetdrijvende, wondgenezende en diuretische effecten. Een waterige infusie bereid op basis van ruw elecampane-kruid wordt aanbevolen om intern te worden geconsumeerd voor scrofula en verschillende verkoudheden.

Wat de traditionele geneeskunde betreft, zijn baden van het kruid van deze plant, die worden gebruikt voor rachitis bij kinderen en voor scrofula, hier vrij wijdverbreid. Gehakte verse bladeren van elecampane worden aanbevolen om op wonden te worden aangebracht, wat hun snellere genezing zal vergemakkelijken.

Voor rachitis wordt aanbevolen om een vrij effectieve remedie te bereiden op basis van ruwe elecampane: om zo'n remedie te bereiden, moet je een eetlepel droog kruid van deze plant nemen voor een glas kokend water. Het wordt aanbevolen om het resulterende mengsel twee uur te laten trekken, waarna een dergelijk mengsel zeer grondig moet worden gefilterd. Het is opmerkelijk dat om de grootste efficiëntie te bereiken bij het nemen van een dergelijke remedie op basis van een ruwe elecampane, het wordt aanbevolen om alle regels voor het bereiden van deze remedie te volgen, en het is ook noodzakelijk om strikt alle normen van zijn ontvangst. Zo'n middel moet drie tot vier keer per dag voor het begin van een maaltijd een tot twee eetlepels worden ingenomen.

Aanbevolen: