2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Pieris (lat. Pieris) - een geslacht van groenblijvende lianen, struiken en lage bomen van de familie Heather. In de natuur worden planten voornamelijk gedistribueerd in Noord-Amerika en Oost-Azië.
Kenmerken van cultuur
Pieris is een plant die wordt gekenmerkt door hoge decoratieve kwaliteiten en roze of rode kleur van jonge scheuten. Pieris wordt al vele jaren door tuinders gewaardeerd om zijn prachtige klokvormige bloemen, die qua uiterlijk lijken op lelietje-van-dalenbloemen. Pieris zijn voor het grootste deel bomen en struiken met een hoogte tot 3-6 m. Pierises worden vaak gevonden in de vorm van houtachtige wijnstokken, oplopend tot een hoogte van 9-10 m.
Bladeren leerachtig met glans, ovaal, elliptisch of lancetvormig, geheel of gekarteld, tot 10 cm lang Jonge bladeren zijn vaak roze, roodachtig, soms wit. De bloemen zijn klokvormig, verzameld in hangende of rechtopstaande pluimvormige bloeiwijzen. De cultuur bloeit in maart-mei (afhankelijk van de klimatologische omstandigheden). Overvloedige bloei, vooral in zonnige gebieden. De vrucht is een houtachtige capsule die zich bij rijpheid in vijf lobben verdeelt en een groot aantal zaden bevat. Alle delen van planten zijn giftig, ze bevatten het glycoside andromedotoxine.
Groeiomstandigheden
Pieris geeft de voorkeur aan zure, losse, doorlatende gronden met toevoeging van hoogveen of een mengsel van zaagsel, zand en naalden. De optimale zuurgraad varieert tussen de 3, 5-4, 5. Het is belangrijk om de zuurgraad in de toekomst op hetzelfde niveau te houden.
Bodemverzuring wordt vergemakkelijkt door de bijna-stamzone te mulchen met pijnboompitten, zaagsel, pijnboomschors en ander organisch materiaal. Het wordt ook aanbevolen om systematisch zwavel aan de grond toe te voegen.
De standplaats is bij voorkeur zonnig met beschutting tegen koude wind. Het is raadzaam dat de planten in de middag zonlicht krijgen. Bonte vormen hebben intense verlichting nodig, anders krijgt het gebladerte een monochrome kleur.
Voortplanting en planten
Pieris wordt vermeerderd door zaden, stekken, gelaagdheid en worteluitlopers. De zaadmethode is behoorlijk effectief, maar omslachtig. Zaden worden gezaaid in zaailingdozen gevuld met grond bereid uit naaldgrond, zure turf en zand in een verhouding van 2: 2: 1. Na het zaaien wordt de grond overvloedig bewaterd, wordt de doos bedekt met glas en op een goed verlichte en warme plaats geplaatst. Scheuten verschijnen in 30-35 dagen. Het duiken van ingangen naar afzonderlijke containers wordt uitgevoerd met het verschijnen van 3-4 echte bladeren op de zaailingen. De grond in containers wordt voorbehandeld met een oplossing van foundationol (om het optreden van zwarte pootziekte te voorkomen). Zaailingen worden na 2-3 jaar in de zuidelijke regio's in dezelfde zomer in de volle grond getransplanteerd.
Voor veel tuinders is het planten van pieris met zaailingen het meest acceptabel. Plantkuilen worden 2-3 weken vóór de beoogde aanplant voorbereid, de diepte van de put moet ongeveer 30-40 cm zijn en de breedte moet 60-70 cm zijn. Op zware kleigronden zijn de parameters enigszins anders: breedte - 1 m, diepte - 15-20 cm De zaailing wordt samen met een klomp aarde geplant, waarna de grond in de nabije stamzone overvloedig wordt bewaterd en gemulleerd. Belangrijk: de wortelhals moet zich ter hoogte van het grondoppervlak bevinden.
Zorg
Pierises zijn niet koudebestendig, sommige soorten kunnen zo goed mogelijk tegen vorst tot -20C. Voor de winter wordt het aanbevolen om de planten te bedekken met niet-geweven materiaal en de bijna-stamzone te mulchen met een dikke laag turf. Regelmatig water geven is noodzakelijk, wieden is ook noodzakelijk en losmaken moet worden opgegeven, omdat het wortelsysteem van pieris zich te dicht bij het grondoppervlak bevindt. Voor pieris is een knipbeurt niet nodig, maar vormend snoeien is niet verboden. De cultuur heeft een positieve houding ten opzichte van voeding. Twee dressings per seizoen zijn voldoende.
