2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Viooltjesmoeras (lat. Viola palustris) - een overblijvend kruid dat groeit op moerassige plaatsen, van het geslacht Violet (lat. Viola) van de familie Violet (lat. Violaceae). De sierlijke bloemen van de winterharde dwergplant sieren het sombere moeraslandschap, waardoor het er vrolijker uitziet. In de culturele sierteelt voelt Violet moeras goed aan en verfraait de oevers van zomerhuisjes met zure of waterdichte grond.
Wat staat er op jouw naam?
Het moerasviooltje rechtvaardigt zijn Latijnse generieke naam "Viola", wat "violet" betekent in het Russisch, met zijn lichtpaarse delicate bloembladen met uitgesproken donkerpaarse aderen op het onderste bloemblad, dat een mysterieus patroon tekent op een lichte achtergrond.
Het specifieke Latijnse epitheton "palustris" duidt op natte, moerassige plaatsen waar deze soort groeit, omdat in vertaling uit het Latijn in het Russisch het woord "palustris" "moeras" betekent.
Beschrijving
Overblijvend violet moeras wordt ondersteund door een horizontaal spreidende lange en dunne wortelstok omgeven door een netwerk van filamenteuze zijwortels. De plant is erg kort, hij komt slechts van de grond tot een hoogte van 5 tot 15 centimeter.
Het Violet moeras heeft geen bladstengel. Bladeren op lange stelen vormen een basale rozet die voortkomt uit de wortelstok. De bladstelen zijn voorzien van vrije steunblaadjes met een stevige bladplaat en een fijn getande rand. De afmetingen van de nierhartvormige bladeren zijn bijna gelijk in lengte en breedte. De golvende getande rand van de bladplaat, samen met de ovale vorm, geven de bladeren een zeer decoratieve uitstraling. Het oppervlak van de bladeren is aan beide zijden kaal. Ze hebben geen beharing en bladstelen en steeltjes.
Uit de oksels van de bladeren van de wortelrozet verschijnen rechtopstaande steeltjes, waarvan de lengte maximaal 15 centimeter bereikt. Het midden van de steel wordt gemarkeerd door twee steunblaadjes, soms iets aflopend onder het middelste merkteken. De beschermende beker wordt gevormd door groene bloembladen van stompe kelkblaadjes in een hoeveelheid van vijf stuks.
Bloei duurt van april tot juli. Enkele bloemen zijn biseksueel, zonder aroma, met bloemblaadjes geschilderd in een lichtpaarse tint, soms met een witachtige kleur. Vijf losse bloembladen vormen de kroon van een kleine en delicate bloem. Het oppervlak van het onderste bloemblad wordt gekenmerkt door een duidelijk patroon dat wordt gecreëerd door de donkerpaarse aderen, en een stompe korte uitloper vormt zich aan de basis van dit bloemblad - een miniatuur voorraadkast voor bloemennectar.
De voortplantingsorganen van het Violet moeras bestaan uit vijf meeldraden en één stamper, gelegen op een gebogen kolom. Na de bevruchting verschijnt een foetus die eruitziet als een eencellige driehoekige doos. Wanneer de zaden volledig rijp zijn, gaan de kleppen open, waardoor de zaden rond de moederplant worden verspreid. Daarom vindt de voortzetting van het leven van het Violette moeras plaats zowel door ontkiemende zaden als door de ondergrondse meerjarige wortelstok.
Gebruik
De bloemnectar die zich ophoopt in de uitloper van het onderste bloemblad wordt gemakkelijk gewonnen door bijen en andere insecten, die het moerasviooltje onderweg bestuiven. Zo kan de plant worden gebruikt door zomerbewoners die kasten met bijen op het terrein hebben.
De ondermaatse, snelgroeiende violetmoerasplant is een uitstekende bodembedekker voor slecht doorlatende kleigronden, voor zure gronden, maar ook voor het decoreren van de oevers van een zomerhuisje met zijn decoratieve gekrulde bladeren en delicate lichtpaarse miniatuurbloemen.
In de natuur moet Violet moeras worden gezocht in vochtige weiden, langs de oevers van natuurlijke reservoirs, in bosveen.
