Ledum Groenland

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Groenlandse ledum (Latijnse Ledum groenlandicum) - decoratieve en geneeskrachtige struik; een vertegenwoordiger van het geslacht Ledum van de familie Heather. In de natuur wordt het gevonden op rotsachtige hellingen, veenmoerassen en goed bewaterde kusten van Noord-Amerika, Europa en Azië. In cultuur wordt het minder vaak gevonden dan andere soorten, ondanks het feit dat het hoge decoratieve eigenschappen heeft.

Kenmerken van cultuur

Groenlandse wilde rozemarijn is een kleine struik tot 100 cm hoog, met een ronde vorm. De bladeren zijn groen, langwerpig-ovaal, dicht, leerachtig, met een uitgesproken hoofdnerf tot 2,5-3 cm lang. De bloemen zijn wit, talrijk, klein, tot 1,5 cm in diameter, verzameld in bloemschermvormige bloeiwijzen. Groenlandse rozemarijn bloeit van het tweede decennium van juni tot het tweede decennium van juli, soms eerder, afhankelijk van de klimatologische omstandigheden. Jaarlijkse bloei, overvloedig. Bloeit in het derde jaar na aanplant. De vruchten rijpen in het derde decennium van september.

Matige groei. De winterhardheid is hoog, maar in strenge winters bevriezen de toppen van jonge, onrijpe scheuten enigszins in planten. Vermeerderd door zaden en stekken. Een goede beworteling is alleen mogelijk als de stekken worden behandeld met groeistimulerende middelen. Groenlandse rozemarijn heeft één decoratieve vorm Compacta (Compact). De vorm wordt vertegenwoordigd door groenblijvende rechtopstaande struiken die niet hoger zijn dan 50 cm hoog met crèmewitte bloemen, verzameld in bolvormige bloeiwijzen. Overvloedige bloei vindt plaats eind mei - begin juni. Geschikt voor het aanleggen van heidetuinen, kan gemakkelijk samengaan met gewassen die een voorkeur hebben voor zure grond.

Landingsfuncties

Het planten van groenlandse rozemarijnzaailingen verdient de voorkeur om in het voorjaar uit te voeren, het planten in de herfst is ook mogelijk, maar in dit geval moeten de zaailingen een gesloten wortelstelsel hebben. Het plantgat wordt van tevoren gegraven, de diepte varieert van 30 tot 45 cm. Aan de onderkant zorgen ze voor hoogwaardige drainage van kiezels of grofkorrelig rivierzand met een laag van minimaal 7 cm. Het gat is gevuld met een mengsel van naaldgrond, zand en hoogveen in een verhouding van 2: 2: 3. Na het planten wordt de grond grondig verdicht, water geven en mulchen worden uitgevoerd met organische materialen, bijvoorbeeld turf, gevallen naalden of gebladerte. De afstand tussen de planten moet ongeveer 70 cm zijn.

Subtiliteiten van zorg

Een belangrijke voorwaarde voor het succesvol kweken van Groenlandse rozemarijn is zure grond. U kunt de optimale zuurgraad behouden met aangezuurd water, dat minimaal 2 keer per maand wordt bewaterd voor aanplant. Turf en humus kunnen de grond ook verzuren, met deze materialen kun je de voet het beste mulchen. Ondanks het feit dat Groenlandse rozemarijn goed groeit op arme gronden, heeft het extra bemesting nodig met volledige minerale meststoffen verdund in water. De soort in kwestie is vochtminnend en tolereert geen gemenebest met droge en verdichte bodems, daarom is het noodzakelijk om periodiek los te maken, maar heel voorzichtig, omdat de meeste wortels van de plant zich dicht bij het grondoppervlak bevinden.

Geef indien nodig rozemarijn water, het is belangrijk dat de grond niet uitdroogt, anders gaan de planten verdorren. In de zomer, die zich niet overgeeft aan neerslag, wordt wekelijks water gegeven met 7-8 liter per volwassen struik. Formatief snoeien van Groenlandse rozemarijn is niet vereist, maar het wordt niet aanbevolen om sanitair snoeien uit te sluiten, niet alleen de gezondheid van de struik, maar ook het uiterlijk hangt ervan af. Daarom is het in het voorjaar noodzakelijk om gebroken en droge twijgen te verwijderen. De wilde rozemarijn is resistent tegen ziekten en plagen, mogelijk door de scherpe en afstotende geur die uit de takken, bladeren en bloemen komt.

Reproductie

Zoals eerder vermeld, wordt de Groenlandse rozemarijn vermeerderd door zaden en stekken. Snijden heeft zijn eigen kenmerken, dus alleen ervaren tuiniers kunnen deze procedure aan. Na het snijden worden de stekken een dag in een 0,01% heteroauxine-oplossing gedompeld, waarna ze grondig worden gewassen met stromend water en worden geplant in een bak gevuld met een vochtig en voedzaam substraat. Wortels worden pas het volgende jaar gevormd, dan kunnen de bewortelde stekken op een vaste plaats of om te groeien worden geplant.