2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Drielobbige viburnum (lat. Viburnum trilobum) - een soort van het geslacht Kalina van de familie Adoksovye. Inheems in Noord-Amerika. Het groeit voornamelijk in vochtige bossen, langs de oevers van beken en rivieren, maar ook in struikgewas. Qua uiterlijke kenmerken lijkt ze op de Gelderse roos, maar ze heeft enkele kleine verschillen.
Kenmerken van cultuur
Drielobbige viburnum is een bladverliezende struik tot 4 m hoog met een losse en breed afgeronde kroon en takken bedekt met grijze bast. De bladeren zijn lichtgroen, breed ovaal, drielobbig, met grof getande lobben, met een afgeknotte of afgeronde basis, kaal of behaard langs de nerven, gesteeld, bedekt met klieren of dunne groeven. Het verschilt van de gewone viburnum in een lichtere bladkleur en eerdere bladval. In de herfst kleurt het blad geel, rood en oranje.
De bloemen zijn roomwit, klein, kort klokvormig, uitgerust met lange meeldraden, verzameld in losse plaatvormige corymbose bloeiwijzen, met een diameter van 7-10 cm. Vruchten zijn breed ellipsvormig of bolvormig, helder scharlaken, tot 1 cm in diameter Eetbare vruchten, smaken naar rode aalbessen, zijn geschikt om te koken.
Drielobbige viburnum bloeit in de eerste helft van juni gedurende een week, de vruchten rijpen in september-oktober. De cultuur komt 6-7 jaar na het planten in vruchtvorming, daarna is de vruchtzetting jaarlijks en overvloedig. Het beschouwde type viburnum is winterhard en bestand tegen ongedierte (vooral bladetende).
De subtiliteiten van groeien
Drielobbige viburnum wordt vermeerderd door zaden en stekken. Zaadontkieming is laag - tot maximaal 20%. Zaden vereisen een gelaagdheid in twee fasen met scherpe temperatuurveranderingen. Stekken zijn het meest effectief; met de juiste zorg worden tot 100% groene stekken geworteld. Stekken kunnen zowel in de volle grond onder een film als in potten voor kamerplanten worden geplant.
Bodems voor het verbouwen van gewassen zijn bij voorkeur licht, los, neutraal of licht zuur, goed bevochtigd, gedraineerd, met een rijke minerale samenstelling. Medium podholy bodems zijn optimaal. Heesters voelen gebrekkig aan op zware, kleiachtige, verdichte, droge en arme gronden. De locatie, zoals voor andere vertegenwoordigers van het geslacht, bij voorkeur open zonnig, een lichte opengewerkte schaduw is mogelijk. In de dichte schaduw bloeit de drielobbige viburnum slecht en geeft lage fruitopbrengsten van lage kwaliteit.
Verzorging is gebruikelijk: water geven tijdens droge periodes, jaarlijkse voeding, bestrijding van plagen en ziekten, beschutting voor de winter (geldt voor regio's met koude winters), wieden in de nabije stamzone en natuurlijk snoeien. De driebladige viburnum verdraagt zowel formatieve als sanitaire snoei probleemloos. Heesters kunnen in elke gewenste vorm worden gevormd. Om compacte nette struiken te verkrijgen, worden bij tweejarige exemplaren alle takken in drie knooppunten gesnoeid. Nadat de regrown-scheuten een lengte van 30-35 cm hebben bereikt, wordt knijpen uitgevoerd.
Als formatief snoeien kan worden gemist, is hygiëne vereist. Deze procedure zal de invasie van indringers, namelijk ongedierte, voorkomen. Sanitair snoeien omvat het verwijderen van gebroken, zieke, bevroren en beschadigde takken. Gebruik voor het snoeien een vooraf ontsmette snoeischaar. De driebladige viburnum moet dunner worden gesnoeid, deze procedure wordt in het voorjaar uitgevoerd.
Sollicitatie
Viburnum driebladig door Russische tuinders wordt minder vaak gebruikt dan gewone viburnum. Beide soorten hebben echter decoratieve en geneeskrachtige eigenschappen. De vruchten van de viburnum in kwestie hebben een aangename verfrissende smaak, daarom zijn ze ideaal voor het bereiden van bereidingen - jam, compotes, gelei, enz. Bovendien zijn de vruchten nuttig voor het menselijk lichaam, ze bevatten een grote hoeveelheid vitamines en andere nuttige stoffen.
In landschapsontwerp wordt driebladige viburnum gebruikt in enkele en groepsbeplantingen, het ziet er geweldig uit in een haag (vanwege een losse afgeronde kroon). Bovendien zijn de plantdichtheid, de vorm van de heesters en de hoogte van de haag eenvoudig onafhankelijk van elkaar te snoeien. Drielobbige viburnum kan worden gecombineerd met sierheesters en bomen en met bloemgewassen. Ook in de herfstbloementuin (automnalia) zal de betreffende soort zijn plaats vinden.
Aanbevolen:
Viburnum
© serezniy / Rusmediabank.ru Latijnse naam: Viburnum Familie: Adox Rubrieken: Fruit- en bessengewassen, Geneeskrachtige planten Viburnum (lat.Viburnum) - bessencultuur; meerjarige struik van de familie Adoksovye. Voorheen behoorde het geslacht tot de familie Honeysuckle.
Coptis Driebladig
Coptis driebladig is een van de planten van de familie die boterbloem wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Coptis trifolia (L.) Salisb. Wat betreft de naam van de driebladige koptisfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Driebladig Azuurblauw
Driebladig azuurblauw is een van de planten van de familie genaamd Umbelliferae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Laser trilobum (L.) Borkh. (Siler trilobum (L.) Grantz.). Wat betreft de naam van de driebladige azuurfamilie zelf, dan zal het in het Latijn zo zijn:
Thiarella Driebladig
Tiarella trifoliata (lat.Tiarella trifoliata) - decoratieve cultuur; een vertegenwoordiger van het geslacht Tiarella van de familie Saxifragaceae (lat. Saxifragaceae). Een soort die veel voorkomt in de vochtige bossen van westelijk Noord-Amerika.
Fuchsia Driebladig
Fuchsia driebladig (lat.Fuchsia triphylla) - een bloeiende plant uit de talrijke wilgenroosjesfamilie. Beschrijving Fuchsia driebladig is een laagblijvende struik die bijna nooit hoger wordt dan vijftig tot zestig centimeter. Alle heesters zijn vrij sterk vertakt en voorzien van veel kortharige twijgen.
