Culturele Asteraceae

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Voor de schoonheid van de bloeiwijzen-manden, een karakteristiek kenmerk van de vertegenwoordigers van de Asteraceae-familie, en andere kwaliteiten van planten die nuttig zijn voor de mens, zijn mensen al lang bezig met de teelt van in het wild groeiende kruiden van deze gemeenschap

Zonnebloem

Misschien wel de grootste "mand" onder de planten van de Asteraceae-familie is bezeten door de zonnebloem. Bovendien was het niet de natuur die hem zulke afmetingen schonk, maar menselijke vindingrijkheid, waarvan de wortels de wens van een persoon zijn om met minder arbeid zoveel mogelijk fruit te krijgen. En er waren tijden dat de bloeiwijze heel geschikt was om het knoopsgat van een dandy-jasje te versieren en in Europese tuinen als sierplant werd gekweekt.

Zonnebloem bloeiwijze is het meest geschikt als lesmateriaal over de planten van deze familie. Daarop zijn buisvormige biseksuele bloemen duidelijk te onderscheiden, gelegen in het midden van de bloeiwijze en veranderen in zaden, en marginale aseksuele bloemblaadjes, waardoor de bloeiwijze het uiterlijk van een zonneschijf krijgt. Al deze kleurrijke rijkdom wordt ondersteund door een bladomhulsel en vrij taaie schutbladen.

Bovendien demonstreert de bloeiwijze van de zonnebloem de virtuositeit van de natuur, in staat om ideale harmonie en een van de vormen van symmetrie te creëren, terwijl, volgens de Franse bioloog Louis Pasteur, de belangrijkste eigenschap van levende wezens asymmetrie is (natuurlijk, hij had het niet over de uiterlijke manifestaties van asymmetrie, maar over de wetten van het leven, handelend op het niveau van moleculen. Aminozuren waaruit eiwitketens zijn opgebouwd, kunnen bijvoorbeeld links en rechts zijn. Eiwitten van levende organismen bestaan dus alleen uit linker aminozuren. En rechter aminozuren zijn blijkbaar eiwitten van antiwerelden, waarover ze graag praten over sciencefictionschrijvers. Maar zijn ze zo ver van de waarheid?).

En toch wordt de zonnebloem tegenwoordig niet gekweekt om zijn harmonieuze bloeiwijze te bewonderen, maar voor de productie van zonnebloemolie. De veredelaars deden het zo goed met de plant dat ze het oliegehalte van de zaden verhoogden van 10 naar 50 procent. Maar degenen die zonnebloem niet omwille van olie kweken, kunnen de verbazingwekkende creativiteit van de natuur bewonderen.

Artisjok van Jeruzalem

Het bovengrondse deel van de artisjok van Jeruzalem lijkt op een zonnebloem en ze verschenen in Europa dankzij de "ontdekking" van het Amerikaanse continent. Het is waar dat de bloeiwijzen van de artisjok van Jeruzalem veel bescheidener zijn dan de gecultiveerde zonnebloem, maar mensen kweken het niet omwille van bloeiwijzen, maar omwille van zoete eetbare knollen die zich ondergronds vormen.

Amerika gaf de Europeanen drie planten waarvan de knollen gegeten kunnen worden. Dit is ons "tweede brood" - Aardappelen van de Solanaceae-familie, Aardpeer met zijn zoete knollen, Zoete aardappel van de Winde-familie, waarvan de wortels, afhankelijk van het type plant en de bereidingswijze, lijken op zoete aardappelen of wortelen, of pompoen.

Saffloer kleurstof

Omdat ze in het oude Egypte niets wisten van de zonnebloem, werd de plant "Dyeing Safflower" van de familie Compositae gebruikt voor de productie van olie. Toegegeven, de Egyptenaren wisten ook niet dat de plant tot deze familie behoorde, aangezien moderne classificaties veel later werden geboren.

Sommigen noemen de plant "Dye Thistle" vanwege zijn bladeren gewapend met scherpe doornen langs de rand. Moderne culturele decoratieve variëteiten, fokkers hebben geprobeerd de doornen op de bladeren zoveel mogelijk kwijt te raken.

En de plant wordt "verven" genoemd vanwege het vermogen van zijn buisvormige bloemen, die een bloeiwijze-mand vormen, om hun gele en rode tinten op voedsel over te brengen wanneer je een gerecht helderder en aantrekkelijker wilt maken, en vooral - om draden te verven of stoffen in dezelfde tinten, wat garant staat voor een uitstekende kwaliteit en een lange levensduur. Zo bevestigen de vondsten van duizenden jaren oude Egyptische mummies met geconserveerde gekleurde stoffen de kwaliteit van het verven.

In Centraal-Azië, beroemd om zijn heldere tapijten die eeuwenlang niet vervagen, gebruiken ze nog steeds de diensten van een plant en geen kunstmatige moderne verven.