2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
De druivenbladworm bewoont bijna het hele grondgebied van de Russische Federatie, maar is vooral schadelijk in de zuidelijke regio's van het land. Naast druiven valt het ongeveer zevenenvijftig variëteiten van verschillende gewassen aan die tot meer dan twintig families behoren. In Nederland en Zwitserland is de druivenrol vaak schadelijk voor aardbeienplantages en in Turkije en de Kaukasus is hij schadelijk voor eucalyptus, mandarijnen, vijgen, dadelpruimen en theestruiken
Maak kennis met de plaag
De druivenrol is een vlinder waarvan de spanwijdte varieert van 18 tot 22 mm. De voorvleugels van het ongedierte zijn geverfd in badstof gele of groenachtig gouden tinten met bruingrijs patronen. Overigens ontbreken dergelijke tekeningen vaak helemaal of zijn ze erg wazig. En de achtervleugels van de vijanden van druiven onderscheiden zich door een grijsbruine kleur.
Ovale en enigszins afgeplatte eieren van druivenbladrollers worden 1,0 - 1,2 mm groot. Aanvankelijk zijn eierkoppelingen gekleurd in geelachtig groene tinten en vlak voor de heropleving van de rupsen worden ze geelachtig. Rupsen groeien in lengte van 18 tot 23 mm. Hun kleur kan vuilgroen of grijsgroen zijn. De anale platen van ongedierte zijn meestal in dezelfde kleur gekleurd als hun lichaam, en de prothoracale platen, zoals de voorzitters, zijn altijd donkerbruin bij schadelijke parasieten. De grootte van de poppen varieert van 9 tot 11 mm. In het begin hebben ze een aangename groene kleur en na verloop van tijd worden ze kastanjebruin.
De overwintering van de nieuw leven ingeblazen zwartbruine rupsen vindt plaats in scheuren in de bast en op een diepte van vier tot vijf centimeter in de grond. Tegelijkertijd bevindt elke rups zich in een dichte cocon van parelmoerkleur.
Met het begin van de lente beklimmen vraatzuchtige rupsen de vegetatie, dringen zich een weg naar de druivenknoppen en eten ze van binnenuit op. Bij het bereiken van de derde leeftijd beginnen ze zich te voeden met jong gebladerte, evenals delicate bloemen en eierstokken aan de bovenkant van de scheuten. In de regel knagen rupsen van druivenbladrollers door gaten in de bladeren. En soms knagen ze door de ribbels aan de basis, wat in de meeste gevallen leidt tot uitdroging van de trossen. Tegen de achtergrond van groen gebladerte zal het niet moeilijk zijn om zo'n uitdroging op te merken.
Na voltooiing van de ontwikkeling, waarvan de duur van dertig tot vijfendertig dagen is, verpoppen rupsen van het laatste, vijfde stadium zich precies op de plaatsen waar ze zich voeden. Na ongeveer anderhalve tot twee weken beginnen vlinders uit te vliegen, van het laatste decennium van juni tot bijna eind juli. In de regel vliegen ze alleen 's nachts. Vlinders hebben geen extra voeding nodig en hun levensduur is vrij kort - slechts vijf tot zes dagen.
Ongeveer op de tweede of derde dag na het paren beginnen de vrouwtjes eieren te leggen. Ze legden ze betegeld, op de bovenzijden van de bladeren bij de hoofdnerven. Elke ovipositie bevat tussen de dertig en zeventig eieren en is bedekt met schuimige afscheidingen. De totale vruchtbaarheid van vrouwtjes is van tweehonderdvijftig tot driehonderd eieren. De embryonale ontwikkeling van parasieten duurt negen tot twaalf dagen. De nieuw leven ingeblazen rupsen voeden zich niet, maar gaan onmiddellijk naar overwinteringsplaatsen. Gedurende het jaar heeft slechts één generatie druivenbladrollers de tijd om zich te ontwikkelen.
Hoe te vechten?
Voor preventieve doeleinden wordt aanbevolen om de grond systematisch te bewerken: in het vroege voorjaar, in de herfst en ook nadat de rupsen naar de winter gaan.
Als het aantal druivenbladrollers van twee tot drie rupsen voor elke druivenstruik is, beginnen ze met insecticiden te sproeien. In de regel beginnen ze te worden uitgevoerd wanneer de rupsen dicht bij de zwellende knoppen beginnen te komen. En wanneer de massale migratie van rupsen die de derde leeftijd hebben bereikt naar de toppen van de scheuten begint, worden de wijngaarden niet alleen besproeid met insecticiden, maar ook met biologische producten.
Aanbevolen:
Schadelijke Meidoorn
De meidoorn, die actief verschillende fruitgewassen beschadigt, wordt het vaakst gevonden in de bossteppe en bossen. Haar smaakvoorkeuren zijn appel en peer, lijsterbes, sleedoorn, abrikozen met pruimen, gewone vogelkers en natuurlijk meidoorn. Maar deze schurk beschadigt kersen in veel mindere mate met kersen. Vooral in het voorjaar zijn rupsen schadelijk, ze knagen genadeloos aan de zwelling en openen de knoppen. Wat de bladeren betreft, er blijven alleen grove nerven over - al hun andere delen
Bessengoudvis - Een Schadelijke Fijnproever
Aalbessengoudvis, ook wel smalbessengoudvis genoemd, is niet vies van smullen van bessenstruiken. Niet alleen rode en zwarte bessen staan hoog in het vaandel, maar ook kruisbessen. Scheuten die door deze plaag worden aangetast, blijven merkbaar achter in groei en de bladeren bloeien heel langzaam met het begin van de lente of bloeien helemaal niet. Eerst sterven de toppen van de scheuten af en even later drogen ze zichzelf volledig uit, wat de oogst van bessen alleen maar kan beïnvloeden
Natuurlijke Oliën Van Schadelijke Insecten
Natuurlijke oliën zijn niet alleen geschikt voor aromatherapie, cosmetische ingrepen en medische inhalaties. Sommige oliën, met hun aroma, zijn in staat om schadelijke insecten uit de tuin en thuis te verjagen
Schadelijke Graanschep
De gewone graanmot leeft op het grondgebied van Rusland, voornamelijk in de bossteppe-zone. De schade wordt voornamelijk veroorzaakt door vraatzuchtige rupsen, die graag maïs, gerst, haver, granen en rogge met tarwe eten. En in de jaren van massale reproductie kan een gewone graanschep zonder veel moeite een enorme hoeveelheid graan vernietigen
Schadelijke Grote Aardappelluis
De grote aardappelluis beschadigt, net als de gewone aardappelluis, bijna alle binnen geteelde gewassen (aardappelen, paprika's, sla, kool, aubergines, enz.). Het is gevaarlijk omdat het een drager is van een groot aantal virale ziekten van de vegetatie (en er zijn meer dan vijftig van dergelijke virussen). De bijzondere schadelijkheid van de grote aardappelluis is te wijten aan het feit dat hij gifstoffen afgeeft die verschillende morfologische veranderingen in planten veroorzaken
