Droogrot Van Zonnebloemmanden

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Droogrot van zonnebloemmanden komt in bijna alle regio's voor waar dit gewas wordt verbouwd. Deze aanval is vooral schadelijk in jaren met hete en droge zomers. Droogrot verschijnt in de regel na de bloei, wanneer de zaden beginnen te vullen en rijpen. En de schadelijkheid ervan ligt voornamelijk in de verslechtering van de verhandelbare en zaai-eigenschappen van zaden - hun vetzuursamenstelling verslechtert merkbaar en er is ook een significante afname van het oliegehalte. Alle zaden worden bitter en verschrompeld

Een paar woorden over de ziekte

De uiterlijke symptomen van droogrot van zonnebloemmanden zijn in veel opzichten vergelijkbaar met de symptomen van grijs- en witrot. Meestal beïnvloedt droogrot zonnebloem in de beginfase van zijn ontwikkeling. Op de ontwikkelmanden op de ruggen vormen zich licht verzachte donkerbruine vlekjes. In het begin worden dergelijke vlekken sectoraal gevormd en na enige tijd bedekken ze vaak de meeste manden of zelfs alle hele manden. Als gevolg van de nederlaag van deze aandoening drogen de manden snel uit en verharden ze.

Wat de binnenste delen van zonnebloemmanden betreft, deze zijn gevuld met een vilten grijsachtig vuile bloei van vruchtlichamen en het mycelium van de schimmel dringt door in de dopvruchten - als resultaat blijven de zaden onrijp, krijgen ze een bittere smaak, plakken ze aan elkaar en draaien ze om. donker. Bijna altijd worden ze vrij gemakkelijk uit de manden getrokken. En tegen de tijd van rijping vallen de geïnfecteerde delen van de manden samen met de zaden eraf. Trouwens, de zaadcellen van ernstig aangetaste manden worden gemakkelijk gescheiden van de basis van het weefsel - in de regel worden ze afgepeld in vrij stevige gebieden.

De veroorzaker van de schadelijke ziekte is een pathogene slijmerige schimmel van het geslacht Rhizopus met een uitstekend ontwikkeld mycelium. Deze schimmel vormt vrij overvloedige myceliums, bestaande uit sporangiesporen, sporangia en sporangioforen. Bolvormige sporangia verschijnen meestal aan de toppen van sporangioforen. En de pretentie van de schadelijke schimmel voor een breed scala aan externe factoren maakt het voor de ziekteverwekker mogelijk om zelfs zeer lage temperaturen te weerstaan. In het voorjaar worden overwinterde paddenstoelen vaak een bron van herinfectie.

Infectie van zonnebloemmanden met droogrot vindt plaats met mycelium en sporen (meer precies, sporangiesporen), gedragen door insecten, vogels en de wind. Bij warm en droog weer, evenals bij langdurige droogte, wordt de meest intensieve ontwikkeling van de ziekteverwekker opgemerkt, vooral als de thermometer stijgt tot dertig tot vijfendertig graden. Bovendien, als de inoculatie van manden plaatsvindt in de fase van bruine en gele rijpheid, wordt vaak tot 100 procent van de vegetatie aangetast. In de regel beginnen de eerste symptomen al op de tweede of derde dag na infectie te verschijnen. Aantasting van zonnebloemen door machines, insecten of hagel bevordert voor een groot deel de ontwikkeling van deze plaag. En de manifestaties van de ziekte kunnen intensiveren met frequente veranderingen in regenachtig en droog weer.

De infectie houdt meestal aan in geïnfecteerde zaden en in zieke plantenresten (vooral in de gevallen van zonnebloemmanden). Gewasverliezen door droogrot kunnen oplopen tot dertig procent of meer.

Hoe te vechten?

De meest effectieve beschermingsmaatregelen tegen droogrot van zonnebloemmanden zijn strikte naleving van de vruchtwisseling en de selectie van relatief stabiele hybriden en variëteiten (volledig resistent op dit moment), evenals voor het zaaien van zaadbehandeling met verschillende fungiciden. De voorbereidingen van Vincit en Scarlet bleken tegelijkertijd best goed te zijn.

Bovendien is het noodzakelijk om insecten actief te bestrijden. En allerlei insecticiden zullen helpen om zo'n gevecht productief te maken.