2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Geitenwilg is een van de planten van de familie wilg, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Salix caprea L. Wat betreft de naam van de wilgenfamilie, in het Latijn zal het zo zijn: Salicaceae Mirb.
Beschrijving van geitenwilg
De geitenwilg is een tweehuizige boom begiftigd met groen-grijze bast, waarvan de hoogte schommelt tussen zes en tien meter. De bladeren van deze plant zijn afwisselend, ze zijn ovaal-langwerpig van vorm, gevilt-behaard aan de onderkant en geschilderd in donkergroene tinten. De mannelijke oorbellen van deze plant zijn gekleurd in gele tinten en de oorbellen met pistillate zijn vrij lang. De vrucht van deze plant is een capsule. De bloei van deze plant vindt plaats in de maand mei voordat de bladeren verschijnen.
Onder natuurlijke omstandigheden wordt deze plant gevonden op het grondgebied van het Europese deel van Rusland, Siberië, Wit-Rusland, het Verre Oosten en de Kaukasus. Voor de groei geeft geitenwilg de voorkeur aan bossen, plaatsen tussen struiken en aan bosranden.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van geitenwilg
De geitenwilg is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen. De aanwezigheid van dergelijke waardevolle helende eigenschappen wordt verklaard door het gehalte aan tannines, flavonoïden, salicine, ascorbinezuur, organische zuren, bitterstoffen en harsachtige stoffen in de plant.
De bladeren van deze plant bevatten bitterstoffen, tannines, flavonoïden, salicine, harsachtige stoffen, ascorbinezuur. In de bloeiwijzen van geitenwilg zijn tannines, flavonoïden, ascorbinezuur, bitterstoffen, harsachtige stoffen, salicine, organische zuren en organische stoffen aanwezig.
Het afkooksel, bereid op basis van de wortels van deze plant, is begiftigd met antipyretische, diuretische, zweetdrijvende, wondgenezende, antimalaria- en ontstekingsremmende effecten. De bouillon wordt aanbevolen voor gebruik bij longaandoeningen, hoest, verkoudheid, hoofdpijn, ontstekingsziekten van het maagdarmkanaal, evenals voor het spoelen van mond en keel met stomatitis en tal van ontstekingsziekten.
De schors en stengels van geitenwilg worden aanbevolen om te worden gebruikt als bloedstelpend en samentrekkend middel, maar ook voor aambeien en diarree. Het poeder van de bast van deze plant wordt gebruikt als wondgenezingsmiddel; met dit poeder worden wonden besprenkeld en gebruikt bij furunculose, huidziekten en reuma. De bast moet op de verbrande delen van de huid worden aangebracht en het wordt aanbevolen om de likdoorns te smeren met het sap van de verwarmde jonge takken. Met een afkooksel van de bast van deze plant kun je je voeten wassen als ze zweten.
Officieel is bevestigd dat epidermofytose wordt genezen door middel van warme wilgenbastbaden. Een bouillon bereid op basis van geitenwilgenbast moet worden gebruikt als een gomversterkend middel en daarnaast als een anthelminthicum en kalmerend middel voor verschillende neuropsychiatrische stoornissen.
De olie die wordt verkregen door de destillatie van geitenwilgenbladeren wordt aanbevolen als tonicum en als middel dat de seksuele activiteit van het middel kan verhogen. De infusie en tinctuur verkregen op basis van de mannelijke bloeiwijzen van deze plant zijn waardevolle hartremedies die effectief kunnen zijn bij tachycardie, hartritmestoornissen en ook het neuromusculaire apparaat van het hart zullen reguleren. Opgemerkt moet worden dat een bouillon bereid op basis van geitenwilgenstengels een zeer waardevolle remedie is om haaruitval te stoppen.
Het is opmerkelijk dat er in de toekomst nieuwe manieren kunnen verschijnen om de helende eigenschappen van deze plant te gebruiken, omdat de chemische samenstelling ervan nog niet volledig is bestudeerd.
