Papaja

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Papaja (lat. Carica papaja) Is een boomgewas dat behoort tot de Caricaceae-familie.

Beschrijving

Papaya is een slanke en relatief lage bizarre palmvormige boom, begiftigd met een dunne stam zonder twijgen, die een hoogte bereikt van vijf tot tien meter. De bladeren van deze plant zijn vrij groot - hun diameter bereikt vijftig tot zeventig centimeter. Ze zijn allemaal met de vinger ontleed en zitten op langwerpige bladstelen.

De ontwikkeling van bloemen vindt plaats in de bladbijholten. Na enige tijd veranderen alle bloemen in grote vruchten, met een lengte van vijftien tot vijfenveertig centimeter, en in diameter - van tien tot dertig centimeter.

Zacht rijp fruit kan in kleur variëren van geel tot rijk amber. Het sappige vruchtvlees van papaja is gekleurd in heldere oranjegele tinten en de hele binnenholte van elke vrucht is dicht bedekt met een groot aantal zaden (gemiddeld zevenhonderd stuks). Ook verschillen alle delen van deze vrucht in het gehalte aan melksap. Soms kan het gewicht van de vrucht zes tot zeven kilogram bereiken, maar in gecultiveerde variëteiten overschrijdt het zelden één tot drie kilogram.

Wees voorzichtig bij het verzamelen van fruit - het feit is dat ze latexsap afgeven, wat bij veel mensen allergische reacties en uiterst onaangename huidirritatie veroorzaakt.

Verspreiding

Het thuisland van papaja wordt beschouwd als het noorden van Zuid-Amerika, evenals Midden-Amerika met Mexico. En tegenwoordig worden deze prachtige vruchten in bijna elk tropisch land verbouwd. Overigens is experimentele aanplant van deze cultuur te vinden in het zuiden van Rusland (meer specifiek aan de kust van de Zwarte Zee van de Kaukasus).

Gebruik

Het belangrijkste gebruik van deze vruchten is voor voedsel. In de meeste gevallen wordt papaja rauw gegeten, nadat het eerder is bevrijd van de schil en zaden. Onrijpe vruchten worden vaak gestoofd of gebruikt om salades of curries te maken. En van de vruchten die op een vuur zijn gebakken, komt een verbazingwekkende geur van brood vrij - daarom kreeg deze cultuur de bijnaam de broodvrucht. Daarnaast wordt papaja ook wel een meloenboom genoemd, omdat deze tropische schoonheid zowel in zijn unieke smaak als in structuur, vorm en zelfs in zijn chemische samenstelling sterk aan een meloen doet denken.

Papaya is rijk aan een enzym genaamd papaïne (een vezelverzachtende protease) en een verscheidenheid aan andere eiwitten. Trouwens, de eigenschap van het sap van deze plant om taaie vleesvezels te vernietigen, wordt al duizenden jaren met succes gebruikt in Zuid-Amerika.

Papaïne wordt geproduceerd uit het gezuiverde melksap van bladeren en onrijpe vruchten. Deze stof wordt actief gebruikt om de spijsvertering zo snel mogelijk te verbeteren. Bovendien maakt papaïne ook deel uit van de geneesmiddelen "Karyopazin" en "Lekozyme" die bedoeld zijn voor de behandeling van intervertebrale osteochondrose.

Bovendien bevatten papajabladeren en fruit een bepaalde hoeveelheid carpain - dit is de naam van een alkaloïde die een uitgesproken anthelmintisch effect heeft. Toegegeven, in te grote doses vormt het een gevaar voor de mens.

Papaya is ook ongelooflijk populair in de tropische volksgeneeskunde, waar het niet alleen wordt gebruikt als een uitstekend anthelminticum (voornamelijk een afkooksel van bladeren en wortels), maar ook als middel voor zelfabortus en ook als anticonceptiemiddel. De gedroogde bladeren van deze plant worden gerookt in plaats van tabak of om astmasymptomen te verlichten. En in lokale apotheken vindt u zakjes met geplette droge bladeren voor het maken van thee in de uitverkoop. Bovendien wordt papayasap vaak gebruikt om bepaalde aandoeningen van de wervelkolom te genezen.

In Ivoorkust en Ghana wordt een afkooksel van papajabladeren ook met succes gebruikt als laxeermiddel voor paarden. En een viroloog genaamd Luc Montagnier beweert dat de medicijnen die op basis van deze vrucht worden geproduceerd, allerlei soorten virale infecties helpen voorkomen.