Kersen

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Zoete kers (Latijnse Prunus avium) - houtachtige planten van de Pink-familie. De plant wordt in de volksmond vogelkers genoemd. In het wild groeit zoete kers in de zuidelijke regio's van Rusland, Noord-Afrika, Oekraïne, de Kaukasus en veel Europese landen. Het wordt beschouwd als een van de oudste vormen van kers.

Kenmerken van cultuur

Zoete kers is een boom tot 10 m hoog, er zijn exemplaren tot 30 m. De kroon kan, afhankelijk van de groeiomstandigheden, eivormig of kegelvormig zijn. Een onderscheidend kenmerk van zoete kersen is de aanwezigheid van twee soorten scheuten - brachilasten en auxiblasten. De bast van jonge bomen is bruin, roodachtig of zilverachtig, met talrijke strepen en lenticellen, vaak schilferig met dwarse dunne films.

Het wortelstelsel is horizontaal, vaak verticaal. De penwortel wordt binnen twee jaar na het leven gevormd, daarna vertakt. Kersenknoppen zijn vegetatief, generatief en gemengd, ze bevinden zich respectievelijk op groei- en fruitscheuten. De bladeren zijn gezaagd, licht gerimpeld, elliptisch, langwerpig-ovaal of omgekeerd eirond. Bladstelen 10-16 cm lang, voorzien van twee klieren aan de basis van het blad.

Bloemen zijn wit, bijna zittend, verzameld in een paar bloemige parasols, meestal gevormd op de scheuten voordat de bladeren opengaan. Er zijn vijf kelkblaadjes. De vrucht is een echte steenvrucht, ovaal, bolvormig of hartvormig, heeft een vlezige en sappige vruchtwand, afhankelijk van de variëteit kan deze van lichtgeel tot donkerrood of bordeauxrood van kleur zijn. De steen is langwerpig of bolvormig, glad. Het zaad bestaat uit een geelbruine schil, embryo en endosperm.

Groeiomstandigheden

Zoete kers is een lichtminnende cultuur, het geeft de voorkeur aan de meest verlichte, winddichte gebieden zonder stagnatie van koude lucht en smeltwater. Bodems zijn wenselijk rijk, gedraineerd, belucht, vochtabsorberend, vochtdoorlatend, met een pH van 6, 7-7, 5. Het optimale niveau van grondwatervoorkomen is 1,5 m. Kers accepteert geen zware klei, turf, zoutoplossing, drassige bodems en diepe zandstenen. Het meest succesvol voor het verbouwen van gewassen zijn zachte zuidwestelijke en zuidelijke hellingen, evenals verhoogde gebieden aan de zuidkant van gebouwen en andere constructies. Het is correcter om de cultuur in meerdere exemplaren te laten groeien, het is goed als kersen in de tuin groeien, die tegelijkertijd met de kers bloeien.

Voortplanting en planten

Kers wordt vermeerderd door zaden, pneumatische scheuten en worteluitlopers. De zaadmethode is onvoorspelbaar. Bomen die uit zaad zijn gekweekt, behouden niet de kenmerken van de ouderplant. Ze zullen zonder problemen groeien, maar welke vruchten vervolgens zullen verschijnen, zal pas na 3-4 jaar bekend zijn. Voortplanting van kersen door enten is niet verboden. Als voorraad wordt aanbevolen om kersenrassen te gebruiken zoals Pink bottle, Vladimirskaya, Rastunya en Shubinka, evenals Rubin, Izmailovskaya, Muscovy, enz. Stekken voor enten worden in de herfst geoogst en tot de lente in de koelkast bewaard.

Kersenzaailingen worden in het vroege voorjaar geplant, maar voordat de knoppen opzwellen. Een plantkuil wordt in de herfst voorbereid, de diepte moet 50-60 cm zijn en de breedte moet 80 cm zijn, 1-2 emmers humus gemengd met de bovenste laag vruchtbare grond worden op de bodem van de put gegoten. In het voorjaar worden superfosfaat (0,3-0,4 kg), natriumsulfaat (100-120 g) en houtas in de put gebracht. U moet de dosis meststoffen niet verhogen, omdat dit kan leiden tot de vorming van een groot aantal sterke gezwellen, die in de regel geen tijd hebben om te rijpen vóór het begin van stabiele vorst.

Diep planten van kersenzaailingen is zeer ongewenst. De wortelhals moet 4-5 cm boven het grondoppervlak komen. Een ondiepe maan wordt gevormd rond de zaailing, overvloedig gedrenkt en gemulleerd met turf of humus. Bij tweejarige zaailingen worden de takken ingekort, waardoor ze ondergeschikt worden aan het midden. Als het planten te laat is, kan er niet worden gesnoeid. De optimale afstand tussen bomen is 3 m.

Zorg

Over het algemeen verschilt de zorg voor kersen niet van de zorg voor andere fruit- en bessengewassen. Het is belangrijk om de grond in de nabije stamzone los en onkruidvrij te houden. Verdichting van de grond mag niet worden toegestaan. Eens in de drie jaar in de herfst worden kersen gevoed met organische en minerale meststoffen (humus - 0,5 emmers, superfosfaat - 50 g, kaliumsulfaat - 30 g, ammoniumnitraat - 20 g).

De watergift moet vrij regelmatig en overvloedig zijn, tijdens een droogte minstens één keer per week. Water geven is vooral nodig tijdens de rijpingsperiode van de bessen, anders kan dit leiden tot barsten. Bij zoete kers is de scheutgroei erg intens, dus je moet jaarlijks formatief snoeien. Het wordt alleen in het vroege voorjaar uitgevoerd. Dergelijke procedures zijn verboden in de herfst en winter.

In de beginfase, vóór het begin van de vruchtvorming, worden de jaarlijkse scheuten met 1/5 ingekort. Verwijder in de toekomst alle takken die in de kroon gaan. Snoeien van kersen en sanitair is vereist, wat bestaat uit het snoeien van gebroken, zieke en droge takken, gevolgd door het verwerken van de sneden met tuinplamuur. In de herfst worden de stammen en basissen van de skelettakken van kersen gebleekt en voor de winter worden ze vastgebonden met vuren takken of een ander afdekmateriaal.

Indringers bestrijden - vogels

Veel tuinders zijn bekend met het probleem van vogelvernietiging van het bessengewas. Geen wonder dat de plant vogelkers wordt genoemd. Een echte en effectieve manier is om kersen te bedekken met netten, ze zijn licht en handig en hun prijs is relatief laag. U kunt ook gebruik maken van materialen die voorhanden zijn, bijvoorbeeld spiegels monteren, rammelaars aan bomen, folie ophangen of ander reflecterend materiaal. Toegegeven, deze methode werkt niet lang, de vogels begrijpen alles snel en blijven bessen pikken.