2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Jujuba (lat. Ziziphus jujuba) - een fruitplant uit de familie Krushinovye.
Beschrijving
Juyuba is een bladverliezende struikplant of een kleine boom (het wordt een boom in bijzonder gunstige omstandigheden), waarvan de hoogte varieert van vijf tot tien meter. Elke boom is bedekt met een vrij dikke schors en de takken zijn dicht bedekt met scherpe doornen.
Eenvoudige, geheel gerande jujube-bladeren hebben een elliptische vorm en zijn met behulp van korte bladstelen aan de twijgen bevestigd.
Bloei en vruchtvorming van deze cultuur valt in de periode van juni tot oktober. De groenachtig-witachtige jujube-bloemen zijn zeer onopvallend en vrij klein.
Jujube-vruchten zien eruit als sappige steenvruchten. Ze zijn glad en zeer vlezig, en hun vorm kan ellipsvormig of uitgesproken eivormig of bolvormig zijn. Onrijpe vruchten zijn gekleurd in lichtgele tinten en naarmate ze rijpen, krijgen ze een rijke roodbruine kleur. In culturele vormen kunnen steenvruchten echter totaal verschillende kleuren en vormen hebben, wat wordt bepaald door de variëteit.
Het vruchtvlees van de steenvruchten is zeer voedzaam, ontzettend zoet en waanzinnig lekker, maar hun smaak kan ook zo gevarieerd zijn als je wilt, want het hangt ook grotendeels af van de soort. De voedingswaarde van deze bessen kan gewoon niet worden overschat!
Waar groeit
In Rusland verscheen deze cultuur voor het eerst ten tijde van Peter I - in die verre tijden werd het "de Franse borstbes" genoemd. De geschiedenis van het temmen van deze boom gaat echter enkele millennia terug - zelfs in het pre-bijbelse tijdperk was het ongelooflijk populair onder Zuid-Aziatische en Oost-Aziatische volkeren. Lang voor het begin van onze jaartelling begonnen ze het te cultiveren in de Middellandse Zee - daar wordt tot op de dag van vandaag jujube verbouwd.
Jujube wordt nu gekweekt in sommige Centraal-Aziatische landen, maar ook in Japan en het verre Australië. En in Rusland is deze cultuur te zien in de Kaukasus. In totaal zijn er ongeveer vierhonderd soorten jujuba in de wereld.
Het is opmerkelijk dat jujuba nog steeds in het wild te zien is - in de regel groeit het het liefst op de zonnige droge hellingen van bergen en heuvels.
Sollicitatie
Deze vruchten worden meestal vers gegeten, maar ze worden vaak gedroogd om ervoor te zorgen dat ze beter bewaard blijven.
Juyuba is een waardevolle medicinale plant, omdat alle delen ervan, zonder uitzondering, voor medicinale doeleinden kunnen worden gebruikt. De schors die van de wortels is verwijderd, evenals bladeren en zaden met fruit, worden actief gebruikt in de Chinese traditionele geneeskunde - dit komt door hun krachtige diureticum en hypotensieve, evenals een uitgesproken tonisch en uitstekend kalmerend effect. Jujube-zaden zijn een uitstekend tonicum voor het hele maag-darmkanaal. Wat betreft de schors die van de wortels is verwijderd, deze zal goed dienen voor diarree.
Nog niet zo lang geleden werd jujube gebruikt voor de productie van verschillende voedingssupplementen, omdat het erg rijk is aan allerlei nuttige stoffen en twintig keer meer vitamine C bevat dan citroen.
Er zitten veel carotenoïden in deze vruchten - het is van hen dat het menselijk lichaam vitamine A synthetiseert, wat van vitaal belang is voor het behoud van de gezondheid en schoonheid van nagels, haar en huid. Deze vruchten zijn erg handig voor aanstaande of zogende moeders.
Het is opmerkelijk dat jujube-bladeren een speciale verdovende substantie bevatten - als je erop kauwt, blokkeert deze substantie gedurende een bepaalde tijd iemands perceptie van twee smaken tegelijk: zoet en bitter. Zelfs als je op dit moment een indrukwekkend stuk suiker in je mond stopt, zal de smaak precies hetzelfde lijken als de smaak van krijt. Tegelijkertijd blijft het gevoel van zoute en zure smaken volledig behouden, dat wil zeggen dat zoete ananas of geurige aardbeien op zo'n moment goed kunnen lijken op ingelegde komkommers.
Contra-indicaties
Jujuba kan soms allergische reacties veroorzaken, dus iedereen die het wil eten, moet zich laten leiden door individuele intolerantie.
