2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Emleria (lat. Oemleria) Is een monotypisch geslacht van struiken van de Pink-familie. Het geslacht omvat één enkele soort - kersachtige emleria. De plant kreeg zijn naam ter ere van de Duitse botanicus A. G. Emler, die hem in het midden van de 19e eeuw vanuit Amerika naar Europa bracht. De plant wordt vaak de geurige struik, nutallia, osmaronia en Indiase pruim genoemd. Onder natuurlijke omstandigheden groeit emleria op plaatsen die voor het menselijk oog verborgen zijn, of beter gezegd, in baaien, rivieruiterwaarden en baaien van Washington tot Californië. Ook gevonden in vochtige loofbossen in het westen van Noord-Amerika. In cultuur sinds 1848.
Groeiomstandigheden
Emleria is een grote bladverliezende struik of boom tot 7 m hoog met lila kale takken. De bladeren zijn heldergroen, elliptisch, met een spitse punt, 5-12 cm lang, met een licht behaarde onderplaat, ze hebben geen steunblaadjes, wanneer ze worden geplet of gewreven, geven ze een eigenaardige geur af. Knoppen zijn groen van kleur, uitgerust met drie schubben.
De bloemen zijn klein, onopvallend, wit, uiterlijk vergelijkbaar met kersenbloemen, verzameld in kleine trossen aan de uiteinden van jonge takken, hebben een aangenaam aroma. De kelk is vijflobbig met gedraaide lobben. De vrucht is een sappige steenvrucht, in een onderontwikkelde staat is hij roodachtig geel, wanneer hij rijp is, is hij donkerblauw, eetbaar, hoewel hij een bitterzure smaak heeft. Vruchten zijn gebonden in juli, rijpen in augustus. Er wordt aangenomen dat de vruchten derivaten van blauwzuur bevatten, ze worden gemakkelijk door vogels gegeten.
Groeiomstandigheden
Percelen voor het kweken van emleria hebben de voorkeur goed verlicht, beschut tegen koude wind. Lichte schaduw wordt aangemoedigd. Als de groeiomstandigheden niet worden gevolgd, ontwikkelen de planten zich slecht en sterven ze soms zelfs af. Bodems zijn wenselijk matig vochtige, vruchtbare, leemachtige of zanderige leem met een licht alkalische of neutrale reactie en hoogwaardige drainage.
Voortplanting en planten
Emleria wordt vermeerderd door zaden en groene stekken. Zaden worden in de herfst onder een afdak gezaaid, in het voorjaar met een voorlopige zaadstratificatie gedurende 3-4 maanden.
Groene stekken worden in de zomer gesneden, ze hebben geen behandeling met groeistimulerende middelen nodig. Voor het rooten worden ze geplant in kassen met vruchtbare en bemeste grond. Met het verschijnen van ontwikkelde wortels in de stekken, worden ze getransplanteerd naar een vaste plaats.
Het planten van Emeleria-zaailingen wordt uitgevoerd in de lente, ongeveer eind april - begin mei (het hangt uitsluitend af van de klimatologische omstandigheden in de regio). Plantkuilen worden in de herfst voorbereid en vervolgens wordt er organisch materiaal in geïntroduceerd. De toepassing van minerale meststoffen wordt overgebracht naar de lente.
Zorg
Het belangrijkste onderdeel van gewasverzorging is het kiezen van de juiste groeiomstandigheden. Het is erg belangrijk om rekening te houden met verlichting, grondkenmerken en windomstandigheden. Als u emleria op de juiste plaats plant, zal het zich zonder problemen ontwikkelen en heeft het geen speciale zorg nodig. Planten krijgen alleen water tijdens langdurige droogte.
Sanitair snoeien wordt jaarlijks in het vroege voorjaar uitgevoerd: gebroken, zieke en bevroren takken worden verwijderd en ingekort tot de derde knop. Tegen het begin van de zomer zijn de struiken hersteld en verdwijnen sporen van schade voor onze ogen. De cultuur heeft ook formatieve snoei nodig, hierdoor kan de dichtheid van gebladerte en decoratieve kroon behouden blijven.
Gebruik
In landschapsontwerp wordt emleria zeer zelden gebruikt, en dit ondanks het feit dat het perfect in bijna alle stilistische richtingen past. De plant ziet er prachtig uit in solitaire en groepsbeplanting en is ook geschikt voor het maken van dichte hagen. Het is niet verboden om emleria op het gazon te planten, vooral niet in een groep bestaande uit 3-5 struiken.
De vruchten van emleria worden gegeten, zij het in kleine hoeveelheden, omdat ze geen aangename smaak hebben, zou je kunnen zeggen - voor een amateur. De enige contra-indicatie voor het gebruik van fruit is individuele intolerantie. De bast van de plant wordt gebruikt om thee te zetten.
