2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
De wilgenschede ontwikkelt zich niet alleen op de prachtige wilg - hij valt vaak aalbessen aan met kruisbessen en bosbessen met cotoneaster, evenals een groot aantal hardhoutsoorten. Meestal kun je deze schurk ontmoeten in het Europese deel van Rusland, in West-Europa en in de Kaukasus. En wilgenschubinsecten worden voornamelijk bevolkt door scheuten met twijgen en stammen van bomen van verschillende leeftijden in het gebied van gladde schors. Om geen afscheid te hoeven nemen van de langverwachte oogst van krenten of kruisbessen, moet er gevochten worden
Maak kennis met de plaag
De wilgenschub is een ongelooflijk kleine plaag, begiftigd met een breed en kort lichtgrijs peervormig schild, afgerond en iets breder aan de achterkant. In de regel is de lengte van de schubben van de vrouwtjes 1, 8 tot 2, 6 mm. Wat betreft de mannetjes van deze plaag, die qua morfologische kenmerken sterk verschillen van de vrouwtjes, ze zijn allemaal gekleurd in oranjerode tinten en hebben in de meeste gevallen een paar vleugels. Toegegeven, soms kun je vleugelloze individuen ontmoeten. Deze walgelijke parasieten leven in enorme kolonies.
Eieren van wilgenschubinsecten zijn altijd erg klein, hebben een afgeronde ovale vorm en zijn gekleurd in sappige karmozijnrode of violetrode tinten. Ze overwinteren altijd onder de schilden van dode vrouwtjes. Ongeveer in mei of juni beginnen kleine karmozijnrode zwerverslarven te verschijnen, die zich actief verspreiden over verschillende voedergewassen. Ze plakken aan de schors van boomstammen, takken en scheuten, voeden zich actief met hun sappen en worden na twee vervellingen getransformeerd in volwassen vrouwtjes, die eieren onder de schubben leggen. Wat de mannetjes betreft, ze passeren onder de schubben twee hele ontwikkelingsstadia - de kies en de zogenaamde "pop". Wat betreft de duur van het voeden van de kwaadaardige landloperlarven, het is ongeveer twee maanden.
De larven van schadelijke parasieten zijn begiftigd met witte langwerpige schubben, waarvan de zijranden bijna evenwijdig aan elkaar zijn. Boven de schubben zie je bij nadere inspectie een paar kleine langsgroeven. De grootte van de larvale schubben is meestal niet groter dan 11 mm.
Het wilgenschild is gevaarlijk omdat bij jaarlijkse schade de groei en ontwikkeling van bomen en struiken erg vertraagt en soms zelfs helemaal uitdroogt. Vooral jonge en verzwakte bomen worden zwaar getroffen. Trouwens, schaalinsecten planten zich razendsnel voort en bedekken vaak scheuten met twijgen met een doorlopende onaangename laag.
Hoe te vechten?
Om dit walgelijke ongedierte te overwinnen, worden bomen, voordat kleine knoppen beginnen te bloeien, besproeid met een minerale olie-emulsie van verschillende petroleumoliën (6 - 8%), zwavel-kalkbouillon of carbolineum-emulsie (6 - 8%). En wanneer de zwervende larven beginnen te verschijnen, gaan ze verder met de behandeling met DDT (minerale olie-emulsie). Het is vrij toegestaan om groeiende bomen te verwerken met "Karbofos" of zijn analogen.
Wat betreft waardevolle planten die dichtbevolkt zijn met wilgenschubben, als er maar weinig op de site zijn, kunt u in het vroege voorjaar de schors mechanisch verwijderen. En van minder waardevolle bomen wordt aanbevolen om scheuten die door ongedierte worden bewoond, volledig af te snijden en onmiddellijk te verbranden.
De wilgenschubinsecten hebben ook natuurlijke vijanden - hun reproductie wordt perfect beperkt door parasitaire insecten die behoren tot de superfamilie chalcid, die actief vrouwelijk ongedierte eet. Sommige andere roofzuchtige insecten, waaronder lieveheersbeestjes, zijn niet minder actief in het vernietigen van schaalinsecten. En kevers (vooral de larven van de meedogenloze chylocorus) zijn niet vies van het eten van dit ongedierte.
