Hoe Zwarte Frambozen Te Krijgen?

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Als je een beetje bramenzuur mist in gewone frambozen, probeer dan Cumberland. Dit type zwarte framboos verscheen voor het eerst in de Verenigde Staten en is al vele jaren een plezier voor binnenlandse hoveniers. Bovendien voelt zo'n framboos in centraal Rusland geweldig aan. Ze is nogal liefdeloos, productief en origineel, zowel qua smaak als qua uiterlijk

Kan compote kleuren

Cumberland is zeker niet de enige zwarte frambozensoort. Het meest en meest gevarieerde van alles is dat het vertegenwoordigd is in de landen van Amerika en Canada. Voor onze strip zijn de variëteiten Povorot, Black Pearl, Ugolyok en Cumberland zelf goed - de meest populaire in Russische tuinen. Het wordt vereerd om zijn opbrengst en vorstbestendigheid. Eén Cumberland-struik kan de eigenaren "bedanken" voor waardige zorg met zes kilo bessen en tot 15 jaar genieten van zijn vruchtbaarheid.

Tijdens de rijpingsperiode doen Cumberland-bessen erg denken aan rode frambozen. Maar de uiteindelijk rijpe vruchten worden zwart met een lichtblauwe tint, maar het sap straalt een helderrood uit. De smaak van de bessen benadert die van de braam, maar is iets zoeter. Ze worden zowel rauw gebruikt (wat veel handiger is), en ze koken jam, draaien compotes, vruchtendranken, maken marshmallows, marmelade en andere bereidingen. Sommige tuinders gebruiken bessen als kleurstof om een mooie frambozentint te geven aan appel- of perencompote.

Bedekt met hardnekkige doornen

De halfheester van deze zwarte framboos ziet er iets anders uit dan de gewone framboos: hij heeft meer volumineuze en langere scheuten (2-3 m), bezaaid met hardnekkige doornen. Cumberland heeft geen wortelscheuten, waardoor de plant makkelijker te verzorgen is en een duidelijk voordeel is ten opzichte van rode frambozen. Cumberland bloeit laat en lang - begin tot half juni. Dit beschermt het tegen de voorjaarsvorst.

Behandel als gewone frambozen

Ondanks het feit dat de Cumberland niet kieskeurig is over de bodem, is het beter om er de voorkeur aan te geven lichte, leemachtige chernozem en grijze bosgebieden. Ik ben erg dankbaar voor de minerale en biologische voeding. Onder de voorwaarde van regelmatig water geven, zijn de bessen groter en brokkelen ze minder vaak af. Tijdens de vruchtrijping heeft de plant meer water nodig. Maar tegelijkertijd is natte stagnatie aan de wortels niet toegestaan.

Cumberland wordt op dezelfde manier geplant als frambozen. De beste tijd hiervoor is de herfst of lente. Vers aangeplante struiken moeten worden beschermd en ondersteund met pilaren en een draadrooster, dat op verschillende hoogtes wordt gespannen, vanaf 1m. en elk 30 cm toevoegen.

Frambozen met zwarte vruchten reproduceren zowel door zaden als door gelaagdheid. De laatste methode is het meest effectief: midden in de zomer moeten jonge scheuten in de grond worden gebogen en gefixeerd - op deze manier zullen ze geleidelijk wortel schieten. En in de herfst ontvang je een zaailing met goede wortels, die van de struik kan worden gescheiden en getransplanteerd naar een vooraf voorbereide plaats. Het is beter om onrijpe zaailingen voor de winter achter te laten en ervoor te zorgen dat ze pas in de volgende lente worden verplaatst.

Zaadmethode - voor de meeste patiënten

Nadat je hebt besloten om Cumberland met zaden te vermeerderen, moet je geduld hebben. Nadat ze de oogst hebben verzameld, bereiden ze de zaden onmiddellijk voor en zaaien ze in lichte, vruchtbare grond, verdiepen ze met 2-3 cm en bedekken ze met dunne mulch (turf, zaagsel). Dan moet je de grond bevochtigen en wachten op de komst van de lente. Dan zal ongeveer 30-40% van de zaden uitkomen.

Laten we zeggen het voorjaarszaaien van Cumberland, maar daarvoor moeten de zaden worden gestratificeerd (houd een zwak kaliumpermanganaat ongeveer twee uur vast, meng met voorgecalcineerd zand, bevochtig tot klontjes en leg ze op de deurplanken van de koelkast (op 1 -4 C) gedurende 20-25 dagen, af en toe roeren en hydrateren). Die zaden die voor de lente uitkomen, moeten vrij diep in de sneeuw worden begraven. En de zaden, rijp op tijd, worden eerst in dozen geplant, en de spruiten worden geplant in de verwarmde lentegrond.

Laat niet los

Het is moeilijk voor Cumberland om zonder de vorming van struiken te doen. Zijn vruchtbaarheid lijdt eronder. De meeste tuinders binden de vruchtdragende scheuten aan het onderste latwerk. Jonge zomerstelen worden op het bovenste niveau bevestigd en in de herfst worden ze op de grond gedrukt, waarbij oude takken bij de wortel worden verwijderd. In het voorjaar worden ze losgelaten en teruggebracht naar de hekjes.

Iemand geeft er de voorkeur aan om midden in de zomer jonge scheuten (1,5 meter) af te snijden, zodat er verse zijstelen van dezelfde lengte worden gevormd. Ze worden echter ook ingekort tot een halve meter. Het is gemakkelijker om voor zulke nette, lage struiken te zorgen. Bij zowel de eerste als de tweede snoeimethode mag je echter het juiste moment niet missen, anders gaat de Cumberland AWOL. In de vroege zomer worden de toppen van de plant (zoals bij frambozen) meestal weggegooid om eerder zijscheuten te krijgen. Herhaal deze procedure dichter bij de winter (begin november, vóór de vorst). Scheuten met een hoogte van meer dan 1,5 m worden gesneden tot 40 cm.