Worstelaar, Of Monnikskapsel

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Worstelaar, of bonte monnikskap (lat. Aconitum variegatum) - kruidachtige vaste plant uit

geslacht monnikskap (lat.akoniet)eigendom van

familie Boterbloem (lat. Ranunculaceae) … In de botanische literatuur wordt deze soort gekarakteriseerd als de meest giftige plant van het geslacht Aconite. Zelfs een simpele verzameling van plantenbladeren kan gevaarlijk zijn voor de mens, zo'n grote concentratie giftige stoffen erin. Tegelijkertijd is de plant zeer spectaculair, met grote gesneden bladeren en pluimvormige bloeiwijzen met bonte helmvormige bloemen, wat het aantrekkelijk maakt voor tuinders. Gebruikt voor de vervaardiging van medicijnen.

Beschrijving

Monnikskapbont is een kruid met een sterke rechtopstaande stengel van vijftig tot honderdvijftig tot tweehonderd centimeter hoog. In het bovenste deel vertakt de stengel zich in de regel en kan naakt of behaard zijn met haren.

Het bovengrondse deel van de plant sterft in de winter af. De vaste plant van de plant wordt ondersteund door de wortelstok en knollen die zich op de wortels vormen. In het voorjaar breken nieuwe stengels van nieuwe knollen door naar het aardoppervlak.

Brede basale bladeren met een donkergroene kleur bevinden zich op tien centimeter sterke bladstelen. Het blad heeft vijf sterk ingesprongen segmenten, waardoor de bladeren een opengewerkt uiterlijk hebben, waardoor ze op palmbladeren lijken. Aan de onderzijde van de bladplaat zijn duidelijk nerven zichtbaar. Stambladeren zijn bescheidener van formaat en bevinden zich in een spiraal op de stengel. Hun grootte is kleiner, hoe dichter ze bij de top zijn. Als voor een persoon de bladeren van Aconite bonte een bedreiging vormen voor de gezondheid, dan voeden sommige insecten zich met de bladeren van de plant zonder enige slechte gevolgen voor zichzelf.

De plant wordt bekroond met een pluimvormige bloeiwijze gevormd door bloemen met een vorm die kenmerkend is voor planten van het geslacht. Vijf lichtblauwe of paarse (met lichtere strepen op de hoofdachtergrond) bloembladen creëren het beeld van een oude ridder, die zijn "gezicht" bedekt met een spectaculaire helm (bovenste bloemblad), zeer convex en samengedrukt. Onder de helm bevinden zich twee ovale zijblaadjes, vergelijkbaar met de flappen van een open zeeschelp, zeer schilderachtig geschilderd door de kunstenaar-natuur. En zelfs lager steken twee smal-lineaire bloembladen uit, niet dat, de banden van de helm, of de korte benen van een ridder. Gehelmde bloemen worden het vaakst bestoven door wespen en bijen, waarbij ze volwassen bloemen in der minne aanvallen om te smullen van nectar en ze tegelijkertijd te bevruchten.

Het resultaat van de groeicyclus zijn de fruitcapsules, die opengaan als ze volledig rijp zijn en zaden vrijgeven voor een vrij leven. Naast zaadvermeerdering wordt ook de vegetatieve methode gebruikt - door de wortelstok te verdelen.

De favoriete habitat van bonte monnikskap is het gematigde Europese reliëf met hoogtes van vijfhonderd tot tweeduizend meter, waar planten te vinden zijn in het kreupelhout of op natte open plekken.

Giftige schepping van de natuur

Bonte monnikskap is de meest giftige vertegenwoordiger van het geslacht monnikskap, die zich ophoopt in de bladeren, en niet alleen in hen (de hoogste concentratie wordt waargenomen in de wortelstok van de plant), toxines zoals: aconitine, mezaconitine en isaconitine, die de levensvatbaarheid van zenuw- en spiercellen van het menselijk lichaam.

Met bekwame dosering van gifstoffen verandert Aconite bonte in een genezer van menselijke kwalen, die sinds de oudheid actief wordt gebruikt door oosterse volksgeneeskunde en Ayurvedische artsen. In de traditionele Chinese geneeskunde worden gifstoffen bijvoorbeeld gebruikt als pijnstiller en ontstekingsremmer.

De moderne westerse geneeskunde geeft er de voorkeur aan om andere bronnen te gebruiken om vergelijkbare medicijnen te verkrijgen, omdat de effectieve dosis van Aconite bonte toxines dicht bij de toxische dosis ligt, wat het gevaar oplevert om een persoon te schaden en hem niet van een ziekte te verlossen.