Gespikkelde Lip

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Gespikkelde lip (lat. Mimulus guttatus) - een vertegenwoordiger van het Gubastic-geslacht van de Norichnikov-familie. In de natuur komt de soort voor in Alaska. Op dezelfde plaats werd de plant voor het eerst ontdekt door de Russische onderzoeker en natuuronderzoeker Grigory Ivanovich Langsdorf. Tegenwoordig is het natuurlijke assortiment gespikkelde sponzen aanzienlijk uitgebreid. Het groeit in Noord-Amerika, Europese landen en zelfs Nieuw-Zeeland. Dit aspect is te wijten aan de plooibaarheid van de plant aan klimatologische omstandigheden en polymorfisme.

Kenmerken van cultuur

De gespikkelde lip wordt vertegenwoordigd door vaste planten van meer dan een halve meter hoog, die zijn begiftigd met sterk vertakte rechtopstaande stengels. Tijdens het groeiproces vormen de planten enorme tapijten met een breedte van 90-100 cm, het blad is ovaal, met brede inkepingen langs de rand, rijk aan groene kleur. De bloemen zijn helder, geel, in het midden bedekt met donkerrode stippen, minder vaak met vlekken. De bloemen zijn niet groter dan 2,5 cm in diameter.

Momenteel kun je op de tuinmarkt de tuinvorm van gespikkelde spons vinden. Het wordt gekenmerkt door bont blad, grijsgroene kleur en, ten slotte, sneeuwwitte randen. Het is belangrijk op te merken dat gespikkelde spons extreem kieskeurig is wat betreft bodemvocht. Het voelt goed aan de oevers van waterlichamen, maar ook op natte weiden in halfschaduwrijke delen van de tuin of gebieden met diffuus licht.

De helende eigenschappen van de plant

Lange tijd werd gespikkelde lippenstift het elixer van moed genoemd. Tegenwoordig wordt het gebruikt om een homeopathisch geneesmiddel te bereiden dat genezers aanbevelen aan diegenen die vaak gevoelens van angst of angst ervaren. Ook wordt het medicijn geadviseerd om te worden ingenomen door mensen die worden gekenmerkt door angst voor vliegtuigen, hoogtes, duisternis, afgesloten ruimtes, water en andere factoren.

Groeien

Het zaaien van gespikkelde lippenstift wordt uitgevoerd in het derde decennium van maart - het eerste decennium van april. Zaden worden gezaaid in zaailingdozen gevuld met lichtzure losse grond, inclusief gewassen rivierzand. De zaden worden niet geplant, omdat ze van onbeduidende grootte zijn. Ze worden uitgespreid over de grond, licht aangedrukt met glas en vervolgens bewaterd met een spuitfles.

Met het verschijnen van 2-3 echte bladeren op jonge zaailingen, wordt een duik in afzonderlijke containers uitgevoerd. Ervaren tuiniers en bloemisten raden echter aan om lippenstiftzaden onmiddellijk in aparte kopjes te zaaien, met een lucifer of tandenstoker, die eerder in water is gedompeld. Maar dit is een zeer nauwgezette manier. Voor degenen die problemen hebben met coördinatie of visie, zal het niet werken.

Minnelijke scheuten verschijnen in de regel na 10-14 dagen, maar alleen als de optimale temperatuur wordt waargenomen, die overigens 18-20C is. Om het opkomstproces te versnellen, wordt aanbevolen om de zaailingdozen af te dekken met plasticfolie. Maar het is belangrijk om het periodiek op te ruimen om de inhoud van de dozen te ventileren, anders is bederf niet te voorkomen.

Zaailingen van gespikkelde sponsachtige worden niet eerder dan 7 weken na ontkieming in de volle grond getransplanteerd. Tegen die tijd winnen jonge planten aan kracht. Een paar weken voor het planten worden ze gehard, containers met zaailingen naar het balkon of de straat gebracht, waardoor de tijd in de frisse lucht geleidelijk toeneemt. Bij het planten wordt een afstand van 25-30 cm tussen de planten in acht genomen, idealiter 40 cm, omdat de planten tijdens het groeiproces enorm in de breedte groeien.

De belangrijkste procedure voor het verzorgen van gespikkelde spons is water geven. Hij tolereert geen droogte en krijgt alleen actief groene massa onder de voorwaarde van optimaal vocht. In warme streken kan de plant als vaste plant worden gekweekt, maar dan moeten de planten worden geïsoleerd met natuurlijk materiaal - gevallen bladeren of zaagsel, nadat de container uit het water is gehaald (als het planten in een reservoir is uitgevoerd en niet in de buurt van it) en graaf ze in de grond.