2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Siberische berberis maakt deel uit van een familie genaamd berberis. In het Latijn is de naam van deze plant als volgt: Berberis sibirica Pall.
Beschrijving van Siberische berberis
Siberische berberis is een lage struik, waarvan de hoogte niet meer dan een meter zal bedragen. Deze struik zal sterk vertakt zijn, evenals stekelig, met bruinachtige twijgen die bedekt zijn met doornen. De bladeren van deze plant zijn vrij klein, leerachtig en langwerpig-ovaal, langs de rand van deze bladeren zijn subulate-getande. De bloemen van Siberische berberis zijn geel van kleur, meestal hangen ze af, terwijl de bloemen apart op korte steeltjes staan. De vrucht van de plant is een brede en ovale bes, waarvan de lengte negen millimeter kan bereiken. Deze vruchten zijn rood van kleur.
De bloei van Siberische berberis vindt plaats in de periode van juni tot juli en de rijping van de vruchten vindt plaats eind augustus. Plantenvermeerdering vindt plaats via zaden. Onder natuurlijke omstandigheden wordt deze plant gevonden op het grondgebied van West-Siberië, evenals in Oost-Siberië: de regio's Daursky en Angara-Sayan, evenals in Centraal-Azië: de regio Dzhungar-Tarbagataisky.
De geneeskrachtige eigenschappen van Siberische berberis
Voor medicinale doeleinden worden wortels, wortelschors, takschors, fruit, bladeren en hout gebruikt. De vruchten moeten onmiddellijk na het rijpen worden geoogst; tijdens het oogsten moet ervoor worden gezorgd dat de takken van de Siberische berberis niet worden beschadigd. Het is belangrijk om de helft van het fruit intact te laten en de volgende keer kan er pas na vijf of zelfs tien jaar geoogst worden. De houdbaarheid van de wortels van Siberische berberis is drie jaar.
Bladeren moeten worden geoogst in de ontluikende en bloeifase: de bladeren worden met de hand geplukt. Tegelijkertijd kunt u die bladeren niet verzamelen die bedekt zijn met roest of die eerder zijn aangevallen door ongedierte. Deze bladeren kunnen maximaal drie jaar worden bewaard.
Siberische berberis bevat de alkaloïde berberine en de wortels van de plant bevatten de alkanoïden acanthine, leontin, berberine, palmitine, jatrorricine en columbamine. De vruchten van de Siberische berberis bevatten de volgende zuren: anthocyanines, citroenzuur, wijnsteenzuur en appelzuur. Ook in de vruchten zijn ook caroteen, pectinestoffen en flavonoïden, glycosiden van isorhamnetine en luteoline gevonden in de bladeren en vruchten.
In Tibet worden de stengels van deze plant gebruikt voor geelzucht, bij de behandeling van conjunctivitis en longtuberculose als koortswerend middel. Bovendien worden de stengels van Siberische berberis ook gebruikt voor gewrichtspijn, evenals voor acute en chronische bronchitis. En de infusie van de bladeren wordt beschouwd als een zeer effectieve remedie voor baarmoederbloedingen.
De infusie gemaakt van de vruchten van Siberische berberis wordt gebruikt voor tuberculose en maagzweren als algemeen tonicum. In de Tibetaanse en Mongoolse geneeskunde wordt dit middel ook gebruikt voor gewrichtsaandoeningen, bij de behandeling van wonden, zweren en bindvliesontsteking als fixerend en koortswerend middel.
Als profylaxe voor het optreden van tumoren en uitzaaiingen, neem een infuus van één of twee eetlepels twee of zelfs drie keer per dag voor de maaltijd. Deze infusie wordt als volgt bereid: er wordt iets meer dan een theelepel schors en wortels genomen, dit mengsel wordt met een glas kokend water gegoten, waarna het resulterende mengsel ongeveer tien tot vijftien minuten in een waterbad moet worden gegoten. Vervolgens moet dit mengsel worden afgekoeld en vervolgens worden gefiltreerd.
Bij dyskinesie van de galwegen is het noodzakelijk om drie of vier keer per dag voor de maaltijd een infusie van een half glas te nemen. Voor de bereiding van een dergelijke infusie worden iets meer dan twee theelepels gemalen fruit genomen, die met een glas kokend water worden gegoten.
Aanbevolen:
Siberische Fokker
Siberische fokker is een overblijvend kruid waarvan de hoogte kan schommelen tussen de tien en vijftig centimeter. In het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Phlogodicarpus sibiricus. De Siberische veredelaar is een van de planten van de familie die de paraplu wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze familie zijn:
Pseudo-Siberische Geranium
Pseudo-Siberische geranium is een van de planten van de familie genaamd geraniums, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Geranium pseudosibiricum J. Mayer. Wat betreft de Latijnse naam van de pseudo-Siberische geraniumfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Siberische Geranium
Siberische geranium is een van de planten in de familie die geraniums worden genoemd. In het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Geranium sibiricum L. Wat betreft de naam van de Siberische geraniumfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Cocklebur Siberische
Cocklebur Siberische is een van de planten van de familie genaamd Asteraceae of Compositae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Xanthium sibiricum L. Wat betreft de naam van de Siberische klitfamilie zelf, in het Latijn zal het zijn:
Siberische Zigadenus
Siberische zigadenus is een van de planten van de familie genaamd liliaceae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Zygadenus sibiricus L. Wat betreft de Latijnse naam van de Siberische zygadenus-familie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
