Heilige Eonymus

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Heilige eonymus (lat. Euonymus sacrosancta) –Decoratieve struik; een vertegenwoordiger van het geslacht Euonymus van de familie Euonymus. Afkomstig uit Noord-Korea, Japan, Noordoost-China en het Russische Verre Oosten. Het wordt gevonden in struikgewas, in weiden, in de valleien van beken en rivieren, loof- en gemengde bossen, evenals op olifanten in de bergen.

Kenmerken van cultuur

Heilige euonymus is een bladverliezende struik tot 1,5 m hoog met een breed vertakte kroon en tapwortelsysteem dat een enorm aantal oppervlakkige wortels vormt. Jonge scheuten zijn groen, afgerond, tetraëdrisch, vaak uitgerust met dunne longitudinale grijze of bruine vleugels, met een breedte van 0,5-0,6 cm, meestal is dit kenmerk kenmerkend voor oude takken.

De knoppen zijn klein, eivormig, tot 0,4 cm lang. De bladeren zijn donkergroen, eng, leerachtig, kaal, elliptisch of langwerpig-omgekeerd, scherp of stomp aan de uiteinden, met een wigvormige basis, fijn getand langs de rand, omhoog tot 8 cm lang, zittend op korte bladstelen. Aan de onderzijde is het blad lichter, ciliaat. In de herfst kleuren de bladeren felrood of bordeauxrood.

De bloemen zijn vijf bloembladen, groenachtig wit of groenachtig paars, onopvallend, hebben een diameter van 1-1,2 cm, verzameld in eenvoudige halfbloemige bloeiwijzen, gelegen op hangende steeltjes gevormd in de oksels van de onderste bladeren van de scheuten. De heilige euonymus bloeit in mei - juni, gedurende 10-12 dagen.

Vruchten zijn bolvormige, 1-5-geneste capsules, aan de buitenkant zijn ze bedekt met subulate uitgroeisels, kunnen een rode of roze kleur hebben. Zaden zijn bruin, eivormig, tot 0,4 cm lang, bedekt met feloranje of felrode zaailingen. De vruchten rijpen in september - oktober.

Net als andere soorten van het geslacht, is de heilige euonymus vooral decoratief in de tweede helft van de zomer, wanneer zich heldere vruchten beginnen te vormen aan de struiken, gecombineerd met rijk groen gebladerte. In de herfst wordt euonymus het meest aantrekkelijk door zijn rode blad. Om deze reden zijn de planten ideaal voor autogenese (herfstbloementuinen), ze zijn in perfecte harmonie met andere struiken en bomen die in de herfst van kleur veranderen.

Ook is de heilige euonymus geschikt voor de aanleg van heggen, decoratie van rotstuinen en borders. Heesters kunnen worden gebruikt in enkele en groepsbeplanting op het gazon. In elke compositie ziet euonymus er erg aantrekkelijk uit. Veel tuinders beschouwen de soort in kwestie als de meest decoratieve.

De soort is winterhard, schaduwtolerant, heeft een gemiddelde groeisnelheid. De plant groeit van het tweede decennium van april tot half eind september, het exacte groeiseizoen is afhankelijk van de klimatologische omstandigheden. De zaden van de heilige euonymus zijn 100% levensvatbaar, maar de bodemkieming is laag en niet hoger dan 30%. Maar deze soort wordt gemakkelijk vermeerderd door stekken, bij het verwerken van stekken met groeistimulerende middelen, bereikt de wortelsnelheid 95-100%, en we hebben het over zowel groene stekken als semi-verhoute stekken.

Groeiende functies

Heilige euonymus is een aanhanger van licht zure, neutrale of licht alkalische, losse, lichte, water- en luchtdoorlatende, leemachtige gronden. Voelt slecht aan op zware, drassige, verdichte, kleiachtige en zeer zure gebieden. Verdraagt gemakkelijk halfschaduw, ontwikkelt zich beter in het licht. Geschikt voor teelt onder het bladerdak van bomen en in de buurt van gebouwen. Vermeerderd door zaden, stekken en wortelscheuten, hebben planten geen problemen met de laatste, omdat wortelscheuten in enorme hoeveelheden worden gevormd.

De zaadmethode is niet effectief en wordt zelden gebruikt. Zaden worden in de herfst in kassen of in de lente in de volle grond gezaaid met voorlopige tweetrapsstratificatie: 3-4 maanden bij een temperatuur van 15-20C, 3-4 maanden - bij een temperatuur van 0-3C. Net als andere sierheesters trekt de heilige euonymus ongedierte aan en wordt vaak aangetast door verschillende ziekten, in de regel gebeurt dit wanneer de zorgregels niet worden gevolgd of ongunstige omstandigheden. Onder het ongedierte moeten bladluizen en appelmotten worden opgemerkt, waarvan de rupsen scheuten en bladeren bedekken met dikke spinnenwebben en ze bijna naakt opeten, waardoor de struiken hun vroegere decoratieve effect verliezen.

De bestrijding van appelmot is moeilijk, om schade te voorkomen, worden de planten systematisch behandeld met afkooksels en infusies, bijvoorbeeld uien- of mosterdinfusie, roodgloeiende peper-afkooksel of citrusinfusie. Wanneer ongedierte en nesten worden gevonden, worden ze handmatig verzameld, als tijdens de behandeling niet wordt uitgevoerd, zullen de rupsen zich met een enorme snelheid beginnen te verspreiden en nabijgelegen groeiende gewassen infecteren.