2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Phlox multiflora (Phlox multiflora) - bloeiende cultuur; een vertegenwoordiger van het geslacht Phlox van de familie Sinyukhovye. Noord-Amerika wordt beschouwd als het thuisland. In de natuur groeit het in de bergen. Behoort tot de groep van de kruipende phlox. Het wordt zelden gebruikt in de cultuur, hoewel het beschikt over hoge winterharde eigenschappen en weinig veeleisende zorg.
Kenmerken van cultuur
Meerbloemige phlox wordt vertegenwoordigd door meerjarige kruidachtige planten van niet meer dan 15 cm hoog met kruipende liggende stengels die tijdens de groei compacte en dichte zoden of dichte kussens vormen. De bladeren zijn groen, glanzend, kaal, tegenoverstaand of verzameld in kleine bundels, puntig aan de uiteinden, lineair of breed lineair, tegen de stengel gedrukt, tot 2,5 cm lang.
De bloemen zijn talrijk, wit, paars, roze of blauw, geurig, enkelvoudig of verzameld in drie stukken in bloeiwijzen, uitgerust met lange steeltjes. De bloemkroon heeft een plat been en een korte, smalle buis. Bloemblaadjes zijn geheel, omgekeerd eivormig of eivormig, soms gekerfd, niet meer dan 60 mm lang. De veelbloemige phlox bloeit in mei - juni gedurende 21-30 dagen.
De soort kenmerkt zich door winterhardheid, resistentie tegen ziekten en plagen, uitbundige bloei en veelzijdigheid in gebruik. De plant ziet er geweldig uit in rotstuinen, rotstuinen en andere rotsachtige bloembedden, maar ook in potten, bloempotten en andere containers. Hecht op vochtige en voedzame bodems en op plaatsen met diffuus licht. In de zon bloeit de plant overvloediger, maar niet lang, dus tuinders raden aan deze soort in een opengewerkte schaduw te planten.
Phlox multiflorous heeft, net als andere vertegenwoordigers van het geslacht, een negatieve houding ten opzichte van sterke doordringende winden. Het planten van dergelijke kwetsbare planten kan het beste in rustige gebieden. Phlox kan geen veeleisend gewas worden genoemd, voor actieve groei heeft het standaardprocedures nodig, dat wil zeggen water geven, voeren, preventieve behandelingen tegen plagen en ziekten en snoeien. Al deze operaties kosten de tuinders een minimum aan tijd.
Over ziekten en plagen en hoe ermee om te gaan
Phlox multiflorous is resistent tegen plagen en ziekten, maar onder ongunstige weersomstandigheden en onvoldoende of vroegtijdige zorg kan het worden aangetast door schimmel- en virale ziekten. Onder virale ziekten moeten de krullen van bladeren, necrotische vlekken, rammelen en schakeringen worden opgemerkt. Helaas zijn deze ziekten ongeneeslijk, om verdere verspreiding te voorkomen is het belangrijk de planten te verwijderen en te verbranden.
Van schimmelziekten kan echte meeldauw worden opgemerkt. Phloxen worden het vaakst eind augustus door deze aandoening getroffen. De ziekte manifesteert zich in de vorm van een witte bloei op de bladeren, die in de loop van de tijd in omvang toeneemt en vervolgens leidt tot uitdroging van de planten. Met echte meeldauw geïnfecteerde phlox verdragen de winter niet zo goed en gaan vaak dood. Om de ziekte te bestrijden, zijn koperbevattende preparaten en fungiciden effectief.
Onder ongedierte zijn spintmijten, oorwormen, nematoden en slakken gevaarlijk voor multiflora phlox. De laatste twee zijn de meest voorkomende. Preventie tegen ongedierte wordt op tijd op de site uitgevoerd en met inachtneming van de nodige landbouwtechnologie. Preventieve behandelingen kunnen ook geen kwaad.
Topdressing
Topdressing in het leven van phlox speelt een belangrijke rol. De snelheid van groei en ontwikkeling, de overvloed aan bloei en overwintering hangen ervan af. Meststoffen worden 3-5 keer per seizoen aangebracht, de exacte hoeveelheid hangt uitsluitend af van de vruchtbaarheid van de grond op de site. Dus in het vroege voorjaar wordt meerbloemige phlox gevoed met stikstofhoudende meststoffen opgelost in water. Begin mei wordt een infusie van toorts onder de struiken aangebracht, en tijdens de ontluikende periode - kaliummeststoffen in vloeibare vorm (dat wil zeggen, eerder opgelost in water). Direct na de bloei worden de planten gevoed met fosfor-kaliummeststoffen, ze versnellen het rijpingsproces van zaaddozen en bereiden phloxen voor op koud weer.
Aanbevolen:
Mirabilis Veelbloemig
Mirabilis multiflora (lat.Mirabilis multiflora) - een overblijvend bloeiend kruid van het geslacht Mirabilis (Lat. Mirabilis), dat een vertegenwoordiger is van de Niktagin-familie (Lat. Nyctaginaceae). Mirabilis multiflorous brak de traditie van planten van het geslacht om 's nachts bloemblaadjes te openen en de zonnigste tijd van de dag te kiezen voor zo'n plechtig moment.
Boterbloem Veelbloemig
Boterbloem veelbloemig is een van de planten van de familie boterbloemen, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Ranunculus polyanthemus L. Wat betreft de naam van de boterbloemfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Ranunculaceae Juss.
Bloeiende Vaste Planten (phlox En Pioen)
Vaste planten groeien naar zichzelf en groeien langs het hek, waarbij ze slechts af en toe uw hulp nodig hebben. Sommigen van hen verrukken niet alleen met hun heldere bloeiwijzen, maar verspreiden ook geuren die onvrijwillig voorbijgangers stoppen die van hun aroma willen genieten
Loch Veelbloemig
Onder de verscheidenheid aan fruitgewassen is er een die nog steeds een exotische plant is voor Russische tuinders. Een struik met de ongebruikelijke naam multiflora (Elaeagnus multiflora), of gom (gumi) werd vanuit Japan naar het eiland Sakhalin gebracht en China wordt als zijn thuisland beschouwd
Euphorbia Veelbloemig - Tuindecoratie
Wanneer je voor het eerst naar het struikgewas van meerbloemige kroontjeskruid kijkt, is het moeilijk te begrijpen waar de bladeren eindigen, waar de bloemen verborgen zijn. Vreemde planten hebben een ongewone structuur, die landschapsontwerpers en gewone tuiniers aantrekt. Laten we interessante exemplaren eens nader bekijken?
