2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
De wortelbladvlo, ook wel wortelbladbiet genoemd, komt bijna overal voor. Deze vraatzuchtige parasieten zijn vooral talrijk in bergachtige streken. En het bereik van hun smaakvoorkeuren omvat verschillende overkoepelende culturen. Gevleugelde individuen, evenals larven en iets minder vaak nimfen zuigen alle sappen uit jonge bladeren met bladstelen. De bladeren die worden aangevallen door brutale parasieten zijn sterk vervormd en als de schade behoorlijk groot was, sterven de bladeren vaak af
Maak kennis met de plaag
De grootte van het imago van wortelbladkevers varieert van 2,6 tot 2,9 mm. Hun lichaam is altijd licht (meestal delicate lichtgroene tinten), uitgerust met twee paar vliezige transparante vleugels. Tegelijkertijd zijn de voorste winglets iets verbreed in het apicale derde deel. Ook zijn deze wortelvijanden begiftigd met draadachtige lange antennes en grappige roodachtige ogen. En hun achterpoten zijn perfect om te springen.
De eieren van wortelbladkevers worden 0,5 mm groot en zijn spoelvormig. Aanvankelijk worden ze gekenmerkt door een witte kleur en enige tijd later krijgen ze een geelachtige tint. Geelgroene plaaglarven groeien in lengte van anderhalve tot twee millimeter. Ze zijn meestal convex aan de bovenkant, plat aan de onderkant, en hun lichaam is omgeven door een mooie pony gevormd door kleine wasdraden.
De belangrijkste overwinteringsgebieden voor volwassenen zijn voornamelijk naaldbomen die aan bosranden groeien. Dichter bij het einde van april, en soms begin mei, verplaatsen schadelijke parasieten zich naar de trappen van wortelen en sommige andere overkoepelende gewassen. Bijvoederen van wortelbladkevers duurt vrij kort. Na voltooiing beginnen de vrouwtjes eieren te leggen, en ze leggen ze één voor één, door ze op bladstelen en bladbladen van voedervegetatie te plaatsen. De totale vruchtbaarheid van vrouwtjes is vrij hoog en reikt van 420 tot 760 eieren. Na ongeveer twaalf tot vijftien dagen herleven schadelijke larven, waarvan de ontwikkeling zevenentwintig tot eenendertig dagen duurt. Gedurende deze periode slagen ze erin om drie keer te werpen.
Ongeveer eind juli of in augustus migreren gevleugelde individuen naar coniferen voor daaropvolgende overwintering. Een enkele generatie wortelbladvlooien ontwikkelt zich in een jaar. De ontwikkeling van deze brutale plagen wordt voor een groot deel bevorderd door de verhoogde relatieve vochtigheid van de lucht in combinatie met gematigde temperaturen.
Het uiterlijk van een wortelbladvlo op de site kan worden gedetecteerd door wortelbladeren te draaien - ze beginnen op te krullen en lijken enigszins op peterseliebladeren. Ook wordt hun groei merkbaar onderbroken en worden de knapperige wortels hard en drogen ze geleidelijk uit.
Hoe te vechten?
Paraplugroenten worden aanbevolen om op een afstand van naaldplantages te worden gezaaid. Tegelijkertijd is het raadzaam om de gewassen van wilde wortelen in de buurt volledig te elimineren.
Als de gewassen van overkoepelende gewassen met ongeveer 7-15% worden bevolkt met wortelbladvlooien, beginnen de groeiende gewassen te worden behandeld met insecticiden. De meest geschikte chemicaliën zijn Arrivo, Sumicidin, Sherpa, Cymbush, Decis en Actellic. Het spuiten moet een maand voordat de wortelen worden gegeten, worden voltooid.
Sommige zomerbewoners verwerken wortelgewassen met tabaksinfusie (dagelijks) - hiervoor wordt een kilo tabaksafval gekweekt in een emmer heet water. En voordat u wortelbedden gaat verwerken, moet ongeveer dertig gram zeep aan de gespannen infusie worden toegevoegd.
De massale sterfte van wortelbladvlooien wordt veroorzaakt door het ontstaan van te hoge temperaturen in de lente-zomerperiode. Te lage wintertemperaturen hebben hetzelfde effect.
Wortelbladvlooien hebben ook natuurlijke vijanden - lieveheersbeestjes, larven van sirphid-vliegen, evenals talrijke insecten die de families Antocoridae en Nabidae vertegenwoordigen, voeden zich vaak met zowel larven als gelegde eieren.
