2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Erwtenwortelrot komt bijna overal voor waar dit gewas wordt verbouwd. Het is vooral schadelijk voor kleine zaailingen, die snel afsterven als gevolg van rotting van wortels met wortelhalsbanden en zaadlobben. Planten die zwaar zijn verzwakt door deze onaangename aandoening, sterven en de meest resistente exemplaren worden gekenmerkt door groeiachterstand. De noodlottige aanval vermindert de opname- en adsorptiecapaciteit van de wortels aanzienlijk en schade aan het kwetsbare vaatstelsel leidt vaak tot bedwelming. Als gevolg hiervan dragen planten die worden aangevallen door wortelrot ofwel helemaal geen vrucht, ofwel vormen ze vrij zwakke zaden
Een paar woorden over de ziekte
Helemaal aan het begin van de ontwikkeling van wortelrot in geïnfecteerde planten, worden de hypocotale knieën bruin. Even later verschijnen er bruine vlekken op de hoofdwortel, evenals op de wortelharen en worteldelen van de stengels, waarbij ze geleidelijk hun turgor verliezen en donkerder worden. En na een tijdje sterven ze af.
De bladeren van erwten die worden aangevallen door wortelrot worden geel en krullen, en na enige tijd drogen ze op en vallen ze snel af. Boven de plaatsen van schade aan de hoofdwortels wordt een groot aantal laterale dunne wortels gevormd. En bij nat weer beginnen de geïnfecteerde gebieden langzaam te worden bedekt met een onaangename roze of witte bloei, bestaande uit kleine kussentjes van lichtroze of oranje tinten. Dergelijke pads worden meestal sporodochia genoemd. Bonen en zaden zijn ook vaak bedekt met walgelijke roze meeldauw.
Vaak, wanneer aangetast door deze aandoening, wordt ook tracheomycotische verwelking waargenomen. De toppen van de stengels, samen met de bladeren, hangen en drogen zeer snel uit. Schepen van bladstelen, wortels en steeltjes met steeltjes krijgen een roodbruine kleur met een grote verscheidenheid aan tinten, wat vooral duidelijk te zien is op dwarsdoorsneden. Soms kunnen zich zweren van verschillende diepten op hen vormen. Ook is het heel eenvoudig om besmette gewassen uit de grond te trekken.
De veroorzaker van het schadelijke ongeluk is een pathogene schimmel die op plantenresten en in de grond leeft en zich met zaden kan verspreiden. Deze ziekteverwekker is in staat om groeiende gewassen gedurende het hele groeiseizoen te infecteren, vanaf het moment van ontkieming van het zaad tot hun volledige rijpheid. In het geval van ernstige bodeminfectie of ernstige schade aan de zaden, sterven kleine zaailingen vaak nog voordat jonge zaailingen beginnen uit te komen.
De ontwikkeling van wortelrot bij erwten wordt voor een groot deel vergemakkelijkt door een verminderde luchtvochtigheid (variërend van 45% tot 60%), oververhitting van de bodem en hoge temperaturen. Ook wordt de ontwikkeling van een schadelijke ziekte beïnvloed door late zaaidata, overmatige verdieping van zaden in de grond tijdens het zaaien en uitdunnen of verdikken van erwtengewassen. Vaak kan deze ziekte worden aangetroffen tijdens het rijpen van zaden bij nat weer. En soms blijft wortelrot zich ontwikkelen, zelfs in opslagfaciliteiten.
Meestal kan wortelrot van erwten worden aangetroffen in Kazachstan, in de Wolga-regio, in de Noord-Kaukasus en in het zuiden van Oekraïne.
Hoe te vechten?
Om de gevoeligheid van erwten voor wortelrot te verminderen, wordt aanbevolen om de meest resistente erwtenrassen te selecteren voor aanplant. Minder vaak dan andere wordt deze plaag aangetast door variëteiten als Kubanets 1126 (beschietingsvariëteit), evenals variëteiten Uladovsky 10, Neosypashy 1 en een aantal anderen.
Zaaien is noodzakelijk in goed gecultiveerde en warme grond. En om de groei van wortels te verbeteren en daardoor hun weerstand tegen een gevaarlijke aandoening te vergroten, worden kalium- en fosformeststoffen gebruikt. Het is ook noodzakelijk om een constante controle van onkruid uit te voeren.
Ook is het tijdens het groeiseizoen toegestaan om erwtengewassen te verwerken met toegestane fungiciden.
