Lithops Zijn Verbazingwekkende "levende Stenen". Deel 2

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Interessante en zeer eigenaardige lithops worden gekenmerkt door een even interessante, en soms wat vreemd voor onze perceptie, ontwikkelingscyclus. Hun bloei of onderdompeling in winterslaap wordt grotendeels beïnvloed door de lengte van de uren met daglicht. Het proces van het verwisselen van de bladeren van deze bizarre plant ziet er ook erg grappig uit. Kortom luxe lithops kweken en observeren is een plezier

Ontwikkelingscyclus van prachtige lithops

Door evolutie is de zogenaamde jaarlijkse ontwikkelingscyclus ontstaan waardoor lithops zich beter kunnen aanpassen aan droge klimaten. Deze genetisch gefixeerde cycli blijven vrijwel onveranderd. Naast vochtigheid en temperatuur is ook de lengte van de daglichturen van belang voor Lithops.

Opgemerkt moet worden dat de namen van de seizoenen nogal willekeurig zijn. Dit komt doordat de perioden van neerslag in verschillende regio's in de tijd kunnen worden onderbroken of verlengd, en zowel in de winter als in de zomer kunnen vallen.

Lithops zijn inactief tijdens het droge seizoen, dat wordt gekenmerkt door vrij lange daglichturen. Maar met het begin van de neerslagperiode (die trouwens in veel regio's in de herfst begint), beginnen prachtige lithops actief te groeien. Op volwassen planten worden eerst bloemen gevormd en iets later rijpen de vruchten gedurende enkele maanden in de vorm van grappige bolletjes. Vrij grote bloemen worden vaak bijna volledig bedekt door de lithops zelf.

Als meerdere lithops tegelijkertijd bloeien, is er een geweldige kans om niet alleen fruit, maar ook zaden te krijgen voor de daaropvolgende fokkerij van deze schoonheden. In dit geval moeten de vruchten op de lithops worden gelaten tot de vorming van nieuwe bladeren, daarna moeten ze nog zes maanden rijpen, en pas daarna zijn de zaden klaar om te worden gezaaid.

Het droge seizoen kan niet alleen met lange daglichturen zijn, maar ook met korte. Dit is natuurlijk de winterperiode. Op dit moment bevinden lithops zich in een denkbeeldige rusttoestand, omdat vanaf de binnenkant van het oude paar bladeren, helemaal aan de basis, waar het groeipunt zich bevindt, nog een nieuw paar bladeren wordt gevormd, dat geleidelijk begint te vegeteren. Nieuwe bladeren zijn omgeven door een betrouwbare bescherming en voeden zich met stoffen die in oude bladeren zitten. Als gevolg hiervan blijft van de oude bladeren een droge huid die op papier lijkt, die barst met het begin van het neerslagseizoen en nieuwe jonge bladeren in het witte licht vrijgeeft. Daarna verdwijnt het oude paar bladeren, volledig uitgedroogd. Trouwens, het is absoluut niet de moeite waard om de oude schalen te verwijderen om het proces van het verschijnen van jonge bladeren te versnellen - als de oude schaal te vroeg wordt verwijderd, sterven de nieuwe bladeren vaak af en is de plant zelf ook onwaarschijnlijk overleven. Dus alles heeft zijn tijd.

Zo wordt elk jaar het oude paar bladeren vervangen door een nieuw. De scheuren in de nieuwe paren staan bijna loodrecht op de scheuren in de oude. Het komt ook voor dat in plaats van één paar, twee paren naast elkaar kunnen verschijnen, begiftigd met een gemeenschappelijk wortelstelsel. Bovendien kan elk van deze paren na verloop van tijd in twee andere worden verdeeld. Zo kan na enkele jaren slechts één paar bladeren veranderen in een solide kolonie.

Met het begin van de lenteperiode van neerslag, wordt de plaats van het oude paar bladeren eindelijk ingenomen door een nieuwe. Alle bladeren als gevolg van waterreserves nemen aanzienlijk in volume toe.

Tijdens de rustperiode onder natuurlijke omstandigheden worden de bladeren van lithops bijna volledig in de grond getrokken, waardoor alleen hun bovenste platte delen met vensters op het oppervlak overblijven.