Gorichnik Russisch

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Gorichnik Russisch is een van de planten van de familie genaamd Umbelliferae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Peucedanum ruthenicum. Wat betreft de Latijnse naam van de Russische bergbeklimmerfamilie, in het Latijn zal het zo zijn: Apiaceae Lindl.

Beschrijving van de Russische gorichnik

Russische gorichnik is een overblijvend kruid dat is begiftigd met een vrij dikke penwortel. De stengel is vrij hoog en zal ongeveer vijftig tot honderd centimeter hoog zijn. Zo'n stengel is vertakt, gegroefd en cilindrisch. De basale bladeren van de Russische bergbeklimmer bevinden zich op lange bladstelen, die zich helemaal aan de basis in de vagina zullen uitzetten, dergelijke bladeren zijn drie-drie ontleed. De bladbladen zullen breed driehoekig van omtrek zijn, de terminale lobben zijn lang en smal lineair en begiftigd met één nerf. De stengelbladeren van de Russische bergbeklimmer zullen iets kleiner van lengte zijn en minder ontleed, in de vorm van omhulsels zijn ze apicaal. De bloemen zijn vrij klein van formaat, ze zijn geschilderd in lichtgele tinten en zijn verzameld in een complexe paraplu. De apicale paraplu van deze plant is begiftigd met veertien tot twintig ongelijke stralen en de zijparaplu's zullen kleiner zijn. Dergelijke paraplu's zijn voorzien van wikkels bestaande uit vijf tot zeven lineaire subulate bladeren. Dergelijke bladeren zullen korter zijn dan de stralen van de paraplu zelf. De vruchten van de Russische bergbeklimmer zijn eivormige twee-geribde twee-zaailingen.

De bloei van deze plant vindt plaats in de periode van juli tot augustus. Onder natuurlijke omstandigheden komt deze plant voor in de bossteppe, in de steppe, maar ook op zand- en kalkrijke bodems in de Kaukasus en in de zuidelijke strook van het Europese deel van de voormalige Sovjet-Unie.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van de Russische bergbeklimmer

Russische gorichnik is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het wordt aanbevolen om de wortels van deze plant voor medicinale doeleinden te gebruiken. De wortels van de Russische bergbeklimmer moeten in de late herfst of in het vroege voorjaar worden geoogst. De aanwezigheid van dergelijke waardevolle geneeskrachtige eigenschappen wordt verklaard door het gehalte aan etherische olie en peucedanine in de wortels van deze plant. De wortels zijn begiftigd met een misselijkmakende en nogal zoet-kruidige smaak.

Een medicijn genaamd peucidanine werd geïsoleerd uit de wortels van deze plant, dat wordt aanbevolen om te worden gebruikt voor circulaire kaalheid en vitiligo, en ook als onderdeel van een complexe therapie, die het effect van geneesmiddelen tegen kanker zal versterken. Wat betreft het afkooksel en de infusie bereid op basis van deze plant, ze hebben de eigenschappen om de secretoire activiteit van zowel de maag als de darmen te verbeteren. Bovendien zijn dergelijke fondsen begiftigd met een afrodisiacum, zweetdrijvend, diuretisch, antiseptisch en analgetisch effect.

Het is opmerkelijk dat in de volksgeneeskunde de infusie en het afkooksel, bereid uit de wortels van deze plant, worden gebruikt bij de behandeling van hoofdpijn, epilepsie, bronchitis, verkoudheid, astmatische bronchitis, bronchiale astma, en daarnaast wordt het ook gebruikt voor jicht, slapeloosheid, reuma, atherosclerose en hoe maag-en antimalariamiddel. Onder andere bij waterzucht is de Russische bergerwt heel acceptabel om als diureticum te gebruiken. Een afkooksel van de wortels van deze plant, bij het wassen van etterende wonden, wordt gebruikt als een verdovingsmiddel, en een dergelijk middel kan ook worden gebruikt voor slechte adem en kiespijn.

In geval van jicht wordt aanbevolen om de volgende remedie te gebruiken: om het te bereiden, moet je een theelepel wortels van de Russische bergbeklimmer nemen in twee glazen koud gekookt water. De resulterende bouillon moet acht uur worden toegediend en vervolgens zorgvuldig worden gefilterd. Een dergelijk middel moet drie tot vier keer per dag een half uur voor de maaltijd een derde van een glas worden ingenomen.