2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Calicant (lat. Calycanthus) - een geslacht van bloeiende sierheesters van de familie Calicantovye. Andere namen zijn Calicantus of Cupflower. Het geslacht bevat slechts 4 soorten. Planten komen het meest voor in Noord-Amerikaanse landen.
Kenmerken van cultuur
Calicant is een middelgrote bladverliezende struik waarvan de bovengrondse delen een aangenaam en aanhoudend aroma hebben. De bladeren zijn groot, heel, elliptisch of ovaal, behaard, met een ruw oppervlak, tegenover. Met de leeftijd wordt het blad glanzend, aan de onderkant overheerst de beharing. De bloemen zijn middelgroot (tot 5-7 cm in diameter), roodbruin, minder vaak crème, zitten op korte okselscheuten. Het bloemdek bestaat uit smalle, egaal gekleurde bladeren. De vrucht is cynorodium tot 7 cm lang, uiterlijk vergelijkbaar met rozenbottels. De zaden zijn klein, bruin.
Heesters onderscheiden zich door een elegante losse kroon. Calicant bloeit rijk en lang, meestal in de vroege zomer. In Rusland wordt Calicant alleen gekweekt op persoonlijke percelen van huishoudens, en voornamelijk in de zuidelijke regio's, omdat de cultuur geen strenge vorst verdraagt, waar de middelste zone van Rusland bekend om staat. In de regio Moskou en St. Petersburg kunnen planten in het winterseizoen alleen onder een goede en hoogwaardige beschutting bestaan, anders bevriezen ze tot aan de wortels.
Groeiomstandigheden
Voor een overvloedige bloei en normale groei heeft de Calicant een intensieve verlichting nodig, beschermd tegen doordringende wind. In landen met warme klimaten is teelt in halfschaduwrijke gebieden mogelijk. De bodems moeten vruchtbaar, los, licht, goed belucht, matig vochtig en neutraal zijn.
Over het algemeen zijn Calicantas pretentieloos, ze kunnen op andere grondsoorten groeien, maar een overvloedige bloei kan alleen op het bovenstaande worden bereikt. Calicantas ontwikkelen zich heel langzaam, maar wanneer aan alle groeivoorwaarden is voldaan, wordt de groei versneld.
Voortplanting, planten en grondbewerking
Calicantes worden vermeerderd door zaden, stekken en het verdelen van de struik. De meest effectieve manier is vermeerdering door stekken. Stekken worden in de lente gesneden, voor het planten worden ze behandeld met een 0,25% -oplossing van indolyl-boterzuur. Met goede zorg bloeien planten gekweekt uit stekken 4-5 jaar, soms eerder. Het materiaal wordt afzonderlijk of in groepen geplant. De afstand tussen planten moet ongeveer 1,5-2 m zijn. Calicantas mag niet te dichtbij worden geplant, anders kunnen ze hun individualiteit niet volledig tot uitdrukking brengen.
De site voor calicantas is van tevoren voorbereid. Voordat zaailingen en ander materiaal worden geplant, wordt de grond verrijkt met humus. Om de groei en wortelvorming te versnellen, moet de grond regelmatig worden bevochtigd, maar met mate. 1/3 van de plantkuilen is gevuld met vruchtbare grond vermengd met humus en minerale meststoffen, maar het wortelstelsel van een jonge plant mag niet in contact komen met organisch materiaal, omdat dit het wortelstelsel kan beschadigen of liever verbranden. Het is onmogelijk om verse mest te gebruiken, het is beter om te kiezen voor rotte humus of compost. Drainage is vereist bij het planten van Calicant in zware gronden. Te zure bodems worden voorlopig gekalkt met dolomietmeel of kalk die iedereen kent.
Zorg
Calicanten hebben jaarlijkse preventieve en genezende snoei nodig, die bestaat uit het verwijderen van droge en beschadigde takken. Voor de winter zijn de planten bedekt met niet-geweven materiaal, bijvoorbeeld vuren takken, en de grond in de stamcirkel wordt gemulleerd met een overvloedige laag droge gevallen bladeren of turf. Jonge planten met het begin van koud weer buigen naar het bodemoppervlak. De shelter wordt pas op 15 april verwijderd.
Sollicitatie
Calicanten worden gewaardeerd om hun sierlijke kroon, ongewoon mooie kleur en aangenaam rijk aroma dat de hele tuin zal vullen en zelfs de meest kieskeurige tuinman zal veroveren met honingtinten. Calicanten zien er harmonieus uit in groepsbeplanting, vooral in de buurt van recreatiegebieden, terrassen en paden. De cultuur wordt gecombineerd met andere bloeiende heesters en kruidachtige vaste planten zoals kattenkruid, lavendel, zilveren alsem en andere planten die rijke en diepe aroma's uitstralen.
